Frigidnost
| Frigidnost | |
|---|---|
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| Specijalnost | psihijatrija, klinička psihologija, Ginekologija |
| MKB-10 | F52.0 |
| MKB-9-CM | 302.71 |
| MeSH | D020018 |
Frigidnost (od lat. frigidus, hladan) je skup različitih poremećaja normalnog seksualnog nagona. Ovaj termin je sa stručnog gledišta zastareo, ali se i dalje koristi u svakodnevnom govoru. U medicinskoj terminologiji se koriste izrazi: hipoaktivni seksualni nagon, inhibirani seksualni nagon, seksualna averzija, smanjeni libido, anafrodizija itd. Upotrebljava u značenju emocionalno-seksualne „hladnoće“, odnosno seksualnog poremećaja koji se sastoji od smanjene sposobnosti za seksualno uzbuđenje ili za doživljaj orgazma, prvenstveno kod žena. U principu, iste simptome može imati i muškarac. Iako do ovoga poremećaja može doći zbog fizičkog oboljenja, recimo hormonalnog poremećaja, to najčešće nije slučaj. Prema savremenim shvatanjima, ovaj pojam je višestruko uslovljen psihodinamičkim razlozima te je neophodan dubinsko-psihološki tretman.[1] Najčešći uzroci su depresija, strahovi, posttraumatski stres (recimo posle nasilnog seksualnog odnosa), ili to može biti neželjeno dejstvo nekih lekova, antidepresiva i posebno opijata.
Frigidnost se može manifestovati u različitim oblicima: smanjena seksualna želja (libido), poremećaji seksualnog nadražaja, ili poremećaji orgazma, što sve spada u seksualne disfunkcije. Seksualna aktivnost može u nekim slučajevima biti bolna. Neke pacijentkinje nikada nisu doživele prijatno telesno iskustvo, čak ni kroz masturbaciju.
Žene često posle rođenja deteta osećaju smanjenu seksualnu želju. Ovo je posledica povećanih majčinskih obaveza, ili je hormonske prirode, ali je najčešće prolazna pojava.
Simptomi[uredi | uredi izvor]
Smanjeni seksualni nagon može dovesti do problema u partnerstvu, osećaja krivice i manje vrednosti, agresivnog ponašanja, otuđenja, pa sve do razvoda. Da ne bi bile označene kao frigidne, neke žene glume seksualno uzbuđenje i orgazme.
Terapija[uredi | uredi izvor]
Pacijentkinjama koje se žale na nedostatak libida, preporučuje se da ispitaju moguće organske razloge svojih problema, najčešće kod ginekologa. Ukoliko su problemi psihičke prirode, tu može pomoći psihoterapija. Pošto je frigidnost problem seksualnih partnera, preporučuje se terapija sa partnerom, bez obzira na moguće organske uzroke.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Ovaj članak ili njegov deo izvorno je preuzet iz Rečnika socijalnog rada Ivana Vidanovića uz odobrenje autora.
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
