Beogradski istorijski glasnik
Beogradski istorijski glasnik je časopis odeljenja za istoriju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Prvi broj je izašao 2010. a poslednji 2014. godine. Časopis se štampao u tiražu od 500 primeraka i izlazio je jednom godišnje.[1] Časopis je bio finansiran od strane samog fakulteta, kao i Ministarstva prosvete Republike Srbije. Štampa se obavljala u štampariji Sapient Graphics doo[1], na Novom Beogradu za prva tri broja, a potom štampa prelazi na JP Službeni glasnik iz Beograda.[2] Časopis je objavljivao naučne radove sa istorijskom tematikom, a svaki od radova objavljen je i na engleskom jeziku.
Uredništvo i redakcija[uredi | uredi izvor]
Glavni urednik Beogradskog istorijskog glasnika bio je dr Nikola Samardžić, izvršni urednik bio je dr Siniša Mišić, a sekretar redakcije dr Jelena Mrgić, koji su svi ujedno i profesori na katedri za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu. Ulogu tehničkog sekretara obavljala je mr Jelena Paunović Štermenski, sekretar odeljenja za istoriju.[3]
Članovi redakcije bili su profesori ovog odeljenja i to: dr Andrija Veselinović, dr Radoš Ljušić, dr Marijana Ricl, dr Vlada Stanković, dr Siniša Mišić, dr Nikola Samardžić, dr Jelena Mrgić i mr Jelena Paunović Štermenski.[3]
Saradnici iz drugih institucija bili su: dr Nenad Lemajić profesor na katedri za istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, potom Dr Ema Miljković sa Filozofskog fakulteta Univerziteta u Nišu i dr Slavenko Terzić član Istorijskog instituta Beograd.[3]
Postojalo je i mnogo inostranih članova i dopisnika, koji su sarađivali sa beogradskim profesorima i redakcijom časopisa.[3]
Sadržaj[uredi | uredi izvor]
Redakcija je prihvatala i objavljivala originalne naučne radove, zasnovane na kritičkom istraživanju istorijskih izvora, koji donose nove naučne rezultate i proširuju fond istorijskog znanja, u skladu s modernim tendencijama u istorijskoj nauci.[4] Radovi su bili napisani na srpskom i/ili engleskom jeziku, na ćirilici ili latinici. Svi radovi su se slali redakciji, koja ih je potom prosleđivala recenzentima. Autori teksta su svoje podatke stavljali samo na naslovnu stranu rada, koja se nije predavala recenzentima i tako su autori ostajali anonimni, a recenzije objektivne. Dve pozitivne recenzije, sastavljene prema određenom obrascu, bile su neophodne da bi tekst bio štampan.[4] Dužina rada trebala je da iznosi maksimalno dva štampana autorska tabaka, odnosno 32 strane teksta.[4]
Recenzenti[5][uredi | uredi izvor]
- Akademik dr Ljubomir Maksimović
- Akademik dr Desanka Kovačević-Kojić
- Akademik dr Jovanka Kalić
- Akademik dr Mihailo Vojvodić
- Akademik dr Momčilo Spremić
- Dr Andrija Veselinović
- Dr Radoš Ljušić
- Dr Milan Ristović
- Dr Smilja Marjanović-Dušanić
- Dr Ljubodrag Dimić
- Dr Marijana Ricl
- Dr Nedeljko Radosavljević
- Dr Siniša Mišić
- Dr Nikola Samardžić
- Dr Vlada Stanković
- Dr Jelena Mrgić
- Dr Mira Radojević
- Dr Ema Miljković
- Dr Slavenko Terzić
- Dr Nenad Lemajić
- Dr Momir Pavlović
- Dr Momčilo Mitrović
- Dr Oliver Jens Šmit
- Dr Ivo Goldštajn
- Dr Eđidio Nikiforov
- Dr Hans-Mihael Midlig
- Dr Hristos Stavrakos
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Beogradski istorijski glasnik”. Beogradski istorijski glasnik. I: 244. 2010.
- ^ „Beogradski istorijski glasnik”. Beogradski istorijski glasnik. IV: 336. 2013.
- ^ a b v g „Beogradski istorijski glasnik”. Beogradski istorijski glasnik. I: 2. 2010.
- ^ a b v „Uputstvo za autore”. Beogradski istorijski glasnik. IV: 331—332. 2013.
- ^ „Recenzenti/Reviewers”. Beogradski istorijski glasnik. V. 2014.