Komunistička partija Japana
Komunistička partija Japana 日本共産党 | |
|---|---|
 | |
| Predsednik | Kazuo Šii |
| Genralni sekretar | Akira Koike |
| Osnovana | 15. jula 1922. |
| Sedište | Tokio Japan |
| Mladi ogranak | Liga demokratske omladine Japana |
| Broj članova (2014) |  320.000 |
| Ideologija | Naučni socijalizam, Komunizam, Pacifizam |
| Politička pozicija | levica |
| Boje | crvena |
| Dom poslanika | 21 / 465 |
| Dom većnika | 14 / 242 |
| Članovi Skupštine prefektura | 136 / 2.725 |
| Članovi Skupštine srezova | 2.752 / 32.070 |
| Simbol na izborima | |
 | |
| Zastava stranke | |
 | |
| Veb-sajt | |
| www | |
Komunistička partija Japana (jap. 日本共産党) je politička partija koja deluje u Japanu. Osnovana je 1922. godine.
KP Japana je jedna od najmasovnijih komunističkih partija na svetu, sa više od 300.000 članova. Nakon Sovjetsko-kineskog raskola, udaljila se od Istočnog bloka. Protivi se nasilnom preuzimanju vlasti, te se zalaže za uspostavu socijalizma u Japanu parlamentarnim putem. Njeni članovi zalažu se za nesvrstani i neutralni Japan, protiveći se američkom prisustvu i privilegijama koje SAD uživaju u Japanu.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Osnovana je 15. jula 1922. godine u uslovima ilegale. Militaristički režim je tokom svoje vladavine sve vreme progonio njezine članove. Komunisti su bili jedina japanska politička partija koja je bila protiv učešća Japana u Drugom svetskom ratu. Legalan status dobila je pošto su Sjedinjene Američke Države okupirale Japan 1945. godine.
Partija je na izborima 1949. godine osvojila zavidan broj poslaničkih mesta u Skupštini, 35 njih. Međutim, Staljin je kritikovao parlamentarnu strategiju KPJ i podupirao ih da sprovode militantije i nasilnije akcije protiv vlasti. Vrhovni komandant savezničkih snaga iskoristio je ovu činjenicu da pokrene progon komunista, nakon čega su se vratili ilegali. Tokom trajanja Korejskog rata, japanski komunisti su izveli neke akcije sabotaže, zbog čega im je pala popularnost među glasačima.
Partija nije zauzela nijednu stranu u Kinesko-sovjetskom raskolu 1960. godine. Sredinom 1960-ih, procenjeno je da KPJ ima oko 120.000 članova.[1]
Partija je vrhnuac snage u parlamentu doživela 1970-ih. Na izborima za Donji dom 1972. godine, osvojila je 38 poslaničkih mesta. Sličan rezultat postigla je 1976. i 1979. godine. KPJ je uživala popularnost kao levičarska partija, prvenstveno zbog raspada stare Japanske socijalističke partije.
Nedavno delovanje[uredi | uredi izvor]
Nakon nestanka Istočnog bloka, partija nije pretrpela krizu, niti je nešto posebno menjala svoj program. Godine 1990, dosegnula je maksimum članstva, čak 500.000 članova.[2]
Njezini članovi su pozdravili raspad Sovjetskog Saveza, rečima: „Pozdravljamo kraj velikog istorijskog zla imperijalizma i hegemonije“. Istovremeno su kritikovali istočnoevropske zemlje zato što su napustile socijalističko uređenje, opisavši taj potez kao „povratak u prošlost“.
Spoljni posmatrači primetili su 2008. godine blagi porast potpore KP Japana zbog izbijanja i uticaja svetske ekonomske krize na japanske radnike[3][4], ali 2009. nisu uspeli da značajnije povise broj poslanika u Parlamentu.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Benjamin, Roger W.; Kautsky, John H.. Communism and Economic Development, in The American Political Science Review, Vol. 62, No. 1. (Mar., 1968). pp. 122.
- ^ The Daily Yomiuri JCP struggling to become relevant July 16 2012 Retrieved on July 12 2012
- ^ Japan's young turn to Communist Party as they decide capitalism has let them down - Daily Telegraph October 18, 2008
- ^ "Communism on rise in recession-hit Japan", BBC, May 4, 2009
Vidi još[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ostale | |
