Osnivači religija

Pojam osnivači religija se odnosi na ljude koji su aktivno ili pasivno dali doprinos ili se za njih kaže da su dali podsticaj formiranju nove religije. Ovaj termin se zadržava u upotrebi čak i ako je istorijsko postojanje osobe upitno.

Za osnivače religija (pretpostavljenim hronološkim redom) smatraju se sledeće osobe:

Zaratustra za zoroastrizam (2. ili 1. milenijum pre nove ere)
Mojsije za judaizam (13. do 12. vek pre nove ere)
Laozi (Lao-Tse) za daoizam (6. ili 4. vek pre nove ere)
Mahavira za džainizam (6. vek pre nove ere)
Sidarta Gautama za budizam (6. vek pre nove ere)
Isus Hrist ili Apostol Pavle za hrišćanstvo (1. vek nove ere)
Mani za maniheizam (216 do 277)
Muhamed za islam (6. do 7. vek)
Guru Nanak za sikizam (15. vek)
Bahaula za bahaizam (1817. do 1892.)

Hinduizam poznaje mnoge pojedinačne škole, npr. Vedanta ili Višnuiti, šivizam i šakta škola osnivači religije. Poznati osnivači hinduizma su: Adi Šankara, Madhva i Čajtanja Mahaprabhu.

Pojam "osnivač religije" je u mnogim slučajevima kontroverzan i ne mora nužno da odgovara predstavi tih osoba o samome sebi. Oni su sebe često doživljavali samo kao reformatore postojećih religija. Tako budisti vide Sidartu Gautamu kao ponovnog pronalazača "budnog stanja" (Bodisatva), a ne kao osnivača nove religije. Laozi nije predstavljao novu religiju, već filozofiju. Isus iz Nazareta sebe je video kao mesiju poslanog Jevrejima; osnove hrišćanstvam je razvio Apostol Pavle, koji ga je poštovao kao otkupitelja i izbavitelja čovečanstva posle njegove smrti. A Muhamed se u Kuranu ne pominje kao začetnik ili osnivač islama, već kao najvažniji i poslednji Prorok od kako postoji monoteizam.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]