Miladin Prljević
| Miladin Prljević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Miladin Prljević |
| Datum rođenja | 1900. |
| Mesto rođenja | Užice, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1973. |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
| Naučni rad | |
| Polje | Arhitektura |
| Poznat po | projektu Palate Albanija |
Miladin Prljević (1900, Užice — Beograd, 1973) bio je srpski arhitekta.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Završio je Arhitektonski odsek na Tehničkom fakultetu u Beogradu, 1925. godine. Kao službenik Građevinske sekcije u Ministarstvu građevina radio je dve godine. Nakon toga, pa sve do 1946. godine bio je zaposlen kao profesor Srednje tehničke škole u Beogradu. Posle rata, osnovao je Istraživački centar za stanovanje, a bio je i rukovodilac grupe u Projektnom zavodu Srbije. Sve do penzionisanja bio je savetnik u Institutu za ispitivanje materijala. Bio je jedan od barjaktara moderne arhitekture. Za sobom je ostavio više od sto izvedenih građevina i neostvarenih nacrta, mahom iz oblasti stambene arhitekture. Njegovo stvaralaštvo je ishodilo nagradama ili otkupima čak šezdeset i tri puta.[1][2][3]
Projekti
[uredi | uredi izvor]
Po sticanju diplome Tehničkog fakulteta priključio se arhitektonskim zbivanjima. Već 1926. godine učestvovao je u nadmetanju za rešenje Hrama Svetog Save i uspešno je ostvario nekoliko projekata u Podgorici i Cetinju. Tek nakon iskustva koje je stekao na mnogobrojnim konkursima, a posebno zahvaljujući nacrtu za Železničku stanicu u Skoplju i projektu za restoran i zgradu u Topčideru, postao je poznatiji u stručnim krugovima. [3]
Izvođački rad u Beogradu započeo je izgradnjom višespratnice Ćirovića u Ulici kneza Miloša broj 78. Izgradnja je trajala u periodu od 1932. do 1935. godine i posvedočila je o autorovim visokim stvaralačkim potencijalima. Građevina se odlikuje velikim prozorom poslednjeg sprata urađenim u sitno-mrežastom rasteru gredica i prečagica, zaobljenim volumenom zgrade na uglu, posebnim načinom razdeljivanja površine zida pomoću protegnutog ispada nadstrešnice. Sve to je svedočilo o snažnim uticajima međunarodnog modernizma treće decenije 20. veka na Prljevićev rad.[4]
Miladinov modernistički izraz prikazuju i njegovi naredni projekti poput zgrade Matića i Požarevačkoj ulici broj 13 (1934), stambene višespratnice u nekadašnjoj Varoš-kapiji na uglu Pop Lukine i Kosančićevog venca (1939) i zgrade Anđelkovića u Gračaničkoj broj 12 (1937). Na višespratnici se može uočiti vertikalistička dispozicija koja je prisutna i na Palati „Albanija”. Glavna fasada ove zgrade je nadmoćna u odnosu na bočna krila zahvaljujući vertikalnim pilasterima između prozora glavnog pročelja, visini i suptilnom ispadu fasade na krilu zgrade ka Pop Lukinoj ulici. Svojim unutrašnjim odnosima i rasporedom građevinskih masa odaje monumentalan utisak. Stambena višespratnica Eger i Miler u Brankovoj ulici broj 26 svojim arhitektonskim sklopom i fizionomijom svedoči o modernističkim stilom koji je Prljević rado koristio. Zgradu odlikuje nazubljeno pročelje u repetitivnom ritmu lođa.[3]
Najznačajnije Prljevićevo delo je Palata „Albanija” na Terazijama za koju je vezan jedan od neslavnih sporova u čitavoj istoriji beogradska arhitekture.[3]
Osim ovih dela, autor je i stambene zgrade Zdravkovića u Crnogorskoj ulici broj 5 i 7 (1936). Posle Drugog svetskog rata uspešno je projektovao više javnih i stambenih građevina, među kojima se ističe rekonstrukcija zgrade Skupštine opštine Kragujevac.[5] Autor je projekta zgrade poslanstva Kraljevine Jugoslavije u Ankari zajedno sa V. Simeunovićem (1937).[3]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Manević, Z. (1981). Naši neimari. Miladin Prljević. 7. Beograd: Izgradnja. str. 39.
- ^ Encyclopedia architectonica. Leksikon srpskih arhitekata 19. i 20. veka. Beograd. 1999. str. 152.
- ^ a b v g d Bogunović, Slobodan (2005). Arhitektonska enciklopedija Beograda XIX i XX veka : arhitektura, arhitekti, pojmovi (1. izd.). Beograd: Beogradska knjiga. str. 1053—1055. ISBN 978-86-7590-114-3. OCLC 449200884.
- ^ Kadijević, A. (1990). Elementi ekspresionizma u srpskoj arhitekturi između dva svetska rata. 17. Beograd: Moment. str. 100.
- ^ Gordić, G. (1972). Biografije, uː Srpska arhitektura 1960-1970. Beograd. str. 139.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Manević, Z. (1981). Naši neimari. Miladin Prljević. 7. Beograd: Izgradnja. str. 39.
