Milan Ilić (sveštenik)
| Milan Ilić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 11. avgust 1888. |
| Mesto rođenja | Pale kod Sarajeva, Austrougarska |
| Datum smrti | 2. decembar 1969. (81 god.) |
| Mesto smrti | Brčko, SFRJ |
| protojerej jajački | |
| Godine | 1921−1941. |
| Naslednik | Mihajlo Rakita |
Milan Ilić (Pale kod Sarajeva, 6. avgust 1888 — Brčko, 2. decembar 1969) bio je sveštenik Srpske pravoslavne crkve
Prota Milan Ilić rođen je 6. avgusta 1888. na Palama. Odrastao je u udomiteljskoj porodici. Osnovnu školu završava u Jajcu, a školovanje nastavlja u jezuitskoj gimnaziji u Travniku. Za vrijeme školovanja dijelio je sobu sa Antom Pavelićem. Završio je bogosloviju u Reljevu 1906. Za đakona je rukopoložen 31. avgusta, a za sveštenika 2. septembra 1910. od strane Mitropolita dabrobosanskog Evgenija (Letice) i postavljen na parohiju u Mednoj. Naredne godine prelazi u Pecku.[1] Početkom 1914. austrougaske snage ga uzimaju za taoca, ali je ubrzo pušten i odlazi u Lamince na parohiju gdje služi od 1917. do 1921. kada odlazi u Jajce. Inicira i podiže novu pravoslavnu crkvu 1935. u Jajcu.[2] Prota Milan Ilić, nije bio samo sveštenik nego i prosvjetitelj i kulturni radnik. Neumorno je radio u kulturno-umjetničkim društvima, a naročito među školskom omladinom. U školama je organizovao mnoge priredbe i održavao časove pjevanja i muzičkog obrazovanja. Svojim pregalaštvom u širenju kulture stekao je veliki ugled i poštovanje među građanima Jajca, bez obzira na njihovu vjersku pripadnost. Bio je član uprave sokolskog društva u Jajcu, a u Sokolskom domu je često držao predavanja. Bio je pristalica Zemljoradničke stranke, a kasnije i Udružene opozicije. Često je agitovao za njih tokom izbora. Uspostavljanjem NDH, ustaše su uhapsile protu Milana Ilića. Ipak uspio je da se, nakon puštanja, sa porodicom iseli u Srbiju.[3] U Srbiji je obilazio parohiju manastira Kalenić i suprotstavljao se "četničkoj akciji i izdaji". Februara 1944. preko Italije odlazi na slobodnu partizansku teritoriju, u Jajce, gdje nastavlja prekinute crkvene poslove.
Poslije rata prelazi u Sarajevo na funkciju u Ministarstvu prosvjete - Odjeljenje za moralno prosvećivanje. Bio je glavni inicijator i organizator Udruženja pravoslavnog sveštenstva u BiH, te zaposlen u Vjerskoj komisiji BiH. Za svoj rad odlikovan je ordenom Svetog Save, protojerejskim činom i izborom za doživotnog počasnog člana Glavnog saveza udruženog pravoslavnog sveštenstva Jugoslavije. Umro je 2. a sahranjen 5. decembra 1969. u Brčkom.
Za sve vrijeme sveštenosluženja vodio je bilješke koje su do 1941. premašile brojku od 3000 stranica ali je u ratu dobar dio građe nestao. Njegova sjećanja objavljena su pod naslovom "Opraštanje sa životom" 2005.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- ^ Drinić, Dario (2018). Dušan Subotić, prota stradalnik : (1884—1941) : prota, narodni poslanik i mučenik. Gradiška: JU Zavičajni muzej. ISBN 978-99976-629-9-6.
- ^ Damjanović, Danka (22. 3. 2016). „ZAUSTAVLJENI ZABORAV SRPSKO-PRAVOSLAVNA CRKVA SVETOG LUKE NA KATINI U JAJCU”. Srbi u BiH. Pristupljeno 11. 6. 2019.
- ^ Jajačko područje u oslobodilačkom ratu i revoluciji : 1941-1945 : zbornik sjećanja. Knj. 1. 1981.
