Đani Rodari
| Đani Rodari | |
|---|---|
 Đani Rodari | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Giovanni Francesco Rodari |
| Datum rođenja | 23. oktobar 1920. |
| Mesto rođenja | Omenja, Kraljevina Italija |
| Datum smrti | 14. april 1980. (59 god.) |
| Mesto smrti | Rim, Italija |
| Nagrade | Andersenova nagrada |
| Zvanični veb-sajt | |
| www | |
Đani Rodari (ital. Giovanni Francesco Rodari, Omenja 23. oktobar 1920 – Rim 14. april 1980) bio je poznati italijanski novinar i književnik za decu.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen u oktobru 1920. godine u jednostavnoj porodici italijanskog pekara. Detinjstvo je proveo u malom gradu Omenja koji se nalazi na severu zemlje. Otac mu je umro kada je imao samo devet godina.[1] Đani je imao još dva brata i briga o njima je pala na majku. Iako je bio je lošeg zdravstvenog stanja naporno je radio. Odlazi na univerzitet i paralelno radi kao nastavnik.[2] Već sa 17 godina počeo je da predaje u nižim razredima. Tada počinje Drugi svetski rat, ali zbog lošeg zdravstvenog stanja ne odlazi na front. Teški ekonomski uslovi i nedostatak novca naterali su Rodarija da se pridruži fašističkoj partiji ali ostaje kratko sa njima i pridružuje se italijanskoj komunističkoj partiji 1944.[2] Nakon rata počinje da radi kao novinar (od 1948. godine) za brojne socijalističke listove. Godine 1953. Rodari se oženio, a četiri godine kasnije postao otac. Njegova kćerka Paola je njegovo jedino dete. Tokom ovih godina ne objavljuje radove, bavi se novinarstvom. Godine 1957. je položio ispit u profesionalnom novinarstvu i tako postao profesionalni novinar.[2]
Rodari je umro 1980. godine od teške bolesti.
Pisanje[uredi | uredi izvor]
Rodari je sasvim slučajno počeo pisati priče za decu. Radio je kao novinar u listu "Unita" te je pisao za nedeljnu stranicu za porodicu. Tada je napisao prve priče i pesme za decu koje je pričao svojim učenicima kada je radio kao učitelj u školi. Tako je u spomenutim novinama nastala rubrika za najmlađe koja mu je donela veliku popularnost.[1]
Nakon 1950. godine posvetio se pisanju knjiga za decu. Pisao je pesme, pripovetke i romane. Na samom početku svoje kreativne karijere, Rodari je pisao poeziju. Najpoznatija je zbirka "Šta miriše na zanate". Njegova najpoznatija dela su: "Telefonske priče", "Čipolino", "Putovanje Plave strele", "Đelzonimo u zemlji lažljivaca".[2]
Priče i pesme Đanija Rodarija prevedene su na mnoge jezike: engleski, nemački, rumunski, ruski i mnoge druge.[3]
Izbor iz dela[uredi | uredi izvor]
Književnost za decu[uredi | uredi izvor]
- Čipolino
- Putovanje plave strele
- Planeta ispunjenih želja
- Đelzonimo u zemlji lažljivaca
- Telefonske priče
- Planeta ispunjenih želja
- Đip u televizoru
- Torta na nebu[4][5]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Godine 1970. Đani Rodari je primio najveću nagradu za dečju književnost - Andersenovu nagradu.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Gianni Rodari”. Lektire.hr. Pristupljeno 18. 3. 2021.
- ^ a b v g „Radovi Đani Rodari za decu: spisak”. Ruarrijoseph. Pristupljeno 18. 3. 2021.
- ^ „Đani Rodari: biografija pisca”. Delachieve. Pristupljeno 18. 3. 2021.
- ^ Petrović, Tihomir; Milinković, Miomir (2007). Pisci za decu i mlade. Požega: Epoha. str. 365—373. ISBN 978-86-7866-028-3.
- ^ Crnković, Milan (1984). Dječja književnost - priručnik za studente i nastavnike. Zagraeb: Školska knjiga. str. 79.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
