Crkva Svetog Save na Aljasci
| Crkva Svetog Save | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Tip | crkva |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Osnivanje | 1903. |
| Posvećen | Svetom Savi |
| Raspušten | 1937. |
| Lokacija | |
| Mesto | Daglas, Aljaska |
| Država |  Sjedinjene Države |
Crkva Svetog Save je bila crkva Ruske misije u Daglasu, na Aljasci.[1] Za njenu izgradnju zaslužan je uglavnom Sveti Sevastijan Džeksonski, prvi srpski pravoslavni monah rođen na tlu Severne Amerike, koji je 1902. godine bio imenovan za dekana Sitkanskog dekanata i za nadzornika misija na Aljasci.[2]
Iako pod Ruskom pravoslavnom crkvom i „ćerkom“ parohijom crkve Svetog Nikole u Džunou, Sebastijan Dabović[3][4] smatra da je važno da Srbi koji su došli na ovo područje[5], uglavnom da rade u rudarstvu imaju crkvu koja bi im bila „dom“.
Dana 23. jula 1903. godine Sevastijan je sa jeromonahom Antonijem (Deškevič-Koributom) i jerejem Aleksandrom Jaroševićem osveštao hram Svetog Save u Daglasu. Međutim, retki zapisi koji su ostali o ovoj crkvi ukazuju na to da je do 1920-ih možda bila prazna, a 1937. godine Daglas je zahvatio požar, uništivši veći deo grada, uključujući i crkvu Svetog Save koja nije obnavljana.[6][2]
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Među onima koji su stigli do Daglasa bila je i grupa Srba, dovoljna da opravda organizovanje crkve. Ovo čini Svetog Savu neobičnim po tome što je to bila aljaška crkva koja nije bila postavljena kao misija da služi starosedeocima Aljaske, već grupi koja je već pripadala pravoslavnim hrišćanima.[7]
Ovo je rani primer pokušaja episkopa Tihona da osnuje crkve koje su predstavljale druge pravoslavne nacionalnosti u dijaspori, posebno Siro-arapsku misiju (koju je predvodio episkop Rafailo Havavini) i Srpsku misiju, koju će kasnije arhimandrit Sebastijan Dabović biti imenovan da vodi.
Zemljište je poklonila kompanija Tradvel Gold Majn, a iako je ova crkva bila deo „Ruske misije“, donacija za izgradnju crkve poslata je od Arhijerejskog sabora Srbije. Sami članovi parohije su godinama obezbedili sredstva za razne popravke, uključujući osnivanje nove crkve 1915. godine i dva groblja. Zgrada je bila prilično jednostavna drvena konstrukcija i imala je jedan oltar. Prema nekim izvorima, Sebastijan je takođe učestvovao u samoj izgradnji.
Nakon razornog požara u gradu, Daglasova populacija je takođe opala, a popis iz 1920. godine beleži samo 919 ljudi koji još uvek tamo žive. Do nekog vremena 1920-ih, crkva nije bila redovno korišćena. Godine 1937. požar je ponovo uništio mnoge zgrade Daglasa, a crkva Svetog Save izgorela je do temelja. Nije naknadno obnavljana.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ United States Bureau of the Census (1941). „Religious Bodies, 1936”.
- ^ a b Vinokouroff, Michael Z. „Exterior view of Church of St. Savva of Serbia (Orthodox) in Douglas”. vilda.alaska.edu.
- ^ Dabovich, Sebastian (1899). „Lectures and Sermons by a Priest of the Holy Orthodox Church”.
- ^ Gary (Ind.) St. Sava (Serbian Orthodox Church) (1964). Our Religious Heritage in America, 1914-1964: St. Sava Serbian Orthodox Church, Fiftieth Anniversary, November 14, 15, 1964. Palandech Press.
- ^ Rhodes, Ron (januar 2005). The Complete Guide to Christian Denominations: Understanding the History, Beliefs, and Differences. ISBN 9780736931373.
- ^ Serb World. Neven Publishing Corporation. 1979.
- ^ Krinka Vidaković Petrov (2009). „An Outline of the Cultural History of the Serbian Community in Chicago”. Serbian Studies: Journal of the North American Society for Serbian Studies. 1: 33—55. S2CID 144785008. doi:10.1353/ser.0.0002.
