Vasilije Šajinović
Vasilije Šajinović | |
|---|---|
 Šajinović (2010). | |
| Datum rođenja | 14. januar 1949. |
| Mesto rođenja | Šnjegotina Gornja,  FNR Jugoslavija |
| Datum smrti | 16. oktobar 2021. (72 god.) |
| Mesto smrti | Doboj,  BiH ( ) |
| Zanimanje | Profesor srpskog jezika i književnosti |
Vasilije Šajinović (Šnjegotina Gornja, 14. januar 1949 — Doboj, 16. oktobar 2021) bio je srpski pjesnik, antologičar, prozni pisac i književni kritičar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Vasilije Šajinović je rođen 14. januara 1949. godine u Šnjegotini Gornjoj, tadašnja opština Čelinac, a danas teslićka opština. Četiri razreda osnovne škole završio je u rodnom selu, peti na Karaču (Šnjegotina Srednja), a ostala tri u Tesliću. Učiteljsku školu je pohađao u Travniku, višu pedagošku u Tuzli, a studij jugoslovenskih književnosti završio u Novom Sadu. Do 1977. živio je i radio u Tesliću, zatim u Bosanskom Brodu, a od 1. septembra 1978. nastanio se u Doboju, gdje je radio kao srednjoškolski profesor do penzionisanja. Preminuo je 16. oktobra 2021. godine u 72. godini života. [1][2]
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Poeziju je započeo da piše takoreći od malih nogu, a počeo je kao osnovac da objavljuje u sarajevskim „Malim novinama“. Kasnije objavljuje u časopisu „Lica“, potom je objavljivao na Radio Tesliću i Radio Doboju. U periodu od 1992. do 2014. objavljuje u raznim publikacijama kao što je godišnji Kalendar SPKD „Prosvjeta“. Takođe, svoju poeziju objavljuje u časopisu „Srpska vila“ iz Bijeljine, „Duhovnost srpska“ iz Teslića, te u dobojskom časopisu „Značenja“.
Zastupljen je u zajedničkim zbirkama poezije „Otadžbina se brani pesmom“ (Beograd, 1998), „Sejači pesama u balkanskom parku“ (Beograd, 2000), „Vidovdanske besjede“ (Prnjavor, 2008) i dr. Samostalnu knjigu pjesama pod nazivom „Antejska snaga“ objavio je 2000. godine u izdanju SPKD „Prosvjeta“ Doboj.[3] Godine 2010. sastavio je i književnokritički obrazložio, te objavio „Antologiju ratne lirike Republike Srpske 1992-2002“.[4] Projekat je prihvaćen na konkursu za izdavačku djelatnost i sufinansiran od strane Ministarstva prosvjete i kulture Republike Srpske.
U posljednjih dvadesetak godina piše kratku priču, za koju je do sada više puta nagrađivan i uvršten u „Zbornik kratke priče“. Takođe je zastupljen s nagrađenim i odabranim pričama u zbornicima radova „Istina o Srbima“.
Pored navedenog, Šajinović se permanentno bavio književnom kritikom i esejistikom koje je pretežno objavljivao u listu „Vidici“, časopisu „Značenja“ iz Doboja, i banjolučkom časopisu „Sretenja“.
U martu 2020. godine objavio je knjigu eseja, kritika i članaka o književnosti Republike Srpske pod nazivom „Riječ u vremenu“.[5][6] [7]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „IN MEMORIAM Preminuo Vasilije Šajinović”.
- ^ „Preminuo Vasilije Šajinović”.
- ^ Šajinović, Vasilije (2000). Antejska snaga. Doboj: SPKD "Prosvjeta".
- ^ Šajinović, Vasilije (2010). Antologija ratne lirike Republike srpske 1992 - 2002. Doboj: Štampa. ISBN 978-99938-20-14-7.
- ^ Vasilije, Šajinović (2020). Riječ u vremenu. Doboj: Književni klub "Jovan Dučić". ISBN 978-99976-708-5-4.
- ^ „PROMOVISANA KNjIGA "RIJEČ U VREMENU" VASILIJA ŠAJINOVIĆA | SRNA”. www.srna.rs. Pristupljeno 2020-12-02.[mrtva veza]
- ^ Šajinović, Vasilije (29. 06. 2020). „Promocije knjige "Riječ u vremenu"”.