Veneti (jadranski)
Veneti ili Venedi, Vendi, je narod koji je živeo na području današnje Venecije (otud Veneciji i naziv). Pominje se u istorijskim izvorima Plinija Starijeg (1. vek), Tacita (oko 55. do oko 120), Ptolemeja (2. vek). Tabula Peutingeriana s kraja 3. veka spominje ih među „najvećim narodima”; poreklo naziva nije sasvim poznato. Nemci tako zovu (Vendi, Vindi) i Lužičke Srbe, a Austrijanci Gradišćanske Hrvate. Rukavac Bodenskog jezera nosi naziv Venetus lacus.[1]
Drevni Veneti su govorili venetski, izumrli indoevropski jezik koji je poznat na temelju oko 300 kratkih zapisa koji datiraju od 6. do 1. veka p. n. e. Venetski je, po svemu sudeći, imao određene sličnosti s latinskim i drugim italskim jezicima, ali i s germanskim i keltskim. Venetski se ne sme mešati s venecijanskim, savremenim romanskim jezikom kojim se govori u oblasti.
U Italiji se za taj narod koristi izraz Paleoveneti kako bi ih se razlikovali od savremenih stanovnika regije Veneto, za koje se na italijanskom koristi izraz Veneti. Uglavnom se smatra kako nisu u srodstvu s galskim Venetima, odnosno keltskom plemenu koje je živelo na obali Atlantika.
Neka od plemena za koje se navodi da pripadaju Ilirima, kao Karni, Histri i Liburni, su bili u srodstvu s Venetima.[2]
Lični antroponimi Venetima[uredi | uredi izvor]
Prema naučnom radu iz 2020. godine, ~24% Veneta nosila je lična imena slovenskog porijekla, što ukazuje na slovensko prisustvo prije trenutno prihvaćenog 6. i 7. stoljeća.[3][uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Andre Martine, "Indoevropski jezik“ i Indoevropljani
- ^ Wilkes 1992, str. 183.
- ^ Stein, Rainhardt S.; Tomezzoli, Giancarlo T. (2020-02-28). „Venetic Personal Anthroponyms”. Archaeological Discovery (na jeziku: engleski). 8 (2): 135—146. doi:10.4236/ad.2020.82008.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Wilkes, John (1992). The Illyrians. Wiley. ISBN 978-0-631-14671-1.
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
