Četrnaesti kongres SKJ
Četrnaesti (vanredni) kongres Saveza komunista Jugoslavije održan je od 20. do 22. januara 1990. godine, u beogradskom centru „Sava“. Prisustvovali su delegati iz svih republika i pokrajina, kao i partijska delegacija JNA. Tadašnji predsednik Predsedništva CK SKJ bio je Milan Pančevski iz Makedonije.[1]
Na kongresu su se najviše sukobile srpska i slovenačka delegacija. Prvi su se zalagali za uvođenje sistema „jedan čovek - jedan glas“, tj. za centralizovanje Jugoslavije. Slovenci su, međutim, predlagali konfederaciju partije i države. Svi predlozi slovenačke delegacije, koju je predvodio Milan Kučan, bili su odbijeni. Istovremeno, srpski predlozi su prihvatani većinom glasova.
Posle dva dana rada i oštrih verbalnih sukoba, delegacija SK Slovenije napustila je, 22. januara uveče, kongresnu dvoranu centra „Sava“. Odmah nakon toga, šef delegacije SK Srbije, Slobodan Milošević, predložio je da kongres nastavi rad i pređe na donošenje odluka. Međutim, tome se oštro suprotstavila delegacija SK Hrvatske. Oni su saopštili da će, ukoliko se to bude desilo, i oni napustiti kongres. Njima su se pridružile delegacije SK Makedonije i SK Bosne i Hercegovine.
Milan Pančevski zaključio je rad kongresa i rekao da će on nastaviti rad. Ali se to u narednim danima nije desilo. Time je, nakon 45 godina, prekinuta vladavina SKJ. Ovaj događaj bio je jedan od ključnih u raspadu SFRJ.[2]
Broj učesnika
[uredi | uredi izvor]- Broj izabranih delegata
Izabranih delegata kongresa bilo je 1.457, i to:
- Srbije — 564 (uključujući delegate Vojvodine: 137 i Kosova: 94),
- Bosne i Hercegovine — 248,
- Hrvatske — 216,
- Makedonije — 141,
- Slovenije — 114,
- Crne Gore — 99
- Jugoslovenske narodne armije — 68,
- Organa Federacije — 7 članova
- Organa SKJ — 198 delegata
To je sve ukupno činilo 1.655 delegata Kongresa.[3]
- Broj učesnika 1. plenarne sednice
Prema izveštaju Verifikacione komisije, podnesenom nakon 1. plenarne sednice, u radu kongresa učestvovalo je 1.601 delegat sa pravom glasa.[4][5]
- Broj učesnika 2. plenarne sednice
Na početku 2. plenarne sednice, u radu kongresa učestvovalo je 1.612 delegata sa pravom glasa.[6]
Izvori
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Bilandžić, D. (1999): Hrvatska moderna povijest, Zagreb: Golden marketing
- Cohen, L. J. (1993): Broken Bonds: The Disintegration of Yugoslavia, Boulder-San Francisco-Oxford: Westview Press
- Duka, Z. (2005): Račan – biografija, Zagreb: Profil
- Goldstein, I. (2003): Hrvatska povijest, Zagreb: Novi Liber
- Jović, B. (1996): Poslednji dani SFRJ, Izvodi iz dnevnika, Beograd: Politika
- Jović, D. (2003): Jugoslavija – država koja je odumrla, Zagreb: Prometej
- Milosavljević, O. (2004): Antibirokratska revolucija 1987-1989. godine, u: Fleck, H.G., Graovac, I. (ur.)
- Dijalog povjesničara/istoričara, 8, Zagreb: Zaklada Friedrich Naumann
- Milošević, S. (1989): Godine raspleta, Beograd: BIGZ
- Osnovni pravci djelovanja SKH na reformi društva i SK, Naše teme, 1990 (3-4): 602-622
- Pauković, D. (2008): Predizborna kampanja u Hrvatskoj 1990. u svjetlu hrvatskog i srpskog novinstva,
- Časopis za suvremenu povijest, 2008(1): 13-31
- Ramet, S. P. (2005): Balkanski Babilon. Raspad Jugoslavije od Titove smrti do Miloševićeva pada, Zagreb: Alinea
- Silber, L., Little, A. (1996): Smrt Jugoslavije, Opatija: Otokar Keršovani