Episkop budimski Lukijan
| Lukijan (Pantelić) | |
|---|---|
 Doček novoizabranog vladike pakračko-slavonskog Lukijana Pantelića u Klokočeviku, ljeto 1985. | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija budimska |
| Čin | episkop |
| Titula | episkop budimski i administrator Eparhije temišvarske |
| Sedište | Sentandreja |
| Godine službe | od 2002. |
| Prethodnik | Danilo Krstić |
| Prethodna eparhija | Eparhija temišvarska |
| Godine službe | 1999—2002. |
| Prethodna eparhija | Eparhija slavonska |
| Godine službe | 1985—1999. |
| Prethodnik | Emilijan Marinović |
| Naslednik | Sava (Jurić) |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Vojislav Pantelić |
| Datum rođenja | 19. avgust 1950. |
| Mesto rođenja | Mol, FNR Jugoslavija |
Lukijan (svetovno Vojislav Pantelić; Mol kod Ade, 19. avgust 1950) episkop je budimski i administrator Eparhije temišvarske. Bivši je episkop „segedinski” (1999—2002), episkop slavonski (1985—1999) i vikarni episkop moravički (1984—1985).
Životopis[uredi | uredi izvor]
Vladika Lukijan (Vojislav Pantelić) rođen je 19. avgusta 1950. godine, na Preobraženje, u bačkom selu Mol kod Ade, FNRJ. Roditelji su mu Milan i Zagorka rođ. Sivčev. Osmogodišnju školu je završio u svom selu, a gimnaziju u Senti. Najprije je studirao pravne nauke, a zatim diplomirao na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu (1980). Postdiplomske studije pohađao je na Institutu za istočne crkve u Regensburgu u Nemačkoj, a potom i u Engleskoj, u Ekseteru.
Episkop šumadijski Sava Vuković zamonašio ga je 1979. u manastiru Divostinu, a rukopoložio ga je u čin jeromonaha u manastiru Svete Melanije u Zrenjaninu (1981). Vršio je dužnost paroha na manastirskoj parohiji Divostin-Poskurice.[1][2]
Episkop[uredi | uredi izvor]
Na redovnom zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora (1984) izabran je za vikarnog episkopa moravičkog, pomoćnika patrijarhu srpskom. Hirotonisan je u Sabornoj crkvi u Beogradu dana 1. jula 1984. godine od patrijarha srpskog Germana, episkopa šumadijskog Save Vukovića i niškog Irineja Gavrilovića.
Od 1985. bio je na episkopskom prestolu Eparhije slavonske u Pakracu, odakle se zbog ratnih prilika sa dijelom pastve povukao 1991. godine na slobodnu srpsku teritoriju u Okučane odakle je sa svojom pastvom protjeran u operaciji Bljesak (1995). Nakon pada Zapadne Slavonije episkop Lukijan odlazi u Ameriku gdje je bio pomoćni episkop mitropolitu Irineju Kovačeviću, a na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Libertivilu predavao je opštu istoriju hrišćanske crkve jednu akademsku godinu.
Administraciju Eparhije temišvarske preuzeo je 1996. godine. Tokom 1999. izabran je novi episkop slavonski Sava (Jurić), a episkop Lukijan je izabran za episkopa „segedinskog” i nastavio je administrirati Eparhijom temišvarskom.
Poslije smrti episkopa budimskog Danila (Krstića) postavljen je 2002. za episkopa budimskog i nastavio da upravlja Temišvarskom eparhijom kao administrator.
Na srpski jezik je preveo bogoslužbene knjige Posni i Cvetni Triod, Oktoih i svih 12 Mineja.
Član je Udruženja književnika Srbije od 2017. godine.
Dobitnik je Velike bazjaške povelje za 2018.
Govori ruski, nemački, engleski, mađarski, a služi se rumunskim i grčkim jezikom.
Odlikovan je 14. marta 2022. godine mađarskim ordenom Srednjim krstom za zasluge.[3]
Na Vidovdan 28. juna 2022. godine predsednik Republike Srbije Aleksandar Vučić odlikovao je Episkopa Lukijana Ordenom Karađorđeve zvezde prvog stepena.[4] U martu 2023. odlikovao ga je rumunski patrijarh Danilo.[5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Saborna crkva u Beogradu: Hirotonija episkopa moravičkog Lukijana Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. decembar 2013), Pristupljeno 2. 9. 2014.
- ^ Hirotonisan novi episkop moravički Lukijan („Kalenić”, broj 5/1984, str. 14)[mrtva veza], Pristupljeno 2. 6. 2019.
- ^ „Visoko odlikovanje Mađarske episkopu Lukijanu”. SPC. 15. 3. 2022. Arhivirano iz originala 15. 03. 2022. g. Pristupljeno 15. 3. 2022.
- ^ „Episkop Lukijan odlikovan Ordenom Karađorđeve zvezde prvog stepena”. https://spc.rs/. 30. jun 2022. Spoljašnja veza u
|website=(pomoć) - ^ „Patrijarh rumunski Danilo odlikovao vladiku Lukijana”. SPC. 29. 3. 2023. Pristupljeno 29. 3. 2023.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- 36 godina arhijerejske službe episkopa Lukijana (SPC, 2. jul 2020) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. jul 2020)
- Božićni intervju – Episkop Lukijan (25. decembar 2020)
- 20 godina službe vladike Lukijana na tronu Episkopa budimskih (SPC, 3. septembar 2022)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
