Чешљугар
| Češljugar | |
|---|---|
| |
| Podvrsta C. c. britannica u Viganu u Velikoj Britaniji | |
| Oglašavanje mužjaka, snimljeno u Glosterširu u Engleskoj | |
Naučna klasifikacija 
| |
| Domen: | Eukaryota |
| Carstvo: | Animalia |
| Tip: | Chordata |
| Klasa: | Aves |
| Red: | Passeriformes |
| Porodica: | Fringillidae |
| Rod: | Carduelis |
| Vrsta: | C. carduelis
|
| Binomno ime | |
| Carduelis carduelis | |
| |
| Areal carduelis grupe podvrsta
1 Leti
2 Cele godine
Areal caniceps grupe podvrsta 3 Leti
4 Cele godine
| |
| Sinonimi | |
|
Fringilla carduelis Linnaeus, 1758 | |
Češljugar ili štiglić (lat. Carduelis carduelis) mala je ptica pevačica iz porodice zeba. Zbog lepog izgleda i pevanja, ljudi ga često drže u kavezima.
Opis
[uredi | uredi izvor]Češljugar je dug 12-13 cm sa rasponom krila od 21-25 cm i težinom od 14 do 19 grama. Polovi su slični, sa crvenim licem, crno-belom glavom, svetlosmeđim leđima, belim stomakom sa svetlosmeđim bokovima i prsima. Krila su crno-žuta. Iz blizine se mužjaci mogu razlikovati po većoj, tamnijoj crvenoj masci koja se širi odmah iza oka. Kod ženki, crvena boja ne dopire do oka. Kljun boje slonovače je dug i šiljast, a rep je račvast. Češljugari u fazi razmnožavanja imaju beo kljun, sa sivkastom ili crnkastom tačkom na vrhu. Azijska podvrsta ima sivu glavu iza crvenog lica, bez crno-belih šara.[2][3]
Rasprostranjenje
[uredi | uredi izvor]Naseljava Evropu, sever Afrike, te zapadne i centralne delove Azije. Iz hladnijih krajeva se zimi seli na jug. Prenesen je u druge delove sveta.[4] Stanište su mu otvoreni nizijski predeli, slabo pošumljeni.
Ishrana
[uredi | uredi izvor]Hrani se semenjem čička, češljugovine i drugih biljaka, ali lovi i insekte koje nosi mladuncima.
Razmnožavanje
[uredi | uredi izvor]
Gnezdi se na listopadnom drveću. Gnezdo ženka pravi sama, a svijanje gnezda traje oko nedelju dana. Ono se obično nalazi nekoliko metara iznad zemlje skriveno iza lišća i grančica. Nekoliko dana nakon završetka gradnje gnezda počinje polaganje jaja, ona dnevno položi po jedno jaje, a ukupno ih snese od 4 do 6 jaja.[5] U toku inkubacije mužjak hrani ženku. Mladunci se izlegu nakon 11 do 14 dana. Nakon izleganja, ptiće hrane oba roditelja, u početku insektima i semenjem, a kasnije pretežno semenjem.[6]
Podvrste
[uredi | uredi izvor]Podvrste češljugara se grupišu u dve grupe podvrsta. Podvrste iz carduelis grupe podvrsta naseljavaju zapadni deo areala, odlikuje ih crna kruna; podvrste iz caniceps grupe podvrsta naseljavaju istočni deo areala, odlikuje ih siva glava.[7][8]
- carduelis grupa podvrsta
- C. c. britannica (Hartert, 1903) – Britanska ostrva
- C. c. parva Tschusi, 1901 – Makaronezija, Pirinejsko poluostrvo, severozapadna Afrika
- C. c. tschusii Arrigoni degli Oddi, 1902 – Korzika, Sardinija, Sicilija
- C. c. carduelis (Linnaeus, 1758) – veći deo evropskog kontinenta, uključujući Skandinaviju
- C. c. balcanica Sachtleben, 1919 – Jugoistočna Evropa
- C. c. brevirostris Zarudny, 1890 – Krim, severni Kavkaz
- C. c. colchica Koudashev, 1915 – Krim, severni Kavkaz
- C. c. volgensis Buturlin, 1906 – južna Ukrajina, jugozapadna Rusija i severozapadni Kazahstan
- C. c. niediecki Reichenow, 1907 – jugozapadna Azija, severoistočna Afrika
- C. c. frigoris Wolters, 1953 – Zapadni Sibir
- caniceps grupa podvrsta
- C. c. subulata (Gloger, 1833) – južni Sibir
- C. c. caniceps Vigors, 1831 – južna Centralna Azija
- C. c. paropanisi Kollibay, 1910 – Afganistan do zapadnih Himalaja i Tjen Šana
- C. c. ultima Koelz, 1949 – južni Iran
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ BirdLife International (2019). „Carduelis carduelis”. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2020.1. International Union for Conservation of Nature. Pristupljeno 24. 4. 2020.
- ^ Clement, P., Harris, A., & Davis, J (1993). Finches & Sparrows..
- ^ Svensson, L (1992). Identification Guide to European Passerines.
- ^ Snow, D. W. & Perrins, C. M (1998). The Birds of the Western Palearctic..
- ^ Newton 1972, str. 37
- ^ Newton 1972, str. 178
- ^ Gill, Frank; Donsker, David (ur.). „Finches, euphonias”. World Bird List Version 5.3. International Ornithologists' Union. Pristupljeno 23. 7. 2015.
- ^ Clement, P. „European Goldfinch (Carduelis carduelis)”.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Clement, P.; Harris, A.; Davis, J. (1993). Finches & Sparrows. Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-8017-1.
- Svensson, L. Identification Guide to European Passerines. 1992. ISBN 978-91-630-1118-4.
- Snow, D. W.; Perrins, C. M. (1998). The Birds of the Western Palearctic. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-854099-1.
- Newton, Ian . Finches. The New Naturalist, . 55. London: Collins. 1972. ISBN 978-0-00-213065-3.
- Clement, P. „European Goldfinch (Carduelis carduelis)”. Ур.: del Hoyo, J; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D.A.; de Juana, E. Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions.
