Eleodoro Damjanović
| eleodoro damjanović | |
|---|---|
 dr Eleodoro Damjanović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. maj 1843. |
| Mesto rođenja | Buenos Ajres, Argentina |
| Datum smrti | 17. novembar 1925. (82 god.) |
| Mesto smrti | Buenos Ajres, Argentina |
| Profesija | lekar |
| Porodica | |
| Supružnik | Hosefa Kujas |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Paragvajski rat |
| Služba | Vojska Argentine 1857 – 1905. |
| Čin | general |
Eleodoro Damjanović (šp. Eleodoro Damianovich; Buenos Ajres, 10. maj 1843 — Buenos Ajres, 17. novembar 1925), je argentinski lekar i general sanitetske službe argentinske vojske srpskog porekla.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Eleodoro Damjanović je rođen 10. maja 1843. godine u Buenos Ajresu, od oca Migela Damjanovića i majke Karmen Spiro. Svoje studije je započeo na koledžu Urugvaj (Colegio del Uruguay), ali je prekinuo pripremne kurseve i otišao u Buenos Ajres gde je upisao Medicinski fakultet na Univerzitetu Buenos Ajres. Njegove studije su ubrzo bile prekinute zbog rata između države Buenos Ajres i Argentinske konfederacije.[2]
Paragvajski rat[uredi | uredi izvor]
Izbijanjem Paragvajskog rata 1865. godine, Vojska Argentine nije imala dovoljno medicinskog osoblja zbog čega im je priključena grupa studenata volontera i poslata na front. Među njima je bio Damjanović, na drugoj godini studija[3], koji je formirao najveći deo sanitetske službe argentinske vojske na početku sukoba.[4] Damjanović je postavljen 11. maja 1865. godine za glavnog pomoćnika u sanitetskoj službi doktora Hoakina Dijaza de Bedoje, koja je bila pri Prvoj armiji pod komandom generala Venceslaa Paunera.
U septembru 1866. godine se vratio u Buenos Ajres jer se razboleo od dizenterije, ali se posle nekog vremena vratio na ratište gde je januara 1867. godine postavljen za hirurga. Sredinom godine se vraća u Buenos Ajres po medicinsku dozvolu, koja je obnovljena tako da se jula meseca vratio na front. Promovisan je u vojnog hirurga aprila 1869. godine. Tokom rata radio je u bolnicama u mestima Konkordija, Bela Vista, Korijentes i Asunsion.
Posleratna karijera[uredi | uredi izvor]
Počeo je da radi kao hirurg 1870. godine u vojnoj bolnici u Buenos Ajresu. Naredne godine Buenos Ajres je pogodila epidemija žute groznice. Zbog zasluga u suzbijanju opake bolesti dobio je zlatnu medalju od strane grada.
Doktorirao je novembra 1872. godine sa tezom Studije o nekim povredama ranjenih tokom Paragvajskog rata pod mentorstvom doktora Santijaga Larose i odobreno od strane uglednog profesora i doktora Teodora Alvareza. Autor je Zakona o organizaciji vojne sanitetske službe koji je usvojen 1888. godine, i oktobra meseca iste godine je promovisan u brigadnog generala. 1891. godine osnovana je Inspekcija za vojnu medicinu sa zadatkom da koordinira i organizuje zdravstvene usluge u vojsci, a januara 1892. godine je odobren Propis o organizaciji vojne sanitetske službe. Damjanović je imenovan kao prvi direktor za zdravstvo i istovremeno je obavljao funkciju generalnog inspektora za zdravstvo. U januaru 1897. godine je zamenjen u Inspekciji i na njegovo mesto je postavljen glavni hirurg doktor Alberto Kosta a on je postao urednik u Lista glavnih službenika. Tamo je ostao do 1905. godine kada odlazi u vojnu penziju posle 48 godina službe. Međutim, ostao je profesionalno aktivan i imenovan je za predsednika vojne zdravstvene sekcije Međunarodnog kongresa medicine 1910. godine. Na konferenciji je predstavio svoje autorsko delo pod nazivom Neke činjenice o organizaciji saniteta u operaciji Paragvaj, u građanskim ratovima i pograničnim sukobima između 1865 i 1895.
Damjanović je pripadao masonskoj loži. Bio je oženjen Hosefom Kujas, sa kojom se venčao 25. januara 1873. godine u Buenos Ajresu. Umro je u svom rodnom gradu 17. novembra 1925. godine.
Priznanja[uredi | uredi izvor]
Dobio je odlikovanja za zasluge u Paragvajskom ratu i operaciji Rio Negro (Osvajanje Patagonije), ali je odbio da primi štit Kurupajtija jer nije učestvovao u bici zbog odlaska u Buenos Ajres po medicinsku dozvolu.[2]
Od 1960. godine jedan prolaz u Buenos Ajresu nosi naziv u njegovu čast.[5] Regionalna vojna bolnica u Kordobi je 16. juna 1952. godine nazvana po njemu. Bolnica je 1966. i 1999. godine menjala naziv ali joj je 2005. godine vraćeno ime.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Observatorio de colectividades: Serbia y Montenegrina buenosaires.gob.ar
- ^ a b Eleodoro Damianovich revisionistas.com.ar
- ^ La Sanidad Militar Argentina durante la Guerra de la Triple Alianza. Enfouqe, Medico y Social Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. mart 2016) w1021202.ferozo.com
- ^ Zenequelli 1997, str. 158.
- ^ Calle Eleodoro Damianovich[mrtva veza] dn11.com.ar
- ^ Aniversario de la creacion del Hospital Militar Regional Cordoba "Cirujano Mayor Dr. Eleodoro Damianovich” ejercitonacional.blogspot.com
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Zenequelli, Lilia (1997). Crónica de una guerra: la Triple Alianza, 1865-1870. Buenos Aires.
