Arhimandrit Viktor (Gizdavić)
| Viktor (Gizdavić) | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Velimir Gizdavić |
| Datum rođenja | 8. novembar 1874. |
| Mesto rođenja | Čečina kod Ivanjice, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 22. decembar 1952. (78 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Studenica, |
| Grob | Manastir Studenica kod Kraljeva |
| iguman Manastira Ljubostinje | |
| Godine | 1909—1911 |
| Prethodnik | Venijamin Pavićević |
| iguman Manastira Studenice | |
| Godine | 1930—1940 |
| Naslednik | Aleksije (Jovanović) |
Viktor (svetovno Velimir Gizdavić; Čečina, kod Ivanjice, 8. novembar 1874 — Manastir Studenica, 22. decembar 1952) bio je iguman Manastira Ljubostinje i Studenice, arhimandrit.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Arhimandrit Viktor (Gizdavić) rođen je 8. novembara 1874. godine u Čečini, kod Ivanjice od čestitih roditelja Petra i Save. Osnovno obrazovanje završio je u Ivanjici i Bogosloviju Svetog Save u Beogradu u 1901. godine.[1]
Zamonašio se u Manastiru Studenica. Rukopoložen je za jerođakona 1896. godine, a učin jeromonaha prezvitera 1898.[2] Posle Studenice (1903) prelazi u Manastir Vujan kod Gornjeg Milanovaca i dobija čin igumana, a od 1905. do 1911. godine je iguman u Manastiru Ljubostinji,[3] nakon čega je premešten u Manastir Sretenje kablarsko.[2]
Uoči i za vreme Velikog rata iguman Viktor je u ovčar-kablarskom Manastiru Svete Trojice i u Žiči. Godine 1919. vladika žički Nikolaj Velimirović ga je psotavio za starešinu Manastira Žiča.[4] Od 1923. godine ponovo je u Studenici, a od 1930. do 1934. godine je arhimandrit studenički i starešina Manastira Studenice.[5] Upravu mad Manastirom Vujan je ponovo primio 1934. godine. U ovom manastiru je 1935. završio konak koji je započeo njegov prethodnik, jeromonah Teodosije Gačić. Iste godine je o svom trošku dogradio pripratu na crkvi Svete Bogorodice (podignuta 1824. godine) godine u banji Gornja Trepča, koja je metoh Manastira Vujna. Na spomen ploči se upisao kao Studeničanin.[2]
U Studenicu se vratio 1937. godine.[2] Arhimandrit Viktor Gizdavić se upokojio 22. decembra 1952. godine u Manastiru Studenici kod Kraljeva i sahranjen je na monaškom groblju.[6]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ „Manastir Studenica - TIENGTRUNG.CN”. tiengtrung.cn (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 23. 02. 2022. g. Pristupljeno 2022-02-23.
- ^ a b v g Srpski biografski rečnik. Knj. 2, V-G. Novi Sad: Matica srpska. 2006. str. 684—685.
- ^ „Manastir Ljubostinja”. Žive Reči Utehe (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 28. 08. 2020. g. Pristupljeno 2022-02-23.
- ^ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Tako je govorio Aleksandar Deroko”. www.rts.rs. Pristupljeno 2022-02-23.
- ^ „Staza zdravlja-Trepča banja.”. Wikiloc | Rutas del Mundo (na jeziku: španski). Pristupljeno 2022-02-23.
- ^ „Manastir Studenica — skinija srpskog naroda [zadužbina Stefana Nemanje]”. www.riznicasrpska.net. Arhivirano iz originala 23. 02. 2022. g. Pristupljeno 2022-02-23.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
