Nikolaj Andrijanov

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Nikolaj Andrijanov
Lični podaci
Datum rođenja(1952-10-14)14. oktobar 1952.
Mesto rođenjaVladimir, SSSR
Datum smrti21. mart 2011.(2011-03-21) (58 god.)
Mesto smrtiVladimir, Rusija
Sportske informacije
SportSportska gimnastika

Nikolaj Jefimovič Andrijanov (rus. Никола́й Ефи́мович Андриа́нов; 14. oktobar 1952 - 21. mart 2011)[1] je bio sovjetski/ruski gimnastičar. Držao je rekord kod muškaraca sa najviše olimpijskih medalja: 15 (7 zlatnih, 5 srebrnih, 3 bronzane) dok ga Majkl Felps nije nadmašio na Letnjim olimpijskim igrama u Pekingu 2008. godine. Andrijanov je treći sportista (muški ili ženski) po ukupnim olimpijskim medaljama nakon Felpsovih 28 i Larise Latinjine koja je dobila 18. Andrijanov je osvojio najviše medalja na Letnjim olimpijskim igrama 1976. godine: 6 pojedinačnih medalja i jednom ekipnom medaljom. U okviru sporta sportska gimnastika za muškarce takođe drži rekord sa najviše pojedinačnih olimpijskih medalja (12) i deli muški rekord sa najviše pojedinačnih olimpijskih zlatnih medalja u gimnastici (6), sa Borisom Šaklinim i Dmitrijem Bilozerčevim (ako se računaju Alternativne olimpijske igre 1984.).

Detinjstvo i olimpijska karijera[uredi | uredi izvor]

Andrijanov je sa 11 godina ušao u Dečiju i omladinsku sportsku školu sportskog društva Burevestnik u Vladimiru. Prvi međunarodni uspeh postigao je 1971. godine na Evropskom prvenstvu u Madridu, gde je osvojio dve zlatne medalje. Između 1971. i 1980. pobedio je na mnogim međunarodnim gimnastičkim takmičenjima, uključujući olimpijske igre, svetska i evropska prvenstva.

Andrijanova prva olimpijska medalja je bila zlatna u takmičenju na parteru 1972. godine. Dominirao je u gimnastičkim takmičenjima 1976, uključujući sportsku gimnastiku, četiri zlata, dva srebra i bronzu.[2] Ove medalje su uključivale zlata u vežbama na parteru, karikama i preskoku, kao i zlato u sportskoj gimnastici iz 1976. godine. Njegov rekord od četiri gimnastička zlata držao se sve dok Vitali Šerbo nije osvojio šest 1992. godine.[3]

Andrijanov je položio olimpijsku zakletvu za sportiste na Letnjim olimpijskim igrama 1980. u Moskvi. U takmičenju iz gimnastike osvojio je još dva zlata, dve srebra i bronzu.[2] Andrijanove zlatne medalje na toj Olimpijadi bili su u preskoku i ekipnoj konkurenciji, srebrne su bile u sportskoj gimnastici i u parteru, a bronzana medalja na vratilu.[4] Penzionisao se ubrzo nakon tih Olimpijskih igara.

Kasniji život[uredi | uredi izvor]

Andrijanov se oženio poznatom sovjetskom gimnastičarkom, dvostrukom olimpijskom šampionkom Ljubov Burdom. Zajedno su radili kao dečiji treneri gimnastike, a Andrijanov je bio glavni trener juniorske reprezentacije sovjetske nacionalne reprezentacije u periodu 1981–1992. U periodu 1990–1992. takođe je trenirao sovjetsku seniorsku gimnastičku ekipu, a 1990–1993. je bio šef Sovjetske, a kasnije i Ruske gimnastičke federacije.

Andrijanov je 2001. godine ušao u Kuću slavnih gimnastike. Između 1994. i 2002. trenirao je japansku olimpijsku gimnastičku reprezentaciju, na poziv svog bivšeg rivala Micua Cukahare. Andrijanov je trenirao Cukaharovog sina, Naoia Cukaharu, i otac i sin su ga smatrali zaslužnim za podizanje Naoieve veštine i samopouzdanja što je omogućilo da se takmiči na međunarodnom nivou.[5] 2002. godine postao je direktor gimnastike u Specijalizovanoj sportskoj školi za decu i omladinu N.G. Tolkačjov u Vladimiru, gde je i počeo da se bavi sportom u mladosti.

Bolest i smrt[uredi | uredi izvor]

Andrijanov je u poslednjim godinama dobio degenerativni neurološki poremećaj i poslednjih meseci nije bio u stanju da pomera ruke ili noge ili da govori.[6] Andrianov je umro 21. marta 2011. u 58. godini života[7] u svom rodnom gradu Vladimiru.[8]

Dostignuća (ne-olimpijska)[uredi | uredi izvor]

Godina Takmičenje AA Tim FKS PH RG VT PB HB
1971 Evropsko prvenstvo 3rd 3rd 1st 2nd 1st 2nd
SSSR šampionat 1st
1972 SSSR šampionat 1st 1st 2nd 2nd 2nd 2nd 1st
Kup SSSR-a 1st
1973 Evropsko prvenstvo 2nd 1st 2nd 1st 2nd
Univerzitetske igre 1st 1st 1st 1st 1st
SSSR šampionat 1st
1974 Svetska prvenstva 2nd 2nd 2nd 1st 2nd 2nd
SSSR šampionat 1st 1st 1st 3rd 1st
Kup SSSR-a 1st
1975 Svetski kup 1st 2nd 2nd 1st
Evropsko prvenstvo 1st 1st 2nd 1st 1st 1st
SSSR šampionat 1st 1st
1977 Svetski kup 1st 1st 1st 2nd 1st
1978 Svetska prvenstva 1st 2nd 1st 2nd 2nd
Kup SSSR-a 3rd
1979 Svetska prvenstva 1st 2nd
SSSR šampionat 3rd 3rd

Priznanja i nagrade[uredi | uredi izvor]

  • Orden Lenjina
  • Orden časti
  • Orden rada Crvene zastave
  • Medalja "Za radnu hrabrost"
  • Lenjin Komsomol Nagrada

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ London 2012 – Olympic legend Andrianov dies – Yahoo! Eurosport. Uk.eurosport.yahoo.com. Retrieved on 22 March 2011.
  2. ^ a b Fyodorov, Gennady (21. 3. 2011). „Olympics-Gymnastics great Andrianov dies after long illness”. Reuters. Arhivirano iz originala 24. 03. 2011. g. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  3. ^ Eskenazi, Gerald (3. 8. 1992). „BARCELONA: Gymnastics; On Scherbo's Night, Dimas Also Sparkles”. The New York Times. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  4. ^ Pursuit of excellence, the Olympic story. Grolier Enterprises. 1983. str. 373. ISBN 978-0-7172-8171-8. 
  5. ^ Strom, Stephanie (5. 9. 2000). „OLYMPICS; For a Japanese Gymnast, Honor Thy Father”. The New York Times. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  6. ^ Amanda Turner. „Legendary Olympian In Fight For His Life”. International Gymnast. Pristupljeno 7. 9. 2010. 
  7. ^ Amanda Turner. „Olympic Legend Andrianov Dies at 58”. International Gymnast. Pristupljeno 21. 3. 2011. 
  8. ^ „London 2012 – Olympic legend Andrianov dies aged 58”. Yahoo!. 21. 3. 2011. Pristupljeno 21. 3. 2011. 
  • This article contains information from the website http://www.gymnast.ru/, incorporated into the Wikipedia with permission from its author E. V. Avsenev.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Nikolai Andrianov”. International Gymnastics Hall of Fame. Pristupljeno 1. 12. 2006. 


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Николај_Андријанов&oldid=26951284”