MIM-104 Patriot
| MIM-104 Patriot | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla |  SAD
|
| Namena | protiv vazdušna i protiv raketna odbrana |
| Proizvođač | Raytheon, Hughes i RCA. |
| Uveden u upotrebu | 1984 - do danas |
| Prvi korisnik | SAD |
| Broj primeraka | 1106 sistema u američkoj vojsci, i više od 172 sistema za izvoz. I preko 10 000 proizvedenih raketa. |
| Doseg | sa raketama PAC-1: 70 km
PAC-2: 96 km, PAC-3: 20 km protiv balističkih raketa, PAC-3 MSE: 35 km protiv balističkih raketa. km |
| Dimenzije i masa | |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | 4 rakete |
| Posada | |
MIM-104 Patriot je američki protivvazdušni raketni sistem srednjeg dometa koji su razvile kompanije Raytheon, Hughes i RCA.
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Razvoj je započet 1965. godine kada je kompletirana istraživačka studija za ovaj sistem, a 1966. je ustanovljena oznaka SAM-D (Surface to air Missile-Development). Do 1970. radilo se na razvoju rakete kada su izvršena prva lansiranja. Sredinom sedamdesetih nastupa faza ispitivanja sistema vođenja rakete gde se uključuju svi elementi raketnog sistema. Tada se daje nova oznaka za sistem XM-104 Patriot.
Smatra se da su 1980. završene sve faze razvoja: istraživanje, razvoj i testiranje, iako je opremanje jedinica počelo nešto kasnije i procenjuje se da je sve to koštalo oko 2 milijarde dolara. Sistem Patriot je bio namenjen za opremanje PVO jedinica američke kopnene vojske[1]
Opis sistema[uredi | uredi izvor]
AN/MPQ-53 radar[uredi | uredi izvor]
Ovaj multifunkcionalni radar koristi antenu sa elektronskim skeniranjem i zahvaljujući tome obavlja više funkcija istovremeno: osmatranje vazdušnog prostora, otkrivanje i praćenje cilja i raketnog projektila, ozračivanje cilja i predaju podataka komandi za navođenje rakete. Drugi raketni sistemi za ove funkcije koriste čak 3 do 5 radara.
Antenski sistem sa elektronskim skeniranjem je stacioniran- nema mehaničkih okretaja antene već je za vreme rada usmeren u jednom pravcu. Antena je sastavljena od velikog broja elemenata za emitovanje i prijem elektromagnetne energije i zato može da obrazuje više dijagrama usmerenosti različitih karakteristika. Elektronskim skeniranjem upravlja računar prema programiranom režimu rada kojim su vremenski određene pojedine funkcije u sektoru od 60 do 90 stepeni. Radar je smješten u kontejner na poluprikolici M860 koju vuče tegljač M818. Električnom energijom se napaja iz stanice za napajanje. Za vreme borbenog rada u njemu nema posluge, već operateri upravljaju sa komandnog mesta baterije.
Veza između KM baterije i radara ostvarena je specijalno zaštićenim kablom otpornim na EMINE. Zahvaljujući ugrađenoj opremi za testiranje (BITE) u radaru, računar za borbeno komandovanje periodično automatski prima izveštaje o stanju podsistema radara i upozorava operatere na eventualne nepravilnosti u funkcionisanju. Radar je frekventno agilan, radi u G-opsegu (8–10 GHZ) sa 160 mogućih radnih frekvencija. Opseg G je odabran kao kompromis (što je uobčajeno kod radara sa antenom, sa elektronskim skeniranjem) između nižih frekvencija optimalnim za osmatračke radare i viših frekvencija pogodnih za praćenje cilja.
Lansirno oruđe[uredi | uredi izvor]
Lansirno oruđe M90A sadrži četvorostruki lansirni-kontejner sa raketnim projektilima i električni generator za sopstveno napajanje električnom energijom. Lanser-kontejner se sastoji od 4 cevi povezane u snop čeličnim trakama, koje služe za transport, čuvanje i lansiranje projektila. Svaki kontejner sadrži po jedan raketni projektil koji je napravljen od aluminijuma, i četvrtastog je oblika. Kontejner pruža toplotnu izolovanost i hermetičnost i čuvanje projektila do pet godina. Na prednjoj strani kontejner je zatvoren poklopcem od specijalne plastike koji raketa probija prilikom ispaljivanja. Svaka lansirna cev-kontejner je posebno povezana sa sistemom za lansiranje. Sistem za upravljanje lansiranjem smešten je u dve konzole, a omogućava prijem, dekodiranje i prenos signala od komandnog mjesta baterije do sistema. Lansirno oruđe se takođe poseduje servo mehanizam za pokretanje lansera i generatora električne energije.
Raketni projektil[uredi | uredi izvor]
Raketni projektil je izveden po normalnoj aerodinamičkoj šemi, na klasične noseće površine, a za upravljanje koriste se četiri pokretna stabilizatora na repnom delu rakete. Ukupna masa je 1000 kg, a sa kontejnerom 1600 kg. Projektil se sastoji od balističke kape, sistema za navođenje, bojeve glave, pogonske grupe i sistema za upravljanje.
Balistička kapa je napravljena od legure silicijum dioksida i kobalta, osigurava aerodinamičke osobine, a štiti elektronske sklopove sistema za navođenje od spoljnih uticaja i zagrevanja. Elektronski uređaji sistema za navođenje izvedeni su u modularnoj tehnici sa digitalnom obradom signala. Sastoji se od modula za navođenje na srednjem delu putanje raketnog projektila i glave za samonavođenje. Pogonsku grupu čine motori na čvrsto raketno gorivo, spoljnji izolatori i dve spoljnje cevi kroz koje prolaze kablovi za prenos signala. Bojeva glava M248 je predfragmentisana, a opremljena je daljinskim upaljačem. Teška je70 do 80 kg, a može biti klasična ili nuklearna.
Verzije sistema[uredi | uredi izvor]
MIM-104A[uredi | uredi izvor]
Osnovna verzija je uvedena u operativnu upotrebu pod oznakom Standard.
MIM-104B (PAC-1)[uredi | uredi izvor]
Unapređena verzija danas poznata kao PAC-1 s unapređenim softverskim komponentama. Sa Izmenjenim načinom pretrage radarom, povećana mu je sposobnost radara za traženje balističkih projektila.
MIM-104C (PAC-2)[uredi | uredi izvor]
Nakon 1980-ih je ustanovljeno da A i B verzije jesu sposobne da otkriju balističke projektile, ali i da bile znatno manje sposobne za njihovo uništavanje. Nakon toga razvija se nova PAC-2 verzija. PAC-2 verzija poseduje softverske promene u svom sistemu baš kao i PAC-1 verzija. Uvedena je u upotrebu 1990. godine, nakon testiranja 1987. godine. PAC-2 je prilagođavan za obaranje balističkih projektila, za razliku od originalnog MIM-105A Standard projektila koji je bio prilagođen za obaranje vazduhoplova na svim visinama. Patriot je ostvario zadovoljavajući učinak od 70% protiv balističkih projektila lansiranih iz Iraka prema ciljevima u Saudijskoj Arabiji tokom Zalivskog rata.
MIM-104D (PAC-2/GEM)[uredi | uredi izvor]
Ova verzija je uključivala modernizaciju projektila jer se kod ranijih verzija upaljač bojeve glave kasno aktivirao, pa projektil nije mogao da postigne svoje dejstvo. Kod ove verzije upaljač se znatno ranije aktivirao.
MIM-104F (PAC-3)[uredi | uredi izvor]
MIM-104F predstavlja najveću modernizaciju sistema. Projektil PAC-3 je dobio znatno manju bojevu glavu u odnosu na velike prefragmentisane bojeve glave projektila PAC-2 i GEM.
Upotreba manje bojeve glave postala je moguća jer, PAC-3 ima znatno veću preciznost koja se ogleda u povećanim mogućnostima direktnog udara na cilj. Manja bojeva glava istovremeno znači i manju masu (30% manju u odnosu na PAC-2) i prečnik projektila. PAC-3 je zadržao istu dužinu kao i PAC-2, ali je manji prečnik omogućio da se u standardni četverostruki lanser za PAC-2 može postaviti čak 16 projektila PAC-3.[2]
Borbena upotreba[uredi | uredi izvor]
- Sistem je korišćen od strane SAD u zalivskom ratu 1991.
- Sistem je takođe korišćen od strane SAD u invaziji na irak 2003.
- Korišćen je od strane Izraela u Operaciji Zaštitna ivica 2014. godine, kao i pri obaranju sirijskih vladinih aviona u građanskom ratu u Siriji 2014. godine.
24. jula 2018. ispaljene su dve rakete patriota na sirijski ratni avion Su-22 i uništili ga; navodno avion je ušao u vazdušni prostor Izraela, a pilot je poginuo.[3]
9. marta 2024. pojavio se video snimak koji prikazuje uništenje konvoja ukrajinskih oružanih snaga u kojem su se nalazila najmanje dva samohodna lansirna oruđa M901 sistema Patriot u blizini grada Pokrovsk u Donjeckoj oblasti. Navodno ga je pogodila ruska balistička raketa Iskander-M.[1][2]
Korisnici[uredi | uredi izvor]
Bahrein
Egipat
Grčka
Holandija
Izrael
Japan
Jordan
Južna Koreja
Kuvajt
Nemačka
Saudijska Arabija
SAD
Španija
Republika Kina
Ujedinjeni Arapski Emirati
Ukrajina
Budući korisnici[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b D. Abramović, V. Vujović
- ^ a b „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 15. 11. 2014. g. Pristupljeno 19. 04. 2016.
- ^ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Izrael oborio sirijski "suhoj", pilot poginuo” (na jeziku: ci). Pristupljeno 2018-07-25.
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
