Pjerluiđi Kaziragi
| Pjerluiđi Kaziragi | |||
|---|---|---|---|
 Kaziragi u dresu Lacija 1993. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Pjerluiđi Kaziragi | ||
| Nadimak | Điđi | ||
| Datum rođenja | 4. mart 1969. | ||
| Mesto rođenja | Monca, Italija | ||
| Visina | 1,82 m | ||
| Pozicija | Napadač | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1985—1989 1989—1993 1993—1998 1998—2000 |
Monca Juventus Lacio Čelsi |
94 98 140 10 |
(28) (20) (41) (1) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1988—1990 1991—1998 |
Italija do 21 Italija |
7 44 |
(1) (13) |
| Trenerska karijera | |||
| 2002—2003 2003—2004 2006—2010 2014—2015 2015—2016 2016—2017 |
Monca (juniori) Lenjano Italija do 21 Kaljari (asistent) Al Arabi (asistent) Birmingem Siti (asistent) | ||
Pjerluiđi Kaziragi (ital. Pierluigi Casiraghi; 4. mart 1969) bivši je italijanski fudbaler i nacionalni reprezentativac. Danas se bavi trenerskim poslom.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Klupska[uredi | uredi izvor]
Kaziragi je rođen u Monci gde je 1985. godine započeo karijeru u tamošnjem istoimenom fudbalskom klubu. Tokom prve sezone klub je ispao u Seriju C da bi se 1988. ponovo vratio u Seriju B. Već sledeće godine Kaziragija kupuje torinski gigant Juventus. Sa klubom je već u debitantskoj sezoni osvojio Kup UEFA i Kup Italije da bi 1993. sa Juveom bio po drugi puta osvajač Kupa UEFA.
Godine 1993. igrač s rimskim Lacijom potpisuje petogodišnji ugovor. Najuspešnija sezona tamo bila mu je 1996/97. u kojoj je postigao 14 pogodaka u 28 prvenstvenih utakmica. Tokom poslednje godine u klubu, Kaziragi je igrao jako malo jer je švedski trener Sven Goran Erikson preferirao napadački tandem Alen Bokšić - Roberto Mančini.
Igrača u maju 1998. kupuje londonski Čelsi za 5.400.000 funti. U to vreme u klubu je postojala italijanska kolonija koju su činili Đanfranko Zola i Roberto di Mateo dok je Đanluka Vijali imao status igrača-trenera. Već nakon nekoliko nedelja u novom klubu, osvojio je prvi trofej pobedivši madridski Real u utakmici evropskog Superkupa koji se tradicionalno igra u Monte Karlu na stadionu Luj II.[1]
Ipak, Pjerluđi je i u Čelsiju imao malu minutažu te je u dve godine postigao samo jedan prvenstveni pogodak protiv Liverpula na Enfildu (1:1). Takođe, karijeru u Engleskoj mu je obeležila i teška povreda ligamenata tokom sudara sa Vest Hemovim golmanom Šakom Hislopom. Zbog toga je bio na deset operacija ali se nije uspeo vratiti profesionalnom fudbalu. Zbog toga je 2000. prekinuo igračku karijeru.[2]
Reprezentativna[uredi | uredi izvor]
Kaziragi je bio član italijanske U21 reprezentacije sa kojom je 1990. godine igrao u polufinalu evropskog prvenstva koje je održano u Francuskoj . Za Azure je debitovao 13. februara 1991. u utakmici bez pogodaka protiv Belgije.
S Italijom je nastupao na Svetskom prvenstvu 1994. u SAD u kojem je reprezentacija izgubila u finalu na penale od Brazila.[3] Sam Kaziragi je na turniru odigrao utakmice protiv Norveške[4] i Meksika[5] u grupi te Bugarske u polufinalu.[6]
Drugi i poslednji veći turnir na kojem je nastupio bio je EP 1996. u Engleskoj gde je Italija neočekivano ispala u grupi. Pjerluiđi je u prvoj utakmici protiv Rusije postigao oba pogotka za konačnu pobedu od 2:1[7] a odigrao je i utakmice protiv Češke[8] i Nemačke[9] (kasnijih finalista turnira).
Svoju poslednju utakmicu u nacionalnom dresu odigrao je 22. aprila 1998. u prijateljskom susretu protiv Paragvaja u Parmi.[10] Domaćin je tada pobedio sa 3:1 dok je Kazirahi ušao u igru u 55. minutu kao zamena za Kristijana Vijerija.[10]
Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]
Nakon što je jednu sezonu vodio juniore Monce, Kaziragi je u maju 2003. postao trener niželigaša Lenjana.
Dana 24. jula 2006. imenovan je selektorom italijanske U21 reprezentacije gde je nasledio Klaudija Đentilea dok mu je asistent bio bivši saigrač Đanfranko Zola.[11] Sa mladom selekcijom je već sledeće godine nastupio na juniorskom evropskom prvenstvu na kojem su Azurini ispali već u grupi. Na Olimpijskim igrama 2008. u Pekingu, Italija je poražena od Belgije u četvrtfinalu sa 3:2.[12]
Pod Kaziragijevim vođstvom, u reprezentaciju je doveden i Mario Baloteli iako ga je u to vreme vrbovala i reprezentacija Gane da debituje za njihov seniorski tim.
Poslednje veće takmičenje na kojem je Kaziragi vodio Azurine bilo je evropsko juniorsko prvenstvo 2009. u kojem je mlada reprezentacija stigla do polufinala u kojem ju je sa minimalnih 1: 0 porazila Nemačka koja je kasnije postala evropski prvak.[13]
Nakon neuspeha za plasman na evropsko juniorsko prvenstvo 2011. i Olimpijske igre 2012. u Londonu, Pjerluiđi napušta selektorsku klupu[14] a nasleđuje ga Čiro Ferara.[15]
Uspesi[uredi | uredi izvor]
Klupski[uredi | uredi izvor]
- Kup UEFA: 1989/90, 1992/93.
- Kup Italije: 1989/90.
- Kup Italije: 1997/98.
- FA kup: 1999/00.
- UEFA superkup: 1998.
Reprezentativni[uredi | uredi izvor]
- Svetsko prventvo: 1994. (vicešampion)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ 1998: Poyet strikes late for Chelsea
- ^ The end for Casiraghi
- ^ 1994 World Cup: Coming to America
- ^ „1994 FIFA World Cup USA Italy - Norway 1:0”. Arhivirano iz originala 09. 06. 2016. g. Pristupljeno 02. 06. 2016.
- ^ „1994 FIFA World Cup USA Italy - Mexico 1:1”. Arhivirano iz originala 01. 07. 2019. g. Pristupljeno 02. 06. 2016.
- ^ „1994 FIFA World Cup USA Bulgaria - Italy 1:2”. Arhivirano iz originala 23. 02. 2015. g. Pristupljeno 02. 06. 2016.
- ^ Instinctive Casiraghi helps Italy sink Russia
- ^ Bejbl completes Italian job for Czechs
- ^ Italy pay penalty for Germany stalemate
- ^ a b 1998 MATCHES INTERCONTINENTAL
- ^ Casiraghi and Zola take on Italy Under-21 roles
- ^ Italy 3:2 Belgium
- ^ Germany claim first Under-21 crown
- ^ Casiraghi lascia l'Under 21 A Sacchi la scelta dell'erede
- ^ „FERRARA È IL NUOVO TECNICO, PERUZZI VICE: LUNEDÌ IN FIGC LA PRESENTAZIONE”. Arhivirano iz originala 21. 02. 2012. g. Pristupljeno 02. 06. 2016.
- ^ „P. Casiraghi”. Soccerway. Pristupljeno 21. 12. 2015.
