Čedomir Bugarski
| Čedomir Bugarski | |||
|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||
| Nadimak | Čeda | ||
| Datum rođenja | 1943. | ||
| Mesto rođenja | Bečej, tada Mađarska (1920—1946) | ||
| Datum smrti | 4. januar 1993. (49/50 god.) | ||
| Mesto smrti | Bečej, SR Jugoslavija | ||
| Državljanstvo | SFRJ | ||
| Informacije o karijeri | |||
| Pozicija | pivot | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | ||
1966–1976 |
Bečej Crvenka | ||
| Reprezentativna karijera | |||
 Jugoslavija | |||
Čedomir Bugarski (Bečej, 1943 — Bečej, 4. januar 1993) bio je srpski i jugoslovenski rukometaš.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1943. godine u Bečeju. Otac mu se zvao Zoran, a majka Olga. Imao je i brata Svetozara. Kao đak Škole učenika u privredi, počeo je prvo da trenira fudbal. Verovatno zbog drugova i društva, počinje da trenira rukomet, za koji je imao fantastične predispozicije. Bio je igrač te uspešne bečejske rukometne ekipe, zajedno sa Miodragom Maleševim, Aleksandrom Obrovačkim, Slobodanom Borojevićem, braćom Dušanom i Miroslavom Kričković, Radoslavom Popovićem, Tiborom Kenjijem, Branislavom Milićevim, Stevanom Tobžićem, Miklošem Erdegom, Aleksandrom Bašićem i drugima. Igrao je na poziciji pivota.[1]
Bečej napušta 1966. godine i narednih deset godina igra za prvoligašku ekipu Crvenke. U novom rukometnom klubu igrao je zajedno sa Slobodanom Koprivicom, Slobodanom Miškovićem, Zoranom Živkovićem – Tutom, Petrom Fajfrićem i drugima. Sa ekipom Crvenke je osvojio prvenstvo Jugoslavije 1969. godine i dva puta Kup Jugoslavije. Za reprezentaciju Jugoslavije prvi nastup je imao na Tašmajdanskom turniru. U reprezentaciji je igrao zajedno sa Hrvojem Horvatom, Abasom Arslanagićem, Zoranom Živkovićem, Đokom Lavrnićem, Branislavom Pokrajcem i Milanom Lazarevićem. Krunu igračke karijere doživeo je na Olimpijskim igrama 1972. godine u Minhenu, gde je osvojio zlatnu medalju.[2] Učestvovao je i na dva svetska prvenstva, u Francuskoj 1970. godine i ondašnjoj DR Nemačkoj, 1974. godine. Na oba prvenstva Jugoslavija je osvojila bronzanu medalju.
Iz porodičnih razloga, vraća se u Bečej 1976. godine. Izvesno vreme je igrao, a zatim i trenirao bečejski Fadip. U bečejskom rukometu je ostao još par godina, a posle je postao sekretar Sekretarijata za fizičku kulturu opštine Bečej.[3]
Razboleo se 1991. godine i njegov životni put se bližio kraju. Preminuo je 4. januara 1993. godine. Iza sebe je ostavio suprugu Radmilu, sina Bojana i ćerku Tamaru.[3]
Čeda Bugarski je bio proglašen za najboljeg rukometaša na trećem po redu Kupu prvaka u Zagrebu, 1975. godine. U Sarajevu je proslavio jubilej – pedesetu utakmicu u reprezentaciji Jugoslavije. Posthumno je nagrađen zlatnom značkom Olimpijskog komiteta od strane predsednika Huana Antonija Samarana.[3]
Jedini je Bečejac koji je osvojio zlatnu olimpijsku medalju.[3]
Uspesi[uredi | uredi izvor]
- Jugoslavija
- medalje
- zlato Olimpijske igre 1972. Minhen.
- bronza 1970. Francuska.
- bronza 1974. Istočna Nemačka.
- Crvenka
- Prvenstvo SFR Jugoslavije : 1968/69.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Čeda Bugarski”. timerobber.wordpress.com. 9. 10. 2020. Pristupljeno 9. 10. 2020.
- ^ „Olimpijska zlata: Dominacija rukometaša u Minhenu”. strategija.org. 7. 10. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2020.
- ^ a b v g „Privredni vodič Bečeja − Čeda Bugarski rukometaš”. becej.net. 9. 10. 2020. Pristupljeno 9. 10. 2020.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Čedomir Bugarski na sajtu Olympedia.org
- Profil Čedomira Bugarskog
- Rođeni 1943.
- Umrli 1993.
- Bečejci
- Jugoslovenski rukometaši
- Srpski rukometaši
- Jugoslovenski rukometni treneri
- Srpski rukometni treneri
- Rukometaši na Letnjim olimpijskim igrama 1972.
- Jugoslovenski olimpijci na Letnjim olimpijskim igrama 1972.
- Osvajači medalja na Letnjim olimpijskim igrama 1972.
- Osvajači olimpijskih medalja u rukometu
- Osvajači zlatnih olimpijskih medalja za Jugoslaviju
- Olimpijski pobednici u rukometu