Marina od Grčke i Danske

Marina od Grčke i Danske
Princeza Marina
Lični podaci
Puno ime	Princeza Marina od Grčke i Danske
Datum rođenja	(1906-12-13)13. decembar 1906.
Mesto rođenja	Atina, Grčko kraljevstvo
Datum smrti	30. avgust 1968.(1968-08-30) (61 god.)
Mesto smrti	London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Grob	Frogmor
Porodica
Supružnik	Princ Džordž, vojvoda od Kenta
Potomstvo	Princ Edvard, vojvoda od Kenta, Princeza Aleksandra Ogilva, Princ Majkl od Kenta
Roditelji	Nikola od Grčke i Danske Elena Vladimirovna
Dinastija	Gliksburg

Princeza Marina, vojvotkinja od Kenta, rođena kao princeza Marina od Grčke i Danske, (Μαρινα; 13. decembar 1906 — 27. avgust 1968) bila je grčka princeza po rođenju i britanska princeza po braku. Bila je ćerka grčkog i danskog princa Nikole i ruske velike kneginje Elene Vladimirovne i unuka kralja Đorđa I i kraljice Olge. Princeza Marina se udala za princa Džordža, vojvodu od Kenta, četvrtog sina kralja Džordža V i kraljice Marije, 1934. Imali su troje dece: princa Edvarda, princezu Aleksandru i princa Majkla. Marina je ostala udovica 1942. godine, kada je njen muž poginuo u avionskoj nesreći u aktivnoj vojnoj službi.

Biografija

Princeza Marina je rođena 13. decembra 1906. u Atini, Grčka, za vreme vladavine njenog dede po ocu, Đorđa I od Grčke. Bila je treća i najmlađa ćerka grčkog i danskog princa Nikole i njegove supruge ruske velike kneginje Elene Vladimirovne. Njen otac je bio treći sin Đorđa Grčkog i kraljice Olge, dok je njena majka bila jedina ćerka velikog kneza Vladimira Aleksandroviča i velike kneginje Marije Pavlovne Rusije.

Princeza Marina (desno) sa sestrama

Princeza Marina je imala dve starije sestre, princezu Olgu i princezu Elizabetu. Kneginja Olga se udala za jugoslovenskog princa Pavla 1923. Nakon ubistva njegovog rođaka Aleksandra I od Jugoslavije, Pavle je služio kao princ regent Jugoslavije od 1934. do 1941. Princeza Elizabeta se udala za Karla Teodora, grofa od Toering-Jetenbaha, 1934. godine. Marina je svoje rane godine provela u Grčkoj, a živela je sa roditeljima i bakom i dedom po ocu u palati Tatoi. Zajedno sa svojim sestrama, odgajana je da bude pobožna i religiozna, što je podsticala njena baka, grčka kraljica Olga. Marinina porodica je često putovala van Grčke, posebno tokom letnjih meseci. Njena prva zabeležena poseta Britaniji bila je 1910. godine, kada je imala 3 godine, nakon smrti njenog kuma, Edvarda VII. Tokom te posete upoznala je svoju drugu kumu i buduću svekrvu, kraljicu Mariju, koja se prema Marini i njenim sestrama ponašala kao prema sopstvenoj deci. Grčka kraljevska porodica je bila primorana na izgnanstvo kada je Marina imala 11 godina, nakon svrgavanja grčke monarhije. Kasnije su se preselili u Pariz, dok je princeza ostala sa svojom širom porodicom u Evropi.

Princeza Marina na svom venčanju

Godine 1932, princeza Marina i princ Džordž (kasnije vojvoda od Kenta), sreli su se u Londonu. Njihova veridba je objavljena u avgustu 1934. godine. Princ Džordž je postao vojvoda od Kenta 9. oktobra 1934. godine. Dana 29. novembra 1934. venčali su se u Vestminsterskoj opatiji u Londonu. Venčanje je bilo velika stvar, jer je prošlo više od jedanaest godina od poslednjeg kraljevskog venčanja sa princom Albertom, vojvodom od Jorka, i ledi Elizabet Bouz Lajon (kasnije kralj Džordž VI i kraljica Elizabeta). Venčanje princa Džordža i princeze Marine bila je prva ceremonija kraljevskog venčanja koja je prenošena bežično, uz korišćenje druge tehnologije, kao što su mikrofoni - kontrolna soba se nalazila ispod grobnice Nepoznatog ratnika u Vestminsterskoj opatiji. Služba se emitovala u zemlji i inostranstvu drugim nacijama, a zvučnici su omogućavali gledaocima izvan opatije da čuju proces venčanja. Nakon venčanja usledila je grčka ceremonija u privatnoj kapeli u Bakingemskoj palati, koja je za ceremoniju pretvorena u pravoslavnu kapelu. Venčanje je bila prilika u kojoj se princeza iz druge kraljevske porodice udala za osobu iz britanske kraljevske porodice. Venčanicu je dizajnirao Edvard Molineuk, koji je ranije radio sa Marinom. Haljina je napravljena od bele svile i srebrnog lame brokata, sa uzdignutim dizajnom engleske ruže. Njenih osam deveruša bile su njene prve rođake, grčke princeze Irena, Evgenija i Katarina, njena prva rođaka po majci, velika vojvotkinja Kira Kirilovna od Rusije, njena rođaka Julijana od Holandije, princeza Elizabeta od Jorka, rođake njenog muža Lejdi Ajris Mauntbeten i Lejdi Meri Kembridž.

Portret Marine autora Filipa Lazla, 1934

Kraljevska škola za ručni rad je napravila jorgan kao svadbeni poklon za princezu Marinu i vojvodu od Kenta.

Vojvoda i vojvotkinja su postavili svoj prvi dom na Belgrejv skveru 3, blizu Bakingemske palate. Postala je pokroviteljica nekoliko organizacija i dobrotvornih organizacija, uključujući bolnicu, Ženski bolnički fond i Centralnu školu govora i drame. Ona će nastaviti da podržava ove dobrotvorne organizacije i institucije do kraja svog života. Postala je veoma bliska sa svojom svekrvom, kraljicom Marijom, sa kojom je obično provodila vreme dok je njen muž bio na putu da obavlja svoje kraljevske dužnosti. Par je imao troje dece:

• Princ Edvard, vojvoda od Kenta (9. oktobar 1935): oženio se Katarinom Vorsli 8. juna 1961. Imaju troje dece.
• Princeza Aleksandra Ogilvi (25. decembar 1936): udala se za Hon Angusa Ogilvija. Imali su dvoje dece.
• Princ Majkl od Kenta (4. jula 1942): oženio se baronesom Mari Kristin fon Rajbnic 30. juna 1978. Imaju dvoje dece.

Vojvoda od Kenta poginuo je 25. avgusta 1942. u avionskoj nesreći u Igls Roku, blizu Danbita, Kejtnes, Škotska, dok je bio u aktivnoj službi u Kraljevskom vazduhoplovstvu. Vojvotkinja je, prema kraljevskom biografu Hugu Vikersu, bila „jedina ratna udovica u Britaniji koja je morala da plaća dažbine za smrt“.

Tokom Drugog svetskog rata Marina se školovala za bolničarku tri meseca pod pseudonimom „Sestra Kej“ i ušla u rezervu civilnih medicinskih sestara.

Nakon smrti svog muža, vojvotkinja od Kenta je nastavila da bude aktivni član britanske kraljevske porodice, obavljajući širok spektar kraljevskih i zvaničnih obaveza. Bila je predsednica Vimbldonskog teniskog kluba 26 godina. Takođe je bila predsednica Kraljevske nacionalne ustanove za čamac za spasavanje od 1943. do svoje smrti i nagrađena je zlatnom medaljom 1967. u znak obeležavanja ovog doprinosa. Jedan od njenih prvih rođaka bio je princ Filip (kasnije vojvoda od Edinburga), koji se oženio njenom nećakinjom, budućom kraljicom Elizabetom II, 1947. godine.

Godine 1947. princeza Marina je posetila Grčku i Italiju. U junu 1952. vojvotkinja je postavila kamen temeljac nove crkve Svetog Marka u Bromliju u Londonu, koja je oštećena u ratu.

Vojvotkinja je 1952. posetila i Saravak (tada koloniju britanske krune), gde je položila kamen temeljac katedrale Svetog Tome u Kučingu. Takođe je posetila Batu Lintang, japanski logor za internacije tokom Drugog svetskog rata koji je pretvoren u koledž za obuku nastavnika, i grad Sibu, gde je otvorila ambulantu. U martu 1957, kada je Zlatna obala stekla nezavisnost od Britanije kao Gana, vojvotkinja od Kenta je imenovana da predstavlja kraljicu na proslavama. Pedeset godina kasnije, na 50. godišnjicu nezavisnosti Gane, njenog sina, princa Edvarda, vojvodu od Kenta, kraljica je imenovala da je predstavlja.

Marina je 1960. godine zajedno sa princezom od Monaka, Patrišom Lopez-Vilšou i Merl Oberon, dobila mesto u Međunarodnoj listi najbolje odevene kuće. Godine 1964, princeza je obišla Australiju i zvanično otvorila Glejdsvil most u Sidneju. U septembru 1966. godine, kada je britanski protektorat Bečuanalend postao nova Republika Bocvana, princeza je ponovo imenovana da predstavlja kraljicu na proslavama. Glavna javna bolnica u Gaboronu, novoj prestonici Bocvane, nosi naziv „Bolnica princeze Marina“. Bila je kancelarka Univerziteta Kent u Kenterberiju od 1963. do svoje smrti.

Princeza Marina umrla je od tumora na mozgu u Kensingtonskoj palati u 11.40 ujutro 27. avgusta 1968. godine, u dobi od 61 godine. Opelo za princezu obavljeno je u kapeli Svetog Đorđa 30. avgusta. Sahranjena je u Kraljevskom groblju, Frogmor. Njena sahrana je bila poslednja kraljevska ceremonija kojoj je prisustvovao njen zet, bivši kralj Edvard VIII. Njen testament je zapečaćen u Londonu nakon njene smrti 1968. Njeno imanje je procenjeno na 76.166 funti (ili 940.600 funti 2022. kada se koriguje za inflaciju).