Crkva Vavedenje Presvete Bogorodice u Belom Polju
| Crkva Vavedenje Presvete Bogorodice u Belom Polju | |
|---|---|
| Opšte informacije | |
| Mesto | Belo Polje |
| Opština | Peć |
| Država |  Srbija |
| Vreme nastanka | 1868. |
| Stepen zaštite | Spomenik kulture |
| Nadležna ustanova za zaštitu | Centar za očuvanje kulturne baštine na Kosovu i Metohiji Leposavić |
Crkva Vavedenje Presvete Bogorodice se nalazila u selu Belom Polju, na teritoriji opštine Peć, na Kosovu i Metohiji.
Položaj i istorijat[uredi | uredi izvor]
Crkva u Belom Polju bila je posvećena Vavedenju Presvete Bogorodice i bila je locirana u podnožju planinskog venca Pleš-Koprivnik, na desnoj strani rečice Kamenice-Sušice, južno od grada Peći. Jedini podatak koji vremenski određuje podizanje prvobitne crkve u 14. vek je pominjanje sela u kome se crkva nalazi, u Povelji Stefana Dečanskog iz 1327. godine kao i nadgrobna mermerna ploča sa uklesanim natpisom iz 14. veka naknadno ugrađena u pod crkve.[1]
Starija crkva je porušena u nekom od perioda turske okupacije ovih prostora, a novija, sadašnja, podiže se po želji i uz materijalnu pomoć ruske carice Marije Aleksandrovne u vremenu 1866-1868. godine. Njena izgradnja je potpomognuta i trudom dečanskog arhimandrita Kirila Andrejevića, žitelja iz mesta i esnafskih udruženja iz Peći i Skadra.
U crkvi se nalazila i zbirka od 30 ikona, neproučenih i neobjavljenih, sa natpisima na srpskoslovenskom i grčkom jeziku, a ima i natpisa na arabici i turskom jeziku. Posebno značajnu grupu čini zbirka od 6 ikona nastalih u periodu od 17. do 19. veka kao važan prilog za upoznavanje rada pećko-dečanske ikonopisačke škole poznijeg perioda.
Osnov za upis u registar spomenika kulture[uredi | uredi izvor]
Rešenje Pokrajinskog zavoda za zaštitu spomenika kulture u Prištini, br. 954 od 31. decembra 1964. godine Zakon o zaštiti spomenika kulture (Sl. glasnik SRS br. 51/59).
Razaranje manastira 1999. godine[uredi | uredi izvor]
Crkva i selo su 1999. godine spaljeni, prozori polupani, nameštaj, ikonostas i crkvene sasude polomljeni, oštećena ulazna vrata na obe strane. Ovom prilikom najveća oštećenja je pretrpeo živopis, sada prekriven debelim slojem čađi i gareži kao i ikonostas kome nedostaje krst, 13 ikona iz trećeg reda i parapetne ploče iz prvog reda.[2]
Martovski pogrom 2004.[uredi | uredi izvor]
Crkva je delimično obnovljena krajem 2003. godine da bi marta 2004. godine i crkva i selo ponovo bili spaljeni.
