Budimir Sokolović
| Budimir Sokolović | |
|---|---|
 Slika Budimira Sokolovića sa Zlatibora | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1910. |
| Mesto rođenja | Tegare, kod Bratunca, Austrougarska monarhija |
| Datum smrti | maj 1945. |
| Mesto smrti | Miljevina, kod Foče, |
| Protojerej | |
Budimir Sokolović (1910—1945) bio je pravoslavni protojerej Srpske pravoslavne crkve i vjerski referent Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u otadžbini, a koji je nastradao od komunističkog progona, nakon hapšenja.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Budimir Sokolović, rođen je 1910. godine u Tegarama kod Bratunca. Godine 1931. završio je Bogosloviju na Cetinju, a sljedeće godine je rukopoložen za đakona i sveštenika. Godine 1942. služio je u Zlatiborskom arhijerejskom namjesništvu, odakle se sa Zlatibora povukao, zajedno sa vojskom Dragoljuba Draže Mihailovića.
Završetak rata protu Budimira Sokolovića zatiče u Aranđelovcu, u kojem ga nova komunistička vlast hapsi zajedno sa đakonom Boškom Živadinovićem i protojerejem Svetolikom Švabićem. Nakon hapšenja, najpre su prebačeni u Kalinovik, a zatim u varošicu Miljevina, nadomak Foče. Bez konkretne optužnice i bez suđenja, sveštenici su zvjerski mučeni i potom ubijeni, a onda bačeni u jamu Ponor koja se nalazi u blizini puta Miljevina-Foča. Zajedno sa njima, u ovu jamu je takođe bačeno i više hiljada mlađih pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini (neke izvori govore o dvadeset i dvije hiljade)[1] , koji su nakon predaje streljani od strane partizana.
Jama u koju su sveštenici bačeni je u prvim poratnim danima djelimično zakopana hiljadama tona jalovine iz obližnjeg rudnika.[2] Kako se jama nalazi u neposrednoj blizini magistralnog puta koji vodi ka Foči, bez obzira na pokušaj zataškavanja ovog zločina, otvor jame je i danas vidljiv.
Kanonizacija[uredi | uredi izvor]
Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve, na prijedlog Mitropolita dabrobosanskog Nikolaja uz priloženu dokumentaciju protojereja-stavrofora Vaska Sokolovića[3], unuka prote Budimira, kanonizovala je sveštenoslužitelja Budimira Sokolovića, dana 15. maja 2005. godine u manastiru Žitomislić za sveštenomučenika.
Spomen Svetog sveštenomučenika Budimira Sokolovića i drugih sveštenika postradalih u toku Drugog svjetskog rata od komunističkog režima, iz Mitropolije dabrobosanske i mileševske, obilježava se 11. jula po novom kalendaru.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Velibor V. Džomić. „Stradanje srpske crkve od komunista”. Projekat Rastko - Biblioteka srpske kulture na Internetu. Pristupljeno 2. novembar 2010. „Đakon Boško Živadinović, protojerej Svetolik Švabić iz Aranđelovca i jerej Budimir Sokolović, sveštenik-izbeglica iz Bosne, ubijeni su u maju 1945. godine kod Kalinovika i bačeni su u jamu Ponor kod Foče, gde je od strane partizana ubijeno još oko dvadeset i dve hiljade četnika i golobradih i nenaoružanih srpskih mladića koji su 1944. godine bili mobilisani u sastav Jugoslovenske vojske u Otadžbini.”[mrtva veza]
- ^ Glas Cera: „Sveštenomučenik Budimir Sokolović“
- ^ „Sveštenički poziv u srcu i duši”. Arhivirano iz originala 21. 05. 2014. g. Pristupljeno 21. 05. 2014.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Glas Cera: „Sveštenomučenik Budimir Sokolović“
- Sveštenički poziv u srcu i duši Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. maj 2014)
- U Miljevini kod Foce pronadjene kosti strijeljanih svestenomucenika Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. maj 2014)
- Još je živa loza Sokolovića („Večernje novosti“, 2. januar 2016)
