Bronvin Bankroft

Ovaj članak je dobar. Kliknite ovde za više informacija.
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Bronvin Bankroft
Fotografija Bronvin Bankroft
Lični podaci
Datum rođenja(1958-01-23)23. januar 1958. (66 god.)
Mesto rođenjaTenterfild, Australija

Bronvin Benkroft (Tentefrild, 1958) jeste australijski umetnik, administrator i ilustrator knjiga. Ona je jedna od prve tri australijske modne dizajnerke koje su svoja dela predstavile u Parizu.

Tokom 1985, Bankroft je osnovala radnju pod nazivom Designer Aboriginals, koja prodaje tkanine koje su napravili aboridžinski umetnici, uključujući i samu Bankroftovu. Bila je jedan od osnivača umetničke organizacije Boomalli Aboriginal Artists Co-operative. Njena umetnička dela su deo kolekcija institucija: Nacionalna galerija Australije, Umetnička galerija Novog Južnog Velsa i Umetnička galerija Zapadne Australije. Ona je ilustrovala 20 knjiga za decu, uključujući Stradbroke Dreamtime aktivistkinje Udžeru Nunukal, kao i knjiga umetnice Seli Morgan. Njene dizajnerski poslovi uključuju rad na eksterijeru sportskog centra u Sidneju.

Ona decenijama učestvuje u društvenom aktivizmu i administraciji umetničkih institucija, a bila je i član odbora Nacionalne galerije Australije. Njena slika Prevention of AIDS (1992) korišćena je u kampanji za podizanje svesti o sidi u Australiji. Bila je u članica odbora: Agencije za prikupljanje autorskih prava Viskopi, Australijskog društva autora, Tranbi Aboridžinal Koledža, Odbora umetnika Muzeja savremene umetnosti Australije (MCA) u Sidneju.

Mladost[uredi | uredi izvor]

Rođena je u porodici banđalangskog porekla[1][2] u Tenterfildu, gradu u ruralnom Novom Južnom Velsu, 1958. godine.[3] Najmlađa je od sedmoro dece. Njen otac Oven Sesil Džozef Benkroft, poznat kao „Bil“ bio je australijski Aboridžin iz klana Djanbun, dok je njena majka Dot bila škotskog i poljskog porekla.[4][5] Bankroftova je rekla da je njena pra-pra-pra-baka Pemau bila jedna od samo dvoje ili troje preživelih iz njenog klana, a ostali su ubijeni kada je njihovu zemlju naselio beli farmer.[1] Njen deda i ujak su radili u mesnim rudnicima zlata.[6] Ona je navodila da je obrazovanje njenog oca remetila diskriminacija, zbog toga što je bio Aboridžin. Usled nedostatka formalnog obrazovanja, njen otac je morao da radi daleko od kuće i zarađivao je radom na pruzi, dok je majka radila kod kuće kao krojačica.[4] Otac je bio inženjer tokom Drugog svetskog rata, zadužen za upravljanje baržama u Madangu i Rabaulu.[1]

Sledeći savet svog oca o važnosti obrazovanja ili učenju zanata, Bankroftova je završila srednju školu u Tenterfildu pre nego što se preselila u Kanberu 1976. sa svojim budućim mužem Nedom Meningom, koji joj je takođe bio učitelj.[1] Tamo je stekla diplomu iz oblasti vizuelnih komunikacija na Umetničkoj školi u Kanberi,[7] a zatim je magistrirala vizuelne umetnosti (slikarstvo) na Univerzitetu u Sidneju.[8] Nikada se nije vratila da živi u Tenterfildu,[1] iako su njene tri sestre živele tamo 2004. godine. Otac joj je umro oko 1990.[6]

Ima troje dece: Džek je rođen 1985, Ela 1988. Rastala se od Meninga kada su bili veoma mladi; njeno treće dete Rubirouz rođeno je 1999.[4] Džek je 2010. dobio nagradu za mladog Australijanca godine iz Novog Južnog Južnog Velsa, za svoj rad na organizovanju mentorstva za učenike iz domorodačke zajednice.[9]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Umetnički rad[uredi | uredi izvor]

Fotografija Bronvin Bankroft, februar 2010.

Bankroftova je bila jedan od osnivača Boomalli Aboriginal Artists Co-operative,[2] jedne od najstarijih australijskih umetničkih organizacija vođenih od strane domorodačkog stanovništva,[10] osnovane 1987.[11] Tokom prve dve decenije obavljala je uloge predsednika, direktora i blagajnika.[1][5] Godine 1985. otvorila je radnju u Sidneju pod nazivom Dizajnerski Aboridžini, gde je prodavala radove dizajnera, uključujući svoje tkanine,[2] u kojoj su radile njene učenice starosedeoci.[8] Bankroft, Eufemija Bostok i Mini Hit su bili prvi australijski modni dizajneri pozvani da pokažu svoje radove u Parizu, gde su umetničini oslikani dizajni na tkanini bili izloženi na Printemps Fashion Parade 1987. godine.[12][13][14] Dve godine kasnije, 1989, učestvovala je na izložbi u Londonu, Australijska moda: savremena umetnost.[12] Uprkos ovim uspesima, ona se distancirala od rada u modnoj industriji, rekavši jednom novinaru u razgovoru vođenim 2005. da se nije bavila dizajnom tkanina 15 godina.[15] Opisivana kao instinktivni kolorista, Bankroft je od tada radila prvenstveno kao slikar i razvila je sjajni stil koji podseća na vitraže.[2] Kao uticaje na svoj umetnički rad navela je američku slikarku Džordžiju O'Kif, evropske slikare Žuana Miroa,[2] Vasilija Kandinskog i Marka Šagala i australijske autohtone umetnike kao što su Emili Kngvari, Rover Tomas i Meri Meklin.[16]

Iako je u početku bila poznata kao dizajner tkanina i tekstila, ona je radila i dizajn nakita, slikarstvo, kolaž, ilustracije, skulpture i unutrašnju dekoraciju.[8] Njena umetnička dela se deo kolekcije Nacionalne galerija Australije, Umetničke galerije Novog Južnog Velsa, Umetničke galerije Zapadne Australije i Umetničke galerija Kvinslenda.[8] U Nacionalnoj galeriji se čuva jedan od njenih sitoštamparskih dela, Entraped, nastao 1991.[17]

Između 1989. i 2006. godine, Bankroftova je imala osam samostalnih izložbi i učestvovala na najmanje 53 grupne izložbe, uključujući izložbe u Australijskom muzeju u Sidneju, Nacionalnoj galeriji Australije u Kanberi i Nacionalnoj galeriji Viktorije.[8] Njena umetnost je izlagana u Indoneziji, Novom Zelandu, SAD, Francuskoj i Nemačkoj.[18]

Tokom 2004. godine, Bankroftova je dobila zadatak da dizajnira veliki mural na velikom delu spoljašnjost sportskog centra u kome se nalaze dva košarkaška terena u rezervatu Tempe u Marikvilu, Novi Južni Vels. Mural prikazuje zmiju, muškarca i ženu, koji predstavljaju biblijske priče i priče o stvaranju sveta starosedelaca Australije. Takođe uključuje goanu, totem predaka prvobitnih stanovnika oblasti Marikvile, naroda Vangala.[15]

Bankroftova je počela da ilustruje knjige za decu 1993. godine. Prvi posao bio joj je ilustrovanje knjige Fat and Juicy Place koju je napisala Dajana Kid.[7] koju dodeljuje Savet za dečiju knjigu i osvojila je Australijsku nagradu za multikulturalnu dečiju knjigu.[19] Iste godine ilustrovala je Stradbroke Dreamtime od domorodačkog aktiviste i pisca Udžeru Nunukal.[7] Bila je treći umetnik koji je obezbedio slike za uzastopna izdanja knjige, od kojih je prvo izdanje objavljeno 1972.[20] Bankroft je od tada ilustrovala više od 20 knjiga za decu, uključujući i knjige istaknute australijske spisateljice i umetnice Seli Morgan, koju smatra mentorom i prijateljem.[15] Ove knjige uključuju Dan's grandpa (1996)[21] i Sam's bush journey (2009).[22] Dvoje umetnika su sarađivala na izložbi grafika u umetničkoj galeriji Vornambul u Viktoriji 1991.[12] Istraživač i kustos muzeja Margo Nil opisala je umetnost Bankroftove i Morgana kao oslikavanje „njihovog odnosa prema zemlji i porodici u generalno visokonaglašenim delima, slaveći i obeležavajući kroz lične ili kolektivne priče u uglavnom figurativnim narativima“.[23]

Pored toga što je radila sa poznatim piscima, Bankroftova je samostalno ojbavila veliki broj knjiga za decu, uključujući An Australian 1 2 3 of Animals i An Australian ABC of Animals, koje su pozitivno ocenjene kao maštovite i dobro ilustrovane.[24] Njen stil ilustracije je opisan kao „hrabar i misteriozan“,[25] i kao „tradicionalno predstavljanje australijskih Aboridžina prikazanih u jarkim, privlačnim bojama“.[24]

Ona je 2009. godine dobila Dromkin medalju za doprinos književnosti za decu.[7] U maju 2010. godine, generalni guverner Australije Kventin Brajs promovisao je njenu najnoviju knjigu Zašto volim Australiju. Dugogodišnja ljubiteljka i podržavalac rada Brankoftove, gospođa Brajs je rekla: „Zašto volim Australiju je delo i naslov koji, opet, dovoljno govori o autoru i ilustratoru. Jednostavno i izuzetno izaziva radost pričanju priče o ovoj veličanstvenoj, svetoj zemlji koju delimo: planine, reke i klisure; mora i koralne grebene; travnjake i grmlje; solane i sneg; kuće i ulice; noćno nebo ukrašeno draguljima i još mnogo toga."[26]

Umetnička dela Bronvin Bankroft se takođe pojavljuju u publikacijama i upotrebi brojnih drugih pojedinaca i organizacija, kao što su omot za knjige Australijskog muzeja[27] i Odeljenja za obrazovanje Novog Južnog Velsa,[28] za roman Larise Behrendt Home,[29] i za kontroverzne autobiografske pripovetke Roberte Sajks, između ostalih, Snake Cradle i Snake Dancing.[30]

Njena dela nalaze se u nekoliko nacionalnih i privatnih kulturno-umetničkih institucija:

Administracija i aktivizam[uredi | uredi izvor]

Ona je aktivna u umetničkim organizacijama i službovala je u dva mandata u odboru Nacionalne galerije Australije tokom 1990-ih. Bila je predsednica Odbora za vizuelne umetnosti Ministarstva umetnosti Novog Južnog Velsa,[16] i Nacionalne organizacije za zastupanje domorodačke umetnosti od 1993. do 1996.[7][2] Uoči Letnjih olimpijskih igara 2000. u Sidneju, Bankroft je bila član dizajnerskog komiteta koji je savetovao oblikovanje zvaničnog logotipa igara,[31] i bila je deo žirija za nagradu Country Energy Art Prize, za koju je dodeljivano 35.000 dolara.[32] Bankroft je bila član upravnog odbora australijske Agencije za prikupljanje autorskih prava, Viskopi, i sa te pozicije je zagovarala prava na preprodaju autorskih prava za umetnike.[33][34] Bila je član savetodavne grupe za umetnike Muzeja savremene umetnosti Australije 2005.[35] i član je umetničkog odbora istog muzeja.[36] Radila je u odboru organizacije za obuku starosedelaca, Tranbi Aboridžinal Koledž.[37]

U okviru kao i van umetničkog stvaralaštva, Bankroft je pokazala zabrinutost za niz društvenih pitanja, posebno onih koja utiču na starosedeoce Australije. Njena slika Prevention of AIDS (1992) reprodukovana je na posterima i razglednicama sa ciljem podizanja svesti o sidi,[38] i bila je jedna od nekoliko njenih slika koje je naručilo savezno Ministarstvo zdravlja kako bi istakla probleme u vezi sa bolešću u starosedelačkoj zajednici.[39] Tokom 2000. godine, dve godine nakon smrti aktivistkinje Mam (Širl) Smit, Bankroft i Boomalli Aboriginal Artists Co-operative su organizovali izložbe radi prikupljanja novca u čast Smitove.[40]

Od 2009. Bankroft je bila direktor Australian Indigenous Mentoring Experience, neprofitne organizacije koja ima za cilj da poveća stope upisa aboridžinskih đaka i studenata u srednju školu i univerzitete.[41] Podučavala je i bila mentor učenicima škola za studente iz reda domorodačke zajednice, kao što je Džesika Birk, pobednica prve nagrade Australijskog saveta za mlade umetnike u maju 2009.[42]

Bankroft je 2021. godine bila inauguracioni primalac stipendije Aboridžina Novog Južnog Južnog Velsa (eng. NSW Aboriginal Creative Fellowship) u iznosu od 30.000 dolara.[43][44]

Od februara 2023. ona je član odbora Australijskog društva autora (eng. Australian Society of Authors).[45]

Odabrana dela[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ Aird, Michael; Bell, Richard; Kee, Vernon Ah; Bancroft, Bronwyn; Heiss, Anita; Enoch, Wesley (6. 7. 2007). „Panel 1: Who you callin' urban?”. Who You Callin' Urban? forum. National Museum of Australia. Arhivirano iz originala 11. 6. 2011. g. Pristupljeno 16. 2. 2010. 
  2. ^ a b v g d đ Watson, Ken (2000). „Bancroft, Bronwyn”. Ur.: Sylvia Kleinert and Margot Neale. The Oxford Companion to Aboriginal art and culture. Oxford: Oxford University Press. str. 532–533. ISBN 0-19-550649-9. 
  3. ^ Kovacic, Leonarda (2004). „Bancroft, Bronwyn (1958– )”. The Australian Women's Register. National Foundation for Australian Women and University of Melbourne. Arhivirano iz originala 8. 6. 2011. g. Pristupljeno 8. 10. 2009. 
  4. ^ a b v „Strokes of colour”. Message Stick. ABC TV. 27. 2. 2004. Arhivirano iz originala 18. 1. 2010. g. Pristupljeno 17. 2. 2010. 
  5. ^ a b „Founding members: Bronwyn Bancroft”. Boomalli Aboriginal Artists' Cooperative. Arhivirano iz originala 19. 7. 2008. g. Pristupljeno 15. 2. 2010. 
  6. ^ a b Bancroft, Bronwyn (2010). „Time” (PDF). Wilson Street Art Quarterly. Wilson Street Art Gallery (now Janet Clayton Gallery). Autumn/Winter: 18—20. Arhivirano iz originala (PDF) 1. 3. 2011. g. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  7. ^ a b v g d đ Scobie, Susan, ur. (1997). The Dromkeen Book of Australian Children's Illustrators. Scholastic Australia. str. 26—27. ISBN 1863886958. 
  8. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n McCulloch, Alan; Susan McCulloch; Emily McCulloch Childs (2006). The new McCulloch's encyclopedia of Australian art. Fitzroy, VIC: Aus Art Editions in association with The Miegunyah Press. str. 34. ISBN 0-522-85317-X. 
  9. ^ „Award recipients: Jack Manning Bancroft”. NSW Young Australian of the Year 2010. National Australia Day Council. 18. 11. 2009. Arhivirano iz originala 20. 9. 2010. g. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  10. ^ „About Boomalli”. Boomalli Aboriginal Artists' Cooperative. Arhivirano iz originala 18. 7. 2008. g. Pristupljeno 15. 2. 2010. 
  11. ^ McGrath, Ann (1995). „Boomalli Aboriginal Artists Co-operative. Interview with Hetti Perkins and Brenda Croft”. Labour History. 69: 217—230. JSTOR 27516402. doi:10.2307/27516402. 
  12. ^ a b v De Brabander, Dallas (1994). „Bancroft, B.”. Ur.: David Horton. [ncyclopaedia of Aboriginal Australia. 1. Canberra: Aboriginal Studies Press for the Australian Institute of Aboriginal and Torres Strait Islander Studies. str. 90. ISBN 978-0-85575-234-7. 
  13. ^ Humfress, Paul; Michael Riley; Loretta Fisher (1988). „Boomalli: Five Koori Artists”. A Place to Think. Australian Broadcasting Corporation. Arhivirano iz originala 28. 9. 2009. g. Pristupljeno 8. 10. 2009. 
  14. ^ Frew, Wendy (1. 2. 2012). „Art imitates strife as designer documents indigenous struggle”. Sydney Morning Herald. Pristupljeno 26. 9. 2012. 
  15. ^ a b v Sweeney, Therese (2004—2005). „A cultural gateway”. Real Time Arts Magazine (70): 54. 
  16. ^ a b Rawlins, Donna (1996). „Know the illustrator: Bronwyn Bancroft”. Magpies. 11 (2): 4—7. 
  17. ^ Bancroft, Bronwyn. „Entrapped”. Australasian Art Collection. National Gallery of Australia. Pristupljeno 8. 10. 2009. 
  18. ^ anonymous (2010). „Bronwyn Bancroft: Time: 15 May to 6 June” (PDF). Wilson Street Art Quarterly. Autumn/Winter: 17. Arhivirano iz originala (PDF) 1. 3. 2011. g. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  19. ^ Bancroft, Bronwyn. „Book illustrations”. Designer Aboriginals. Arhivirano iz originala 18. 7. 2008. g. Pristupljeno 13. 11. 2009. 
  20. ^ O'Conor, Juliet (2009). Bottersnikes and other lost things: a celebration of Australian illustrated children's books. Carlton, Vic.: Miegunyah Press and State Library of Victoria. str. 124. ISBN 978-0-522-85651-4. 
  21. ^ „Books: Dan's Grandpa”. Fremantle Press. Arhivirano iz originala 17. 10. 2009. g. Pristupljeno 6. 10. 2009. 
  22. ^ Morgan, Sally; Ezekiel Kwaymullina; Bronwyn Bancroft (2009). „Sam's bush journey”. National Library of Australia catalogue. Pristupljeno 9. 10. 2009. 
  23. ^ Neale, Margo (2000). „United in the struggle: Indigenous art from urban areas”. Ur.: Sylvia Kleinert and Margot Neale. The Oxford Companion to Aboriginal art and culture. Oxford: Oxford University Press. str. 267–278. ISBN 0-19-550649-9. 
  24. ^ a b Coughlan, Marjorie (oktobar 2009). „Review: An Australian 123 Of Animals, and An Australian ABC Of Animals”. PaperTigers. Arhivirano iz originala 10. 10. 2010. g. Pristupljeno 12. 11. 2009. 
  25. ^ „Bookshelf: Children's Books in Brief”. New York Times Sunday Book Review. 8. 8. 2004. Pristupljeno 31. 5. 2010. 
  26. ^ Bryce AO, Her Excellency Ms Quentin (24. 5. 2010). „Speech” (PDF). Governor General of the Commonwealth of Australia. Arhivirano iz originala (PDF) 24. 2. 2011. g. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  27. ^ Kelly, Lynda; Bartlett, Allison; Gordon, Phil (2002). Indigenous Youth and Museums (PDF). Sydney: Australian Museum. ISBN 0-7347-2312-1. Pristupljeno 10. 12. 2009. 
  28. ^ NSW Department of Education and Training (2002). Talking identity: teacher's handbook (PDF). Ryde, NSW: NSW Department of Education and Training. ISBN 0-7313-7088-0. Arhivirano iz originala (PDF) 4. 4. 2016. g. Pristupljeno 10. 12. 2009. 
  29. ^ Behrendt, Larissa (2004). Home. St Lucia, QLD: University of Queensland Press. ISBN 978-0-7022-3407-1. 
  30. ^ Kurtzer, Sonja (2001). „Beryl Henderson Prize-winning Essay: Identity Dilemmas in Roberta Sykes' Autobiographical Narratives, Snake Cradle and Snake Dancing”. Australian Feminist Studies. 16 (34): 101—111. doi:10.1080/08164640120038953. 
  31. ^ Meekison, Lisa (2000). „Indigenous presence in the Sydney Games”. Ur.: Claire Smith and Graeme Ward. Indigenous cultures in an interconnected world. Vancouver: UBC Press. str. 116. ISBN 0-7748-0806-3. 
  32. ^ „Broadened focus for 5th $35,000 Country Energy Art Prize”. Australian Artist. 24 (2): 7. 2007. 
  33. ^ Lewis, Paul (2003). „The Resale Royalty and Australian Visual Artists: Painting the Full Picture” (PDF). Media & Arts Law Review. 8: 306. Arhivirano iz originala (PDF) 26. 7. 2011. g. Pristupljeno 10. 12. 2009. 
  34. ^ „Government to Consider Resale Royalty Right for Artists”. Off the Air. Screenrights. 11 (3): 15. 2002. 
  35. ^ Museum of Contemporary Art, Sydney (2005). Annual Report (PDF). Sydney, NSW: Museum of Contemporary Art, Sydney. str. 31. Arhivirano iz originala (PDF) 6. 9. 2015. g. Pristupljeno 16. 2. 2010. 
  36. ^ „VISCOPY – Board and Directors”. VISCOPY. Arhivirano iz originala 25. 2. 2010. g. Pristupljeno 16. 2. 2010. 
  37. ^ „Board of Directors”. Organisational structure. Tranby Aboriginal College. Arhivirano iz originala 2. 4. 2015. g. Pristupljeno 15. 2. 2010. 
  38. ^ Sendziuk, Paul (2003). Learning to Trust: Australian responses to AIDS. Sydney: University of New South Wales Press. str. 207. ISBN 0-86840-718-6. 
  39. ^ Bancroft, Bronwyn. „Past Exhibitions”. Designer Aboriginals. Arhivirano iz originala 9. 7. 2008. g. Pristupljeno 13. 11. 2009. 
  40. ^ Jopson, Debra (22. 11. 2000). „Strong but fair, the Redfern reformer who didn't cop it”. Sydney Morning Herald. 
  41. ^ „What is AIME mentoring?”. Australian Indigenous Mentoring Experience. 2009. Arhivirano iz originala 7. 7. 2011. g. Pristupljeno 30. 5. 2010. 
  42. ^ Schwartzkoff, Louise (27. 5. 2009). „Artist stands astride two worlds”. Sydney Morning Herald. 
  43. ^ „Dr. Bronwyn Bancroft Awarded The Inaugural NSW Aboriginal Creative Fellowship”. Aboriginal Affairs (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-05-04. 
  44. ^ „Opportunities, Awards and Winners”. ArtsHub Australia (na jeziku: engleski). 2021-06-09. Pristupljeno 2022-05-04. 
  45. ^ „Our Board”. Australian Society of Authors (ASA). Pristupljeno 10. 2. 2023. 
  46. ^ French, Jackie; Bronwyn Bancroft (1993). „Walking the boundaries”. National Library of Australia catalogue. Pristupljeno 8. 10. 2009. 
  47. ^ Bancroft, Bronwyn; Oodgeroo Noonuccal. „Stradbroke dreamtime”. National Library of Australia catalogue. Pristupljeno 9. 10. 2009.  Tekst „1993” ignorisan (pomoć)
  48. ^ Bancroft, Bronwyn. „Leaving”. National Library of Australia catalogue. Pristupljeno 9. 10. 2009.  Tekst „2000” ignorisan (pomoć)
  49. ^ „Ready to Dream (review)”. Publishers Weekly. 47 (255): 57—58.  Tekst „2008” ignorisan (pomoć)

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Бронвин_Банкрофт&oldid=27716329”