Samonikli (muzička grupa)
| Samonikli | |
|---|---|
 | |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1963—1969. (okupljanja: 1985, 2003, 2005, 2006) |
| Osnivanje | Beograd, SFR Jugoslavija |
| Žanr | |
| Članovi | |
| Bivši članovi | Milan Pavlov Marko Novaković Bojan Drndić Vukašin Veljković Marin Pečjak Branislav Grujić Slobodan Matijević |
Samonikli je bivša jugoslovenska rok grupa, poznata i kao jedna od pionirskih u jugoslovenskoj rok sceni.
Istorija[uredi | uredi izvor]
1963—1969.[uredi | uredi izvor]
Bend Samonikli osnovali su 1963. godine četvoro beogradskih srednjoškolaca. Bend je dobio ime po knjizi kratkih priča pisca Prežihova Voranca. Članovi grupe često su se menjali u ranom periodu, ali do 1964. našli su se u sledećem sastavu: Marin Pečjak (vokali), Milan Pavlov (gitara), Marko Novaković (bas gitara), Bojan Drndić (ritam gitara) i Vukašin Veljković (bubnjevi). U početku je bend nastupao na školskim maturama i studentskim plesnim zabavama. Bend je svirao rok hitove, kao i hitove iz 1930-ih i 40-ih, dok su njihove pesme uglavnom bile instrumentali.
Godine 1965. i 1966. redovno su svirali na Tehnološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu i ubrzo postali popularni. Godine 1966. osvojili su prvo mesto na Svetskom festivalu mladih rok grupa, koji im je dao pravo da predstavljaju svoju zemlju na međunarodnom festivalu omladinskih izvođača u Mađarskoj, na kojem su učestvovale poznate istočnoevropske grupe, gde su posmatrani kao „zapadnjačka“ grupa. U izdanju beogradskog omladinskog časopisa Susret za april 1966. pisalo je da su Samonikli bili prvi „električni bend sa gitarom” koji su sarađivali sa grupom violinista, pripremajući dve nove pesme Dozvoljavate li gospodine i Povetarac i ja, gde je poslednja pesma završila na top listi 1966. popularnog Radio Beograda II, na muzičkom programu Muzički automat.
Krajem 1966. pridružio im se bubnjar Branislav Grujić. Bili su u vrlo popularnoj emisiji na Beogradskoj televiziji pod nazivom Koncert za ludi mladi svet. Njihovi snimci su bili u mnogim popularnim radio emisijama, uključujući Nedeljom u devet i pet, u produkciji Nikole Karaklajića. Pred kraj karijere 1967. i 1968. obradili su mnoge hitove Džimi Hendriksa. Raspali su se početkom 1969. godine.
Ponovno okupljanje[uredi | uredi izvor]
Decembra 1985. ponovo su se okupili u Domu Sindikata, zajedno sa mnogim drugim popularnim grupama iz 60-ih godina, na koncertu povodom obeležavanja 25. godišnjice rok muzike u Beogradu. Godine 2003, obeležavajući svoju 40. godišnjicu, Samonikli su u klubu Duga u Beogradu održali koncert za svoje prijatelje i fanove, vraćajući se svojoj instrumentalnoj muzici. Tokom 2005. i 2006. održali su dva koncerta za nekoliko stotina obožavalaca u beogradskom restoranu Park.
Snimanja[uredi | uredi izvor]
- Povetarac i ja (Radio Beograd)
- Dozvoljavate li gospodine (Radio Beograd)
- Usamljena gitara (Radio Beograd)
- Ne ustupam vam svoje mesto (Radio Beograd)
- Gde su ruže nestale (Radio Beograd)
- Masačusets (Radio Beograd)
- Mene moja nana (Radio Beograd)
- Izgubljena ljubav (Radio Beograd)
- Budi se Istok i Zapad (Radio Beograd)
- Heroj Tito (Radio Beograd)
- Napisao sam volim te u pesku (TV Beograd)
- Takav čovek (TV Beograd)
- Da li vidiš (TV Beograd)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Džuboks magazin, NIP Duga Beograd 1966. godine, br. 1, 3 maj 1966
- Susret, list omladine Beograda, broj 44, god. III, 13. April 1966
- BIN A Budapesti ifjusagi napok magazinja; 24 April 1966
