Miro Vuco

С Википедије, слободне енциклопедије
Miro Vuco
Lični podaci
Datum rođenja14. septembar 1941.
Mesto rođenjaVojnić Sinjski, Okupirana Kraljevina Jugoslavija (dejure)
ND Hrvatska (defakto)
Obrazovanje
ObrazovanjeVajar

Miro Vuco (Vojnić Sinjski, 15. septembra 1941) hrvatski je akademski vajar. Profesor je vajarstva na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu.

Biografija[уреди | уреди извор]

Nakon završene Škole primenjenih umetnosti u Splitu upisuje Pedagošku akademiju, no pre kraja prvog semestra odlučuje se za studij vajarstva.[1] Diplomirao 1967. na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu u klasi prof. Antuna Augustinčića. Bio je saradnik Majstorske radionice Antuna Augustinčića (1969—1971). Od 1984. do 1986. radi kao profesor na Školi primijenjene umjetnosti u Zagrebu. 1986. godine izabran je za asistenta na Akademiji likovnih umjetnosti, gde od tada stalno radi i napreduje do zvanja redovnog profesora (vajarstvo) 1997.[2][3][4] Jedan od osnivača grupe Biafra (1970–1978), u okviru koje je produbljivao ekspresionističku poetiku Valerija Michielija,[5] te se suprotstavlja dominirajućoj teoriji savremenog formalizma i vladajućoj estetici, i okreće se iskazu art bruta i zajedno sa ostalim članovima grupe sukobljava sa tadašnjim dominantnim likovnim trendovima.[1]

Oblikuje provokativnu i polemičnu figurativnu skulpturu, koja nastaje upravo u toj težnji za prekoračenjem normi tradicionalne estetike. U ciklusu Slikarije (1978) slikovito je spajao grafičke i slikarske elemente, a nakon 1980. radio je reljefe u poliesteru u duhu figurativnoga informela (Pobjednici disciplina, 1981).[6] Socijalno-provokativan kontekst što ga je započeo u ciklusu terakota Lijeve postole i ino (1987) proteže se do skulptura potonjem razdoblju (Tri koraka, 1998).[5] Vodeći je predstavnik angažirane figuracije šokantnih prizora i ekspanzivne plastične energije u Hrvatskoj.[7]

Autor je javnih spomenika, među kojima su najpoznatiji Tin Ujević u Zagrebu (1990)[4][8][9], „Zajednička kuća“ u Samoboru (1994)[4], skulptura „Kamen temeljac“ u zagrebačkoj Aleji skulptura (1996)[4], Ante Starčević u Osijeku (2006)[8][10], Bademi Sokolović u Zagrebu[1][5], Franjo Tuđman na Kninskoj tvrđavi u Kninu[11][12][13], Stjepan Filipović u Opuzenu (1978) zajedno sa vajarom Stjepanom Gračanom, miniran 1991.[14][15][16] i spomenik Veljku Vlahoviću u Osijeku, podignut 1976. i srušen 1991. godine.[17]

Od 1967. učestvuje na preko 200 mahom žiriranih izložbi u zemlji i inostranstvu, a organizuje i 28 samostalnih izložbi[18], od kojih se posebno ističu: XXIX. Salon de la Jelune Sculpture (Pariz, 1977), 4. bijenale jugoslovenske skulpture (Pančevo, 1987), 1000 godina hrvatske skulpture (Zagreb, 1991), 125 vrhunskih djela hrvatskih umjetnika (Zagreb, 1996) — od kolektivnih, problemskih i koncepcijskih izložbi, kao i sledeće istaknute samostalne izložbe: 15 izložba “Biafre”, Umjetnički paviljon, 1978, Zagreb; Cipele, Galerija “Forum”, Zagreb, 1987; crteži, Poreč, 1992; skulpture, Pula; crteži, Osijek, 1994; grafike, galerija “Forum”, Zagreb.[4]

Dobitnik je niza značajnih nagrada, između ostalog i nagrade Salona mladih, nagrade 9., 11. i 15. Zagrebačkog salona (1975, 1980, 1987), Nagrade za crtež na zagrebačkom bijenalu crteža 1993, Godišnje nagrade HDLU-a 1994, te nagrade za spomenik Tinu Ujeviću u Zagrebu.[4][18] Dobitnik je nagrade za životno delo Hrvatskog društva likovnih umetnika (HDLU) 2017. godine.[1][14][19]

Galerija[уреди | уреди извор]

  • Spomenik Tinu Ujeviću u Zagrebu, rad Mira Vuce
    Spomenik Tinu Ujeviću u Zagrebu, rad Mira Vuce
  • Spomenik Anti Starčeviu na Trgu Ante Starčevia u Osijeku, Miro Vuco
    Spomenik Anti Starčeviu na Trgu Ante Starčevia u Osijeku, Miro Vuco
  • Spomenik Franji Tuđmanu na Kninskoj tvrđavi, Miro Vuco
    Spomenik Franji Tuđmanu na Kninskoj tvrđavi, Miro Vuco

Reference[уреди | уреди извор]

  1. ^ а б в г „Kipar Miro Vuco dobio Nagradu za životno djelo HDLU-a”. Nacional. 19. 12. 2017. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  2. ^ Kuhar (2014). str. 2—3.
  3. ^ Vujčić (2007). str. 56;73.
  4. ^ а б в г д ђ ALU — Monografija (2002). str. 384.
  5. ^ а б в „Vuco, Miro”. Hrvatska enciklopedija. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  6. ^ Život umjetnosti, br. 32 (1981). str. 88.
  7. ^ „Vuco, Miro”. Proleksis enciklopedija Leksikografskog zavoda Miroslav Krleža. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  8. ^ а б Vujčić (2007). str. 73.
  9. ^ „Spomenik Tinu Ujeviću čiji je autor akademski kipar Miro Vuco”. licegrada.hr. 9. 3. 2018. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  10. ^ Patković, N.; Blašković, B. (17. 8. 2006). „Đapić naručio trometarski kip Ante Starčevića”. osijek031.com. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  11. ^ Peritz, Romina (3. 7. 2015). „AUTOR KNINSKOG TUĐMANA Samo Jutarnjem umjetnik je pokazao spomenik o kojem svi govore”. Jutarnji list. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  12. ^ Budak, T. (6. 8. 2015). „RAZOČARENJE TUĐMANOVIM KIPOM: ‘U tom ‘šinjelu’ izgleda kao Tito!’”. dnevno.hr. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  13. ^ Brešan, Igor (19. 6. 2015). „Vucin kninski zamišljeni Tuđman izbjegava patetiku i trijumfalizam”. Slobodna Dalmacija. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  14. ^ а б Car, Maja (8. 1. 2018). „Kipar Miro Vuco: Rušenje spomenika je rušenje kulturnog dobra”. Večernji list. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  15. ^ Lasić, Igor (31. 5. 2017). „NEMOGUĆ SLUČAJ: Stjepan Filipović na ruinama šoping centra”. lupiga.com. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  16. ^ Jergović, Miljenko (22. 5. 2017). „Stjepan Stevo Filipović, 75 godina”. Vijesti. Pristupljeno 21. 3. 2018. 
  17. ^ Hedl, Drago (31. 8. 2006). „ĐAPIĆEVE SPOMENIČKE MANIPULACIJE: ZIDANJE KULTURNE TAŠTINE”. Pristupljeno 3. 8. 2019. 
  18. ^ а б Kuhar (2014). str. 2.
  19. ^ „Božo Biškupić – dobitnik posebnog priznanja za doprinos likovnoj umjetnosti”. zg-magazin.com.hr. 19. 12. 2017. Pristupljeno 21. 3. 2018. 

Literatura[уреди | уреди извор]

Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Miro_Vuco&oldid=27674578”