Fric Bajerlajn

Fric Bajerlajn
Datum rođenja	(1899-01-14)14. januar 1899.
Mesto rođenja	Vircburg, Nemačko carstvo
Datum smrti	30. januar 1970.(1970-01-30) (71 god.)
Mesto smrti	Vircburg, Zapadna Nemačka

Fric Hernman Mihael Bajerlajn (nem. Fritz Hermann Michael Bayerlein; 14. januar 1899 — 30. januar 1970) bio je general-potpukovnik nemačkog Vermahta. Početkom Drugog svetskog rata obavaljo je razne dužnosti štabnog oficira a najznačanija mu je bila feldmaršala Ervinom Romelom u Nemačkom afričkom korpusu. Nakon toga je komandovao 3. oklopnom divizijom, „oklopnom Ler divizijom” i 53. armijskim korpusom. Bajerlajn je bio nosilac Viteškog krsta Gvozdenog krsta sa hrastovim lišćem i mačevima.

Bajerlajn je rođen u Vircburgu, 14. januara 1899. godine. Tokom Prvog svetskog rata se pridružio pešadijskom puku i borio na Zapadnom frontu. Za ranjavanje na frontu je dobio Gvozdeni krst drugog reda.

Nakon rata, Bajerlajn je kratko vreme pripadnik dobrovoljačkog bataljona, da bi maja 1919. bio premešten u 45. puk. Tokom 1921. godine prolazi obuku i 1922. godine je unapređen u čin poručnika. Na vojnu akademiju biva poslat 1938. godine Nakon završetka akademije službuje u štabu 3. oklopne divizije, starajući se o zalihama divizije.

Drugi svetski rat

Načelnik štaba 10. oklopne divizije postaje 1939. godine, gde se nalazi tokom napada na Poljsku i Francusku.

U junu 1941 godine, tokom napada na Sovjetski Savez, Bajerlajn je dodeljen Oklopnom grupom „Guderijan“ — kasnije preimenovanom u Druga oklopna grupa, kao oficir u operativnom odeljenju. Nakon bitke za Kijev, Bajerlajn je premešten kod general-majora Ervina Romela.

Avgusta 1942. godine je prebačen u rezervu, među neraspoređene oficire, a potom postavljen na dužnost načelnika štaba Afričkog korpusa. Počevši od marta 1942, Bajerlajn službuje pod komandom general-majora Valtera Nehringa.

Prilikom ranjavanja generala Nehringa u bici za Alam Halfu, Bajerlajn je bio primoran da preuzme komandu nad Afričkim korpusom. Drugi put je komandovao Afričkim korpusom kada su 4. novembra 1942. godine Britanci zarobili komandanta korpusa general-majora Vilhelma Jozefa Ritera fon Tomu.

Marta 1943 godine, nakon što je Romel napustio Tunis, Bajerlajn obavlja dužnost oficira za vezu pod novim komandantom, Italijanom Đovanijem Meseom. U praksi, Bajerlajn je imao izvesni stepen autonomije, te se s vremena na vreme nije slagao sa naređenjima komandanta – Italijana. Tokom ovog perioda Bajerlajn oboleva od mišićnog reumatizma i hepatitisa. Poslat je u Italiju na bolovanje pre nego što su se nemačke trupe u Tunisu predale.

Na Istočni front po drugi put odlazi oktobra 1943. godine, kao komandant 3. oklopne divizije. Divizija je opkoljena kod Kirovograda, a Bajerlajn na svoju ruku pokušava proboj. Nakon ovog kršenja Hitlerovog naređenja, Bajerlajn biva postavljen na mesto komandanta „oklopnom Ler divizijom”. Ova divizija je formirana januara 1944. godine i do maja 1944. se obučavala na teritoriji Mađarske, odakle odlazi na Zapadni front. 7. juna poseda položaje u Normandiji i trpi velike gubitke od strane savezničke avijacije — gubi skoro sva transportna sredstva. Borbe u pošumljenom delu Normandije otežale su upotrebu tenkova sa dugim cevima, a sam Bajerlajn je bio poznat po tvrdnji da bi ova divizija imala više efekta na teritoriji Sovjetskog Saveza nego u Normandiji. Tokom proboja Saveznika, Bajerlajn sa štabom zaštitu od bombardovanja traži u šumi, a ostatak divizije avgusta 1944. povlači se ka gradu Konde sir Vir.

Bilo je određenih pokušaja da se divizija popuni pre Ardenske ofanzive. Nakon Ardena, februara 1945. Bajerlajn preuzima komandu nad 53. korpusom, a 15. aprila naređuje svojim jedinicama da se predaju američkoj 7. oklopnoj diviziji.

Bajerlajn je odbio Hitlervo naređenje da industrijalizovani Rur pretvori u „spaljenu zemlju“, jer je uvideo da je rat za Rajh izgubljen. Predaja 53. korpusa je prva velika predaja nemačkih jedinica, sa oko 30 000 vojnika. Ovo je bio okidač za predaju drugih nemačkih formacija.

Posle rata

Bajerlajn je u zarobljeništvu bio od aprila 1945. godine do aprila 1947. Tokom tog vremena, u društvu drugih zarobljenih generala, Bajerlajn učestvuje u opisivanju istorijskih događaja za potrebe američkog vojnoistorijskog odeljenja. Ta saradnja sa savezničkim istoričarima, kao i predaja Saveznicima, obezbedila mu je veliki broj pretnji od dojučerašnjih kolega.

Nakon izlaska iz zarobljeništva, Bajerlajn piše o vojnim temama i nastavlja saradnju sa Amerikancima na polju dokumentovanja istorijskih studija o Drugom svetskom ratu. Tokom šezdesetih godina je stručni saradnik na snimanju filma „Topovi sa Navarona“.

Preminuo je u rodnom gradu Vircburgu 1970. godine.