Tapiosentmarton
| Tapiosentmarton mađ. Tápiószentmárton | |
|---|---|
 Ime naselja pisano rovaškim pismom | |
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Mađarska |
| Region | Centralna Mađarska |
| Županija | Pešta |
| Srez | Nađkata |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2018. | 5.198[1][2] |
| — gustina | 49,99 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 47° 12′ 09″ S; 19° 26′ 38″ I / 47.2026° S; 19.4438° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 102,91 km2 |
  Tapiosentmarton Tapiosentmarton na karti Mađarske | |
| Poštanski broj | 2711 |
| Pozivni broj | (+36) 29 |
| Veb-sajt | |
| http://www.tapioszentmarton.hu/ | |
Tapiosentmarton (mađ. Tápiószentmárton) je naselje u centralnoj Mađarskoj. Tapiosentmarton je veće naselje u okviru peštanske županije.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Lokacija[uredi | uredi izvor]
Tapiosentmarton je selo sa najvećom populacijom u Alšo-Tapio okrugu. Do njega se najlakše dolazi automobilom sa sporednog puta koji se odvaja između 54. i 55. kilometra deonice autoputa broj 4. Ako iz prestonice želite da dođete do naselja javnim prevozom, preporučljivo je da izaberete železničku liniju Budimpešta-Ujšaš-Solnok, koja vas vodi do Nađkate, a odatle možete najlakšim Volanbusom do Tapiosentmartona, kao železnicom stajalište je udaljeno od centra.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Mesto je naseljeno još od praistorije, o čemu svedoči skitski zlatni jelen, štitni ukras sa kneževske grobnice otkriven u njegovim granicama 1923. godine. (Original se nalazi u Mađarskom nacionalnom muzeju, kopija se može videti u Blaškovićevom muzeju u Tapioseleu.)
Prvi poznati dokumentovani pomen naselja datira iz sredine 15. veka, 1459. godine. U to vreme, teritorija sela je bila u vlasništvu porodice Panji-Galdi i Ištvana Verbečija. Tokom turskih osvajanja selo je opustelo i tamo niko nije živeo.
Među kasnijim vlasnicima područja a i sela najveću slavu stekla je porodica Blašković. Među članovima poznate porodice istakao se Bertalan Blašković, koji je u prvim decenijama 19. veka učestvovao u pokretanju časopisa Aurora (1822), koji je uređivao Karolj Kišfaludi, i značajno podržavao domaće konjske trke. Njegov sin, farmer Erne Blasšković Ebecki, odgajao je čuvenu ergelu, u kojoj je odgajana i takmičarska kobila „Kinčem”.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Tokom popisa 2011, 93,6% stanovnika se izjasnilo kao Mađari, 2% kao Romi, 0,2% kao Nemci i 0,2% kao Rumuni (6,2% se nije izjasnilo).
Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 55,5%, reformisani 5,2%, luterani 11,6%, nedenominacioni 8,8% (17,2% se nije izjasnilo).[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [1] at the Hungarian Central Statistical Office. 19. January 2023
- ^ Tápiószecső at the Hungarian Central Statistical Office (Mađarski).
- ^ Tápiószentmárton Helységnévtár
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
