Joakim Perendija
Joakim Perendija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 22. septembar 1888. |
| Mesto rođenja | Čajniče, Austrougarska monarhija |
| Datum smrti | 5. jul 1947. (58 god.) |
| Mesto smrti | Opština Istočna Ilidža, Kasindo, SFRJ |
Joakim Perendija (Opština Čajniče, 22. septembar 1888 — Kasindo, Opština Istočna Ilidža, 5. jul 1947) bio je veterinar i jedan od najaktivnijih članova Društva za narodno prosvjećivanje i čuvanje zdravlja "Filip Višnjić", kao i jedan od osnivača Biblioteke „Filip Višnjić“ uz Dr Vojislava Kecmanovića, Mihajla Bogdanovića i Nikolu Mačkića.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Čajniču, u srpskoj porodici rodom iz Crne Gore. Gimnaziju je učio U Sarajevu i Sremskim Karlovcima, a veterinaske nauke u Beču, u Austriji, i u Bernu, U Švajcarskoj. U Beču je 1911. godine položio doktorat iz veterinaskih nauka i vratio se u svoju Bosnu gdje je kraće vrijeme službovao u nekoliko mjesta: Konjic, Drvar, Maglaj, Brčko, a onda krajem 1919. godine, neposredno poslije stvaranja Kraljevine SHS, došao U Bijeljinu, gdje je ostao do kraja svog života.
Sa završenim doktoratom iz veterinarskih nauka, a imajući u vidu njegovu naučnu afirmaciju i reputaciju koju je stekao objavljenim radovima iz struke u stručnim časopisima, više puta mu je nuđeno da pređe na katedru Veterinsakog fakulteta za profesora, ali je to uporno odbijao. Nije želio da ide sa vrela života, nego je ovdje htio da bude u centru i prirodi svih zbivanja gdje je mogao jedino uspješno da djeluje. Međutim, iako je bio prostorno udaljen od naučnih centara, to mu nije smetalo da bude stalno u vezi sa naučnim ustanovama u zemlji i inostranstvu. Posjedovao je bogatu ličnu stručnu i beletrističku biblioteku, ali je iz naučnih centara dobijao stručne publikacije iz kojih je mnogo mnogo inovacija i otkrića, lijepih i korisnih pronalazaka, primjenjivao u svojoj praksi, a naručito otkrića i pronalaske iz Švajcarske, gdje je u to vrijeme primjenjena veterina bila na najvišem stepenu.
Kao čovjek sa naprednim pogledima, a znajući da se društvo bez prosvjete i kuluture ne može kretati naprijed, on se odmah po dolasku u Semberiju svom snagom uključio u kulturno-prosvjetne aktivnosti sredine nošen humanističkim idejama i učenjem Tomaša Masarika. Radeći na ostavrenjima tih ideja, dr Perendija jedan je od članova u Društvu za narodno prosvjećivanje i čuvanje zdravlja "Filip Višnjić", kada neumorno po selima drži predavanja, prikazuje slike, govori o veterinaskoj zaštiti, zdrastvenom prosvejćivanju - drugom riječju, stavlja svoje znanje u primjeni naučnih dostignuća. Takođe, dao je svoj doprinos u osnivanju Biblioteke "Filip Višnjić". S obzirom na to da je bio čovjek krhkog zdravlja, nježne konstitucije i ograničenih fizičkih mogućnosti, dr Perendija se razbolio od tuberkuloze. Nakon neuspješnog pokušaja liječenja, umro je 1947. godine Kasindolu kod Sarajeva. [1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Petrović 2002, str. 141.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Petrović, Slobodan (2002). Korzo stare Bijeljine(građa za monografiju grada). Bijeljina.
