Dajana, princeza od Velsa
Dajana | |
---|---|
Lični podaci | |
Puno ime | Dajana Frensis Spenser |
Datum rođenja | 1. jul 1961. |
Mesto rođenja | Sandringam, Norfok[1], Ujedinjeno Kraljevstvo |
Datum smrti | 31. avgust 1997.36 god.) ( |
Mesto smrti | Pariz, Francuska |
Grob | Northempton, Ujedinjeno Kraljevstvo |
Porodica | |
Supružnik | Čarls III (v. 1981 — r. 1996) |
Potomstvo | Vilijam, princ od Velsa Princ Hari, vojvoda od Saseksa |
Roditelji | Grof Džon Spenser Frensis Šand Kajd |
Dinastija | Spenser (po rođenju) Vindzor (nakon braka) |
Princeza od Velsa | |
Prethodnik | Marija od Teka |
Naslednik | Ketrin, princeza od Velsa |
Potpis | |
Dajana, princeza od Velsa (engl. Diana, Princess of Wales; 1. jul 1961 — 31. avgust 1997), rođena kao Dajana Frensis Spenser (engl. Diana Frances Spencer), bila je prva supruga Čarlsa, princa od Velsa, najstarijeg sina kraljice Elizabete II i trenutnog kralja Ujedinjenog Kraljevstva. Dajana je jedna od najistaknutijih ličnosti popularne kulture dvadesetog veka, kao i jedna od najpopularnijih i najfotografisanijih modnih ikona. Plenila je svojom harizmom, britkim umom i čovekoljubljem.
Dajana je rođena u porodici britanskog plemstva sa kraljevskim poreklom kao Poštovana Dajana Spenser. Bila je treće dete i treća kćerka Džona Spensera, osmog grofa Spensera od Altorpa i Plemenite Fransis Rut Burk-Roš, ćerke lorda Fermoja. Odrasla je u Park Hausu, koji se nalazi na Sandringamskom posedu, a obrazovala se u Engleskoj i Švajcarskoj. Kada je njen otac nasledio titulu grofa Spensera 1975. godine, ona je postala dama Dajana Spenser.
Venčanje sa princom od Velsa održano je 29. jula 1981. godine, u katedrali Svetog Pavla, imalo je ogromnu svetsku gledanost od preko 750 miliona ljudi.[2] Za vreme braka, Dajana je nosila titulu princeze od Velsa, vojvotkinje od Kornvola, vojvotkinje od Rotseja, grofice od Čestera i baronese od Renfrua. Rodila je dva sina, prinčeve Vilijama i Henrija, koji su drugi i treći u redu za nasledstvo britanskog prestola. Kao princeza od Velsa, Dajana je preuzela kraljevske dužnosti u ime kraljice i predstavljala kraljicu u inostranstvu. Stekla je ogromne simpatije svojim dobrotvornim radom i podršci Međunarodnoj kampanji zabrani mina. Održavala je vezu sa desetinama dobrotvornih organizacija uključujući londonsku bolnicu Velika Ormondova ulica za decu, kojom je predsedavala od 1989. godine.
Venčanje iz snova
[uredi | uredi izvor]Na dan 29. jula 1981. godine Dajana se udala za princa Čarlsa u katedrali Svetog Pavla u Londonu. Spektakularno venčanje prenosile su televizije širom sveta, a Čarls, koji je od Dajane stariji 12 godina, delovao je presrećno.
Prvu bračnu noć mladenci su proveli u dvorcu pokojnog lorda Mauntbatena (engl. Lord Mountbatten) nakon čega su krstarili Mediteranom kraljevskim brodom Britania (engl. Britannia). Kompletno osoblje tvrdi isto – mladenci su bili opijeni od ljubavi.
Dajana je rodila prvog sina 21. juna 1982. godine, a drugog po redu naslednika krune, princa Vilijama Artura Filipa Luisa. Po njenoj želji porodila se u bolnici Svete Meri (engl. St. Mary´s), a ne shodno tradiciji u Bakingemskoj palati.
Drugog sina Henrija koga zovu Hari rodila je 15. septembra 1984. godine.
Tokom braka Dajana se borila sa bulimijom, depresijom, a čak je u par navrata pokušala sebi da oduzme život. Endru Morton (engl. Andrew Morton) je 1992. godine izdao knjigu „Dajana: njena istinita priča“. U toj knjizi je objavio dugogodišnju vezu princa Čarlsa sa Kamilom Parker Boulz (engl. Camila Parker Bowles), koja je tada bila u braku.
U intervjuu koji je Dajana dala svom profesoru Piteru Setelenu 1992–1993. otkrivene su mnoge tajne pokojne princeze. Tada je priznala da je zaljubljena u jednog člana osoblja, kraljevskog policajca, Barija Manakija. Ne samo što je dobio otkaz kada je skandal otkriven, već je i nastradao u saobraćajnoj nesreći 1987. godine. Dajana je bila ubeđena da je njen ljubavnik likvidiran.
Takođe je u intervjuu rekla da je bila kod kraljice 1986. da joj traži pomoć nakon što je saznala da je Čarls nastavio da se viđa sa Kamilom. Kraljica joj je odgovorila: „Ne znam šta bi trebalo da uradite. Čarls je očajan“. Pre susreta sa kraljicom presekla je sebi vene, a u trudnoći sa Vilijamom bacila se niz stepenice Bakingemske palate.
Dajana je bila u vezi sa instruktorom jahanja Džejmsom Hjuitom (engl. James Hewitt), kao i sa ragbi zvezdom Vilom Čarlingom (engl. Will Charling), čiji se brak ubrzo raspao.
Čarls i Dajana su se konačno razveli 2. novembra 1996. godine.
Smrt
[uredi | uredi izvor]Dajana i njen novi verenik Dodi Al Fajed (engl. Dodi Al Fayed, arap. دودي الفايد) su 31. avgusta 1997. godine nakon večere u hotelu Ric (engl. Ritz) u Parizu Dajaninim mercedesom krenuli u večernji izlazak. Automobil velikom brzinom uleće u tunel Alma i udara u zid i na mestu su poginuli vozač Henri Pol i Dodi, a Dajana je preminula 4 sata kasnije u bolnici. Jedini preživeli je Dodijev telohranitelj Trevor Riz Džons (engl. Trevor Rees Jones). Doktor Bruno Rion je u 4 sata ujutru objavio da je Dajana preminula od posledica unutrašnjeg krvarenja prouzrokovanog jakim povredama grudnog koša, pluća i glave.
Smrt Dajane i Dodija ostaje obavijena velom tajne i nakon više od 20 godina. Prvi optuženi bili su paparaci koji su ih u stopu pratili i nisu im pomogli nakon nesreće već su nastavili da fotografišu.[3] Nakon toga sumnja je pala na vozača koji je navodno bio pijan. Sumnja se i na britansku obaveštajnu službu kojoj nije odgovarala veza princeze sa muslimanom. Takođe je misterija i beli Fijat uno koji je u tunelu okrznuo auto u kom su bili Dajana i Dodi, a nakon toga je nestao sa mesta nesreće.
Dodi je sahranjen iste večeri u Londonu, a Dajana 6. septembra 1997. uz sve kraljevske počasti na porodičnom imanju Spenserovih.
Reakcije i teorije zavere
[uredi | uredi izvor]Reakcija Mohameda Al-Fajeda
[uredi | uredi izvor]Februara 1998. Mohamed Al-Fajed, otac poginulog Dodija Fajeda, javno je izjavio da je udes u kome je njegov sin stradao bio unapred isplaniran[4], i da je za njegovu organizaciju odgovorna britanska obaveštajna služba MI6 i Princ Filip, vojvoda od Edinburga.[5] Istraga započeta u Londonu 2004. je zaključila da je udes izazvan veoma neopreznom vožnjom vozača Anrija Pola, koji je u pokušaju bekstva od paparaca slupao vozilo u tunelu.[6] Sud je 7. aprila 2008. doneo presudu o "nezakonitom ubistvu". Mohamed Al-Fajed je dan nakon konačne presude u istrazi najavio da će okončati desetogodišnje napore da dokaže da je tragedija bila ubistvo. Rekao je da je to učinio zbog Dajanine dece.[7]
Dajanina trudnoća
[uredi | uredi izvor]Dr Džon Barton, bivši zaposleni u Kraljičinom domaćinstvu, je januara 2004. za britanski Tajms izjavio da je prisustvovao obdukciji Princeze Dajane, i da je, nakon što je lično pregledao njenu matericu, zaključio da Dajana nije bila trudna.[8][9]
Kako bi ispitali tvrdnje Mohameda Al-Fajeda, Operacija Padžet, osnovana radi istrage o Dajaninom slučaju, je zatražila analizu krvi pronađenu na sedištu na kome je ona sedela za vreme udesa. Analizom je utvrđeno da krv nije sadržala tragove hormona HCG, koji se povezuje sa trudnoćom.[10] Istraga je takođe intenzivno ispitivala Dajanine prijatelje koji su, u nedeljama koje su prethodile automobilskom udesu, sa njom bili u bliskom kontaktu. Dokazi prikupljeni od njenih prijatelja su veoma osetljive prirode, i kao takvi nisu svi mogli da budu deo zvaničnog izveštaja, ali se u konačnom izveštaju našlo da su njeni prijatelji rekli da je ona imala redovan menstrualni ciklus, i da postoje dokazi da je koristila kontracepciju.[11]
Dajanino pismo batleru
[uredi | uredi izvor]Dajanin batler Pol Barel je 2003. objavio pismo za koje je naveo da ga je Dajana lično napisala, i u kome se navodi da njen bivši suprug, princ Čarls, "planira udes u njenom autu, otkaz kočnica, i ozbiljnu povredu glave", kako bi on mogao da se ponovo oženi.[12][13] Barel je u svojim knjigama tvrdio da je Princeza Dajana za njega rekla da je "jedini čovek kome je ikad verovala", i da ga je nazivala "njenom stenom" jer je njoj pružao oslonac tokom teških vremena. Te izjave sem samog Barela niko nije potkrepio.[14] Dajanina majka, Franses Kid, ga nije podnosila, i rekla je da je on "samo još jedan prilepak koji se šlepuje na Dajaninu slavu".[15] Sudija Skot Bejker ga je optužio za falsifikovanje pisma, i doveo je Barelov kredibilitet kao svedoka u pitanje.[16]
Barel je prema Dajaninom testamentu dobio 50.000 funti.[17]
Porodica
[uredi | uredi izvor]Roditelji
[uredi | uredi izvor]ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
---|---|---|---|
Džon Spenser | 24. januar 1924. | 29. mart 1992. | |
Fransis Šand Kid | 20. januar 1936. | 3. jun 2004. |
Supružnik
[uredi | uredi izvor]ime | slika | datum rođenja |
---|---|---|
Čarls III | 14. novembar 1948. |
- brak razveden 1996.
Deca
[uredi | uredi izvor]ime | slika | datum rođenja | supružnik |
---|---|---|---|
Vilijam, princ od Velsa | 21. jun 1982. | Ketrin, princeza od Velsa | |
Princ Hari, vojvoda od Saseksa | 15. septembar 1984. | Megan, vojvotkinja od Saseksa |
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Diana : her true story-- in her own words (Completely rev. izd.). Simon & Schuster. 1997. str. 70. ISBN 978-0-684-85080-1. Pristupljeno 20. 10. 2019.
- ^ „1981: Charles and Diana marry”. 29. 7. 1981. Pristupljeno 20. 10. 2019.
- ^ „1997: Princess Diana dies in Paris crash”. 31. 8. 1997. Pristupljeno 20. 10. 2019.
- ^ „Diana crash was a conspiracy – Al Fayed”. BBC News. 12. 2. 1998. Arhivirano iz originala 14. 12. 2008. g. Pristupljeno 13. 10. 2008.
- ^ „Point-by-point: Al Fayed's claims”. BBC News. 19. 2. 2008. Arhivirano iz originala 12. 1. 2009. g. Pristupljeno 13. 10. 2008.
- ^ „Princess Diana unlawfully killed”. BBC News. 7. 4. 2008. Arhivirano iz originala 11. 1. 2009. g. Pristupljeno 13. 10. 2008.
- ^ „Al Fayed abandons Diana campaign”. BBC News. 8. 4. 2008. Arhivirano iz originala 6. 3. 2012. g. Pristupljeno 16. 1. 2012.
- ^ Operation Paget report (PDF). str. 26.
- ^ „Diana was not pregnant - coroner”. BBC. 7. 1. 2004. Pristupljeno 29. 5. 2018.
- ^ Operation Paget report (PDF). str. 82.
- ^ Operation Paget report (PDF). str. 93.
- ^ „Diana letter 'warned of car plot'”. CNN. 20. 10. 2003. Pristupljeno 7. 5. 2021.
- ^ Eleftheriou-Smith, Loulla-Mae (30. 8. 2017). „Princess Diana letter claims Prince Charles was 'planning an accident' in her car just 10 months before fatal crash”. The Independent. Pristupljeno 7. 5. 2021.
- ^ Burrell, Paul (16. 8. 2007). „The Way We Were: Remembering Diana: Paul Burrell: Books”. Chapters. Arhivirano iz originala 22. 7. 2012. g. Pristupljeno 24. 8. 2012.
- ^ „Diana's mother expresses her fury at Burrell”. Scotsman. UK. 4. 9. 2005. Arhivirano iz originala 7. 7. 2006. g.
- ^ Edwards, Richard (16. 1. 2008). „Paul Burrell criticised for copying Diana letters”. The Telegraph. Arhivirano iz originala 23. 5. 2008. g.
- ^ Dajana Spenser, princeza od Velsa (4. 3. 1998). „Diana's will: The full text”. edition.cnn.com. CNN. Pristupljeno 7. 5. 2021.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Bradford, Sarah (2006). Diana. New York; Toronto; London: Viking. ISBN 978-0-670-03807-7.
- Brandreth, Gyles (2004). Philip and Elizabeth: Portrait of a Marriage. London: Century. ISBN 0-7126-6103-4.
- Brown, Tina (2007). The Diana Chronicles. London; New York: Doubleday. ISBN 978-0-385-51708-9.
- Dimbleby, Jonathan (1994). The Prince of Wales: A Biography. New York: William Morrow and Company. ISBN 0-688-12996-X.
- Morton, Andrew (1997) [1992]. Diana: Her True Story – In Her Own Words. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-684-85080-X.
- Smith, Sally Bedell (2000) [1999]. Diana in Search of Herself: Portrait of a Troubled Princess. Signet. ISBN 978-0-451-20108-9.
- Williamson, D. (1981a). „The Ancestry of Lady Diana Spencer”. Genealogist's Magazine. 20 (6): 192—199.
- Williamson, D. (1981b). „The Ancestry of Lady Diana Spencer”. Genealogist's Magazine. 20 (8): 281—282.
- Anderson, Christopher (2001). Diana's Boys: William and Harry and the Mother they Loved (1st izd.). United States: William Morrow. ISBN 978-0-688-17204-6.
- Bedell Smith, Sally (1999). Diana in Search of Herself: Portrait of a Troubled Princess. Times Books. ISBN 0-8129-3030-4.
- Brennan, Kristine (1998). Diana, Princess of Wales. Philadelphia: Chelsea House. ISBN 0-7910-4714-8.
- Burrell, Paul (2003). A Royal Duty. United States: HarperCollins Entertainment. ISBN 978-0-00-725263-3.
- Burrell, Paul (2007). The Way We Were: Remembering Diana. United States: HarperCollins Entertainment. ISBN 978-0-06-113895-9.
- Caradec'h, Jean-Michel (2006). Diana. L'enquête criminelle (na jeziku: French). Neuilly-sur-Seine: Michel Lafon. ISBN 978-2-7499-0479-5.
- Corby, Tom (1997). Diana, Princess of Wales: A Tribute. United States: Benford Books. ISBN 978-1-56649-599-8.
- Coward, Rosalind (2004). Diana: The Portrait. United Kingdom (other publishers worldwide): HarperCollins. ISBN 0-00-718203-1.
- Davies, Jude (2001). Diana, A Cultural History: Gender, Race, Nation, and the People's Princess. Houndmills, Hampshire; New York: Palgrave. ISBN 0-333-73688-5. OCLC 46565010.
- Denney, Colleen (2005). Representing Diana, Princess of Wales: Cultural Memory and Fairy Tales Revisited. Madison, New Jersey: Fairleigh Dickinson University Press. ISBN 0-8386-4023-0. OCLC 56490960.
- Edwards, Anne (2001). Ever After: Diana and the Life She Led. New York: St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-25314-1. OCLC 43867312.
- Frum, David (2000). How We Got bare: The '70s. New York: Basic Books. ISBN 0-465-04195-7.
- Mattern, Joanne (2006). Princess Diana. DK Biography. New York: DK Publishing. ISBN 978-0-756-61614-4.
- Morton, Andrew (2004). Diana: In Pursuit of Love. United States: Michael O'Mara Books. ISBN 978-1-84317-084-6.
- Rees-Jones, Trevor (2000). The Bodyguard's Story: Diana, the Crash, and the Sole Survivor. United States: Little, Brown. ISBN 978-0-316-85508-2.
- Steinberg, Deborah Lynn (1999). Mourning Diana: Nation, Culture and the Performance of Grief. London: Routledge. ISBN 0-415-19393-1.
- Taylor, John A. (2000). Diana, Self-Interest, and British National Identity. Westport, CN: Praeger. ISBN 0-275-96826-X. OCLC 42935749.
- Thomas, James (2002). Diana's Mourning: A People's History. Cardiff: University of Wales Press. ISBN 0-7083-1753-7. OCLC 50099981.
- Turnock, Robert (2000). Interpreting Diana: Television Audiences and the Death of a Princess. London: British Film Institute. ISBN 0-85170-788-2. OCLC 43819614.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Tests 'prove' Diana driver drunk
- Last Will and Testament of Diana, Princess of Wales
- Diana, Princess of Wales Memorial Fund
- Diana, Princess of Wales illustrated
- The Royal Family Tree of Europe Arhivirano na sajtu Wayback Machine (12. februar 2021)
- Respectful Tribute to Diana
- A Public Contribution Memorial to Diana
- Princess Diana Death dokumentarni film.
- BBC News: Coroner Requests Evidence of Diana Murder Plot
- Diana, Princess of Wales at the Official website of the Royal Family
- Diana, princess of Wales na sajtu Enciklopedija Britanika
- Diana, Princess of Wales na sajtu NPG (jezik: engleski)
- Coroner's Inquests into the deaths of Diana, Princess of Wales and Mr Dodi Al Fayed at National Archives
- The Goddess of Domestic Tribulations by Theodore Dalrymple Essay on the cultural significance of Princess Diana. Theodore Dalrymple. City Journal at City-journal.com.
- "Ten Years On: Why Princess Diana Mattered" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. avgust 2013). Time.
- BBC mini-site Diana One Year On pictures of Diana, Panorama interview video extracts, coverage of the funeral, how the UK newspapers reported her death
- Dajana, princeza od Velsa na sajtu WorldCat (jezik: engleski)
- Diana, Princess of Wales na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- FBI Records: The Vault – Diana, Princess of Wales at fbi.gov