Zlata Bojović
| Zlata Bojović | |
|---|---|
 Fotografije Zlate Bojović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. decembar 1939. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Naučni rad | |
| Polje | istorija književnosti |
| Nagrade | Vukova nagrada |
Zlata Bojović (Beograd, 24. decembar 1939) srpski je istoričar književnosti, univerzitetski profesor[1] i akademik SANU.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Školovala se u Beogradu. Posle završetka gimnazije studirala je na grupi za jugoslovensku i svetsku književnost na Filozofskom (potom Filološkom) fakultetu između 1959. i 1963. godine. Postdiplomske studije završila je 1965. odbranivši magistarski rad sa temom Barokni pesnik Nikola Bunić. Od 1966. do 1969. bila je asistent u Institutu za književnost ; 1969/1970. boravila je 6 meseci na studijskom usavršavanju u Veneciji.[1] Iste godine izabrana je za asistenta na Filološkom fakultetu za predmet Književnost od renesanse do racionalizma. Doktorsku tezu Barokni pesnik Petar Kanavelović odbranila je 1976[1], u zvanje docenta izabrana je 1977, vanrednog profesora 1983, redovnog profesora 1988. Od 1987. do 1989. bila je prodekan Filološkog fakulteta, a od 1991. do 1995. upravnik Katedre za srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima. Zasnovala je i od 1994. predaje predmet Uvod u južnoslovenske književne studije.
Urednik je časopisa Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor i Bratstvo; član je uredništva časopisa Književnost i jezik. Član je uprave Međunarodnog slavističkog centra. Osnovna oblast književnoistorijskog rada Zlate Bojović je književnost u doba humanizma i renesanse i baroka u Dubrovniku i Dalmaciji.
Za redovnog člana SANU izabrana je 8. novembra 2018. godine.[2]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Nagrada „Zlatna srpska književnost”, 2010.
- Nagrada „Matija Ban”, 2013.
- Nagrada grada Beograda „Despot Stefan Lazarević”, za knjigu Istorija dubrovačke književnosti, 2015.
- Nagrada „Pečat vremena”, za knjigu Istorija dubrovačke književnosti, 2015.
- Vukova nagrada, za 2020.[3]
Odabrana dela[uredi | uredi izvor]
- Barokni pesnik Petar Kanavelović, Beograd, 1980.
- Dživo Gundulić kralj ilirske poezije, Beograd, 1990.
- Rukopisna zbirka korčulanskih počasnica, Raskovnik 15, 1989.
- Začeci dubrovačke renesansne poetike, 1992.
- Mavro Vetranović, poezija i drame, Beograd 1994.
- Renesansa i barok. Studije i članci o dubrovačkoj književnosti, Beograd 2003.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „BOJOVIĆ, ZLATA”. eksikon.muzej-marindrzic.eu. Pristupljeno 26. 1. 2024.
- ^ a b „ZLATA BOJOVIĆ”. sanu.ac.rs. Pristupljeno 26. 1. 2024.
- ^ „Objavljena imena dobitnika Vukove nagrade”. N1. Pristupljeno 25. 2. 2021.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Biografija na sajtu SANU
- Biografija i bibliografija Zlate Bojović
- Srpska knjiga koja je uznemirila Hrvatski sabor („Politika“, 1. februar 2015)
- Četiri epohe dubrovačke književnosti („Politika“, 20. februar 2015)
- Među Lavom i Drokunom - intervju („Vreme“, 9. april 2015)
- U Dubrovačkoj republici štamparije su bile ćirilične („Politika“, 18. april 2015)
- ISPUNjEN DUG PREMA MATIJI BANU: Monument književniku, diplomati, političaru juče otkriven na platou ispred zgrade Opštine Čukarica („Večernje novosti”, 13. maj 2022)
