Crkveni Bok
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Crkveni Bok | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Sisačko-moslavačka |
| Opština | Sunja |
| Oblast | Banija |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  117 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 20′ 44″ S; 16° 42′ 52″ I / 45.345524390666185° S; 16.71452779477603° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 94 m |
  Crkveni Bok Crkveni Bok na karti Hrvatske | |
 Crkveni Bok Crkveni Bok na karti Sisačko-moslavačke županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 44214 Bobovac |
| Pozivni broj | +385 44 |
| Registarska oznaka | SK |
Crkveni Bok je naseljeno mesto u opštini Sunja, Sisačko-moslavačka županija, Hrvatska.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Do nove teritorijalne organizacije nalazio se u sastavu bivše velike opštine Sisak. Crkveni Bok se od raspada Jugoslavije do avgusta 1995. godine nalazio u Republici Srpskoj Krajini.
Drugi svjetski rat[uredi | uredi izvor]
 | Ovaj odeljak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. |
Mladi župnik Avgustin Kralj, vatreni ustaša misionar i dušebrižnik, aktivno je učestvovao u prisilnom pokatoličavanju Srba, smatrajući da to radi u korist Boga, crkve i hristovog naroda. Svoj pregoran rad na prevođenju pravoslavaca u katoličku veru doveo je do savršenstva u selu Crkveni Bok, 1942. godine gde je obrazovao horove, održavao mise i slično. Srbima prelaznicima uvek je dokazivao da su Hrvati, da nisu nikada bili Srbi, „da su vas u svoje vreme pokrstili u pravoslavne i zato se toga ne treba bojati“. Kada su oktobra 1942. godine u selo došle neke ustaše, narod se uplašio, ali ih je župnik uveravao da se nemaju čega plašiti. Međutim tri dana docnije, iznenada jasenovačke ustaše opkolile su celu opštinu. Zajedno sa ustašama bio je i mladi župnik. On je u zoru išao sa jednom grupom ustaša koja je pred sobom kroz selo gonila „žene, decu napola golu onako kako su ih isterali iz kreveta“. Župnik je bio u mantiji, kaljav do kolena, jer je preko rosnih livada i oranica išao i pokazivao put ustašama kako najbolje da opkole celu opštinu da niko od Srba ne bi mogao da pobegne u šumu. Kada ga je jedan Srbin upitao šta se to dešava, Kralj mu je odgovorio „Ne bojte se ništa, idete do Save i vratićete se svojim kućama. Nemojte da mi netko begao“. Međutim ovaj nije župniku poverovao, iskoristio je gužvu i maglovito vreme, utekao u šumu i spasao život. Ustaše su pohvatale oko 2.000 duša, oterale ih sve u logor, u Jasenovac, dok su 34 osobe na grozan način ubili u samom selu. Među poubijanima jedna devojka je „bila na kolac nabijena“, a jednom mladiću su bili odsečeni pojedini delovi tela itd“. Protiv ovakvog postupanja ustaških vlasti sa pokatoličenim Srbima u Crkvenom Boku župnik se požalio i samom poglavniku, ali ne zato što ga je smatrao nehumanim, već što je Kralj ostao bez „bez svojih vernika“ pa je tražio da se oterani narod vrati kućama. U svojoj prestavci župnik ističe kako su Srbi opljačkani „najvećim delom od susjednih katolika“. Ovakve postupke treba sprečiti samo zato što se „time kvari naš čisti katolički narod, koji sigurno ne bi napravio toliko krađa, da mu se za to nije dala prilika“. Ovom grandioznom svedočenju nije potrebno nikakvo objašnjenje.[1]
U selu Crkvenom Boku, srez Kostajnički, Stoju Ivančević staru 26 godina ustaše su ubile na taj način "što je u njene polne organe stavljen drveni kolac širok otprilike 3 do 4 cm pa onda udaran sve dok nije prošao kroz celo telo devojke do stražnjeg dela prsiju, razderavši joj sve unutrašnje organe. Sam kolac koji je bio dug dva metra, virio je jednim delom skoro polovinom iz devojčina tela, dok je drugim delom bio u njoj samoj"... Vrh koca je bio izbio iz grudnog koša na gornjoj polovini rebara. Ženu Anu Zlokopa našli smo potpuno unakaženu: njoj su bili odsečeni nos, uši i dojke. Boško Rok i njegova žena Ana bili su zaklani; oni su bili povaleni na zemlju tako da im se telo nalazio sa jedne strane a glave s druge strane podmetnutog panja. Zaklani su nožem. Glave su ostale na jednoj a tela na drugoj strani ovoga panja. Kćerki Damjana i Nace Rakić, staroj 15 godina presekli su dojke i kroz otvore proturili ruke u grudni koš. Sve žrtve video sam svojim očima". Kaže Petar Turajlić, lugar iz Crkvenog Boka. "Bilo je posle izvršenih ubistava slučajeva da su prasad jela leševe dok su kasnije seljaci iz sela nalazili odgrižene ruke, noge i druge delove tela, isprovaljivane grudne koševe, razbacana creva i pregrižena lica.[2]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 2011. gdoine, Crkveni Bok je imao 117 stanovnika.
Popis 1991.[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 1991. godine, naseljeno mesto Crkveni Bok je imalo 406 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Suđenje Lisaku, 382-3: Magnum Crimen 764-5
- ^ Najveći zločini sadašnjice: patnje i stradanje srpskog naroda u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj od 1941-1945, Dr. Dragoslav Stranjaković, Gornji Milanovac, Dečje novine (1991), str. 223
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Novak, Viktor (1948). Magnum Crimen: Pola vijeka klerikalizma u Hrvatskoj. Zagreb: Nakladni zavod Hrvatske.
 | Ovaj članak vezan za sela u Sisačko-moslavačkoj županiji je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti. |
