Aleksandar Glišić
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Aleksandar Glišić | |
|---|---|
 potpukovnik Aleksandar Glišić, komandant VII pešadijskog puka Dunavske divizije | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1873. |
| Mesto rođenja | Čačak, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 23. oktobar 1912. (38/39 god.) |
| Mesto smrti | Srtevica, kod Kumanova |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Kraljevina Srbija |
| Čin | Potpukovnik |
| Jedinica | VII pešadijski puk Dunavske divizije |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat |
Aleksandar Glišić (Čačak, 1873 — Srtevica, kod Kumanova, 23. oktobar 1912) bio je potpukovnik srpske vojske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
U Beogradu je završio nižu i višu školu Vojne akademije. Učestvovao je u Majskom prevratu. Bio je oženjen sestričinom Dragutina Dimitrijevića Apisa. U prvom balkanskom ratu, u kumanovskoj bici, komandovao 7. pukom Kralja Petra Dunavske divizije I. Prvog dana borbe 23. oktobra 1912. godine samoinicijativno je poveo puk u bitku, i u žestokim borbama razbio nadmoćnije turske snage i povratio Srtevicu na kojoj je i poginuo.[1] Tim je činom doprineo da divizija vrati izgubljene položaje, zadrži nadmoćnije turske snage, stabilizuje levo krilo svoje odbrane i utiče na pozitivan uspeh kumanovske bitke.
Sahranjen je u porti kumanovske pravoslavne crkve Sv. Trojice.[2] Na njegovom grobu kasnije je podignut spomenik koga su Bugari srušili 1915, a potom obnovljenog definitivno razorili za vreme okupacije 1941-1944. Glišić je ušao i u narodne pesme kao najveći junak Kumanovske bitke.
Njegov rođeni brat Dušan Glišić, iako bolestan od delimične paralize nogu učestvovao kao komandant u svim ratovima. 1914-1915. bio je komandant podoficirske škole i Đačkog bataljona u Skoplju iz koga su potekli „1300 kaplara“. Prilikom povlačenja, bolest mu se pogoršala pa su ga vojnici morali nositi. Da njima ne bi bio teret i da ne bi bio zarobljen izvršio samoubistvo novembra 1915. u Uroševcu. Treći od braće Glišića, Milutin Glišić, poginuo je na Drini 1915. U njihovu čast, ulica u Čačku u kojoj se nalazila njihova kuća, nosi naziv Braće Glišića.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ž. Stanisavljević, Kumanovska bitka Beograd 1951;
- Ž. Stanisavljević, Prvi balkanski rat 1912—1913, Beograd 1959
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
