Đuro Drašković
| Đuro Drašković | |
|---|---|
 Portret kapetana Đura Draškovića | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1880. |
| Mesto rođenja | Čevo, Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | 6. januar 1919. (38/39 god.) |
| Mesto smrti | Cetinje, Kraljevstvo SHS |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1912–1919 |
| Čin | komandir |
Đuro Drašković (Čevo, 1880 — Cetinje, 1919) bio je brigadir crnogorske vojske i jedan od vođa Božićne pobune 1919. godine. Prva je žrtva bratoubilačke vojne akcije, poznate kao Božićna pobuna, u kojoj se energično protivio bezuslovnom ujedinjenju tadašnje Srbije i Crne Gore, te bio na čelu Zelenaša.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Đuro Ristov Drašković rođen je na Čevu 1880. godine. Kraj Prvog svjetskog rata dočekao je sa činom Kapetana u vojsci Kraljevine Crne Gore, a nakon pogibije je posthumno, od strane kralja Nikole i crnogorske vlade u egzilu, proizveden u komandira (majora) crnogorske vojske. Bio je stameni ratnik i oficir. Nepokolebljivo, do smrti, bio je odan crnogorskom barjaku, kralju Nikoli i svojoj otadžbini Kraljevini Crnoj Gori.
Kao oficir istakao se u balkanskim ratovima tokom 1912-1913. Učesnik je i Prvog svjetskog rata, a nakon vojnog sloma Crne Gore i njenog pada pod austrougarsku okupaciju interniran je u austrougarski zarobljenički logor, iz kojega je pušten krajem 1918. godine, kada se vraća na Cetinje, gdje se suprotstavlja bezuslovnom ujedinjenju Crne Gore i Srbije i staje na čelo Zelenaša, zajedno sa Krstom Popovićem.[1]
Borba za nezavisnost Crne Gore[uredi | uredi izvor]
Kapetan Đuro Drašković bio je jedan od vođa Božićne pobune 1919. godine, koju su protiv srbijanske dinastije Karađorđević podigli zelenaši, pristalice svrgnutog kralja Nikole i crnogorske dinastije Petrović Njegoš. Iz internacije se vraća 1918. godine i aktivno radi na poništenju odluka Velike narodne skupštine, zalažući se protiv bezuslovnog ujedinjenja. Uporedo sa pregovorima, kao jedan od vođa, pripremao je i terorističke akte protiv novostvorene države.
Ustanici napadaju Cetinje noću, 5. na 6. januar 1919. godine. Dolazi do vatrenog obračuna i ustanici ne uspijevaju da uđu u grad, a kapetan Đuro Drašković gine u ovom obračunu. Uz posredovanje generala Vanela stanje se normalizuje. Bjelaši koji su branili Cetinje, potpomognuti od vojske i žandarmerije pružili su snažan otpor i tom prilikom pala je i prva žrtva - poginuo je jedan od vođa Zelenaša kapetan Đuro Drašković.[2] Odlukama Podgoričke skupštine od novembra 1918. godine energično se suprotstavio. Nije prihvatio bezuslovno prisajedinjenje Crne Gore Kraljevini Srbiji, već se s oružjem u ruci borio protiv toga.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Komandir Đuro Drašković (1880-1919) – portret”. In4s. Pristupljeno 21. 3. 2017.
- ^ „Bjelaši brane Cetinje”. Večernje novosti. Pristupljeno 21. 3. 2017.