Maranovići
Maranovići | |
|---|---|
 Maranovići | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Dubrovačko-neretvanska |
| Opština | Opština Mljet |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 43 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 42° 42′ 54″ S; 17° 40′ 06″ I / 42.71493237561586° S; 17.66832400960945° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 150 m |
  Maranovići Maranovići na karti Hrvatske | |
 Maranovići Maranovići na karti Dubrovačko-neretvanske županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 20224 Maranovići |
| Pozivni broj | +385 20 |
Maranovići (ital. Maranòvici) su naseljeno mesto u sastavu opštine Mljet, na ostrvu Mljetu, Dubrovačko-neretvanska županija, Republika Hrvatska.
Geografski položaj[uredi | uredi izvor]
Maranovići se nalaze na istočnoj strani ostrva Mljet, u unutrašnjosti ostrva bez izlaska na more.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Do teritorijalne reorganizacije u Hrvatskoj nalazili su se u sastavu stare opštine Dubrovnik.
Prvo slovensko naselje na Mljetu bilo je Vrhmljeće, koje su Sloveni izgradili na nepristupačnim obroncima brda na istočnom delu ostrva. Opadanjem opasnosti od gusarskih napada, stanovnici stare matice polako počinju silaziti na more te su tako osnovali naselje Okuklje. Daljnjim migracijama po ostrvu se osniva i naselje Žare i to na istom mestu gde je u rimsko vreme bilo naselja Žara. Jedan od osnivača mesta Žare bio je Ivan Pribojević, koji je tamo kupio zemlju i počeo saditi vinovu lozu. U isto vreme, ostali Vrhmljećani svoje novo naselje grade 500 metara severoistočno od crkve sv. Marije od Brda te se na tom lokalitetu i danas nalaze ostaci zidina nekoliko domova. U kupovini zemlje na tom području ističe se Marin Pribojeveć, brat Ivana Pribojevića, koji je otišao u Žare. Novoosnovano se naselje tokom 16. veka javlja pod nazivom Lokvice. Tokom osamdesetih godina 16. veka u Lokvicama se pojavila kuga te se preživeli stanovnici sele na obronke plodnog polja. Prema najbogatijem članu bratstva Maranović — Pribojević, Ratku Maranoviću, naselje dobiva ime Maranovići, a polje ispod naselja — Maransko polje. Već 1589. godine naselje se razvija do te mere da stanovnici sami biraju svoje sudije. Mesto je kontinuirano naseljeno do danas i nosi isto ime.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 2011. godine, Maranovići su imali 43 stanovnika.
| Broj stanovnika po popisima[1] | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1857 | 1869 | 1880 | 1890 | 1900 | 1910 | 1921 | 1931 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
| 145 | 161 | 156 | 172 | 170 | 174 | 182 | 176 | 190 | 190 | 179 | 127 | 73 | 60 | 54 | 43 |
Napomena: U 1981. smanjeno izdvajanjem istoimenog dela u samostalno naselje Okuklje.
Zbog relativno lošeg položaja, Maranovići godinama gube svoje stanovništvo. Deo stanovnika se iselio u Okuklje, dok se mladi i dalje iseljavaju iz naselja zbog promene načina života.
Popis 1991.[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 1991. godine, naseljeno mesto Maranovići je imalo 60 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Privreda[uredi | uredi izvor]
Maranovići se nalaze na obroncima plodnog polja pa se stanovništvo okrenulo poljoprivredi. U Maranovićima je postojao i pogon za preradu maslinovog ulja. Promenama u privredi, sve se više ljudi okreće turizmu, dok se stariji ljudi još uvek bave gajenjem maslina i vinove loze. Stanovnici Maranovića su se u manjoj meri bavili ribarstvom jer se ne nalaze na obali (svoju su luku izgradili u Okuklju).
Izvori[uredi | uredi izvor]
- [1] Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ, popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine
- Gelo, Jakov (1998). Narodnosni i vjerski sastav stanovništva Hrvatske, 1880-1991: po naseljima. Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske. ISBN 978-953-6667-07-9.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- I. Dabelić, Nastanak i razvoj otočnih naselja od antike do danas i MLjET — prirodne značajke i društvena valorizacija otoka Mljeta. Zagreb: HED i dr. 1995.
