Pređi na sadržaj

Veronika Mikle

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Veronika Mikle
Veronika Mikle
Lični podaci
Puno imeAna Kampeanu
Datum rođenja(1850-04-22)22. april 1850.
Mesto rođenjaNasaud, Austrijsko carstvo
Datum smrti3. avgust 1889.(1889-08-03) (39 god.)
Mesto smrtiVaratek, Kraljevina Rumunija
NacionalnostRumunka
Zanimanjepisac, pesnik
Porodica
RoditeljiIlija Kampeanu
Književni rad
Periodromantizam
Jezik stvaranjarumunski
Žanrproza, poezija

Veronika Mikle (rođena kao Ana Kampeanu;[1] Nasaud, 22. april 1850 — Varatek, 3. avgust 1889) bila je rumunska pesnikinja rođena u Austrijskom carstvu, čija su dela nastala pod uticajem romantizma.[2] Ona je najpoznatija po svojoj ljubavnoj vezi sa pesnikom Mihajem Emineskuom, jednim od najznačajnijih rumunskih pesnika.[3]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Veronika Mikle je rođena 22. aprila 1850. godine u Nasaudu kao Ana Kampeanu, Mikle je bila drugo dete obućara Ilije Kampeanua i njegove supruge Ane.[2] Ona je rođena nakon očeve smrti — Ilija je umro 1849. godine, nakon što je primio dva metka u grudi tokom borbe sa Avramom Jankuom protiv mađarskih revolucionara.[1] Njena majka je otputovala u Moldaviju, smestivši se u opštini Targu Njamc 1850. godine i u Jašiju 1853. godine.[2] Ana je pohađala osnovnu školu i Centralnu školu za devojčice u Jašiju, koju je završila juna 1863. godine,[2] a tokom ovog perioda počela je da koristi ime Veronika.[4] Njen ispitivač na diplomskom ispitu bio je rektor Univerziteta u Jašiju, profesor Štefan Mikle. Oni su svoju ljubavnu vezu započeli ubrzo potom, a Veronika se sa 30 godina starijim Mikleom venčala 7. avgusta 1864. godine u crkvi Bob u Klužu.[4][2] Imali su dve ćerke: Virdžiniju, pesnikinju koja se kasnije udala za Eduarda Grubera, i Valeriju, opersku pevačicu koja je koristila umetničko ime Hilda.[4]

Marta 1872. godine, Veronika je u Beču srela Mihaja Emineskua, i sa njim započela vezu koja je trajala do kraja njihovih života.[5][2] On je isprva posećivao književni salon koji je ona držala,[6][7] a njihovo prijateljstvo preraslo je u ljubav negde između 1875.[3] i 1878. godine (zavisno od izvora), kada su počeli da posvećuju pesme jedno drugom. Njihova romansa prolazila je kroz nekoliko perioda uspona i padova[8] — na primer, Eminesku je otišao za Bukurešt 1877. godine kako bi uređivao časopis Vreme (rum. Timpul), a te godine je Veronika objavila pesme u kojima je iskazala svoju tugu zato što je ostala. Njen suprug preminuo je 1879. godine, ostavljajući je u siromaštvu.[4][9][2] Ona je došla u Bukurešt kako bi tražila penziju, a Eminesku ju je tada javno nazvao svojom verenicom, ali su se pojavili i dodatni napadi (uključujući i mrtvorođeno dete u maju 1880. godine) i kada je opet počeo da se bavi tom temom tokom 1881. godine, dijagnostikovan mu je sifilis 1883. godine.

Godine 1887, Veronika se preselila u Bukurešt, u pokušaju da održi Emineskua u životu.[4] Nakon njegove smrti juna 1889. godine, ona se povukla u manastir Varatek, gde je sastavila knjigu pod nazivom Ljubav i poezija (rum. Dragoste şi Poezie), u koju je uključiča sopstvene pesme, ali i one koje je Eminesku posvetio njoj, kojima je dodala komentare.[4] Potresena, Veronika se otrovala arsenom ni dva meseca nakon Emineskuove smrti.[10][11] Sahranjena je na manastirskom zemljištu u Varateku.[12] Njena kuća u Targu Njemcu, koju su joj roditelji dali kao poklon za venčanje, a koju je ona donirala manastiru 1886. godine, danas predstavlja muzej.

Književna aktivnost[uredi | uredi izvor]

Mikleova je svoj književni debi ostvarila u časopipsu Noul Curier Român (NCR) tokom 1872. godine, kada je objavila dva romantična skeča pod umetničkim imenom Korina. Svoje ljubavne pesme, posvećene Emineskuu, objavljivala je tokom 1874. godine u časopisu Columna Lui Traian, a naredne godine i u časopisu Convorbiri Literare. Takođe je doprinosila i časopisima Porodica (rum. Familia; od 1879. godine), Revista Nouă i Revista Literară.

Pored toga, knjiga koja sadrži 93 Emineskuova pisma Mikleovoj, kao i 15 njenih odgovora, objavljena je tokom 2000. godine.[8]

Bista Veronike Mikle u Kopou parku u Jašiju, Rumunija

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Početna strana dela Poezije iz 1887. godine
  • Rendez-vous, NCR, I, 1872
  • Plimbarea de mai în Iaşi, NCR, I, 1872
  • Poezii, Bukurešt, Halman, 1887
  • Poezii, Prof. I. S. Mugur, Jaši, Šaraga, 1909
  • Dragoste şi Poezie, Bukurešt, Sokek, Prof. Oktav Minar.
  • Prevodi Alfonsa de Lamartina i Teofila Gotjea, u delu Poezije, Bukurešt, Halman.

Galerija[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Călinescu, Viața lui ..., p. 262
  2. ^ a b v g d đ e Dicționarul literaturii ..., p. 578
  3. ^ a b Veronica Micle
  4. ^ a b v g d đ „Veronica Micle - biografie”. Arhivirano iz originala 03. 03. 2016. g. Pristupljeno 08. 05. 2019. 
  5. ^ Călinescu, Viața lui ..., p. 263
  6. ^ Slavici, Amintiri, p.23
  7. ^ Călinescu, Viața lui ..., p. 264
  8. ^ a b E. Stere, The Nation's Poet, "Central European Review", t. II, nr 30, 9 października 2000 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. avgust 2005).
  9. ^ Călinescu, Viața lui ..., p. 266
  10. ^ Sanda, Džordž (1972). Veronika Mikle. Buharest: Rumыnskoe knižnoe izdatelьstvo. 
  11. ^ Sinuciderea Veronicăi Micle | Istorie pe scurt
  12. ^ Ł. Galusek, M. Jurecki, A. Dumitru, Rumunia. Mozaika w żywych kolorach, Bezdroża, Kraków 2004, s. 173.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Sanda, Džordž (1972). Veronika Mikle. Buharest: Rumыnskoe knižnoe izdatelьstvo. 
  • Veronica Micle, Corespondență, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1979.
  • (jezik: rumunski) Biographical summary Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. mart 2016)
  • (jezik: rumunski) idem
  • (jezik: rumunski) Elena Buica-Pickering, "Veronica Micle", Observatorul Cultural, April 21, 2004
  • (jezik: rumunski) Cezar Pădurariu, "Amorurile care au zguduit Iaşiul", Adevărul, February 8, 2013
  • Emilia Stere, "The Nation's Poet", Central European Review, Vol. 2, No. 34, October 9, 2000
  • George Călinescu, Viața lui Mihai Eminescu, Editura Litera, Chișinău, 1998
  • Dicționarul literaturii române de la origini pînă la 1900, București, Editura Academiei Române și Editura GUNIVAS, București, 2008
  • Dulcea mea Doamnă / Eminul meu iubit, Corespondență inedită Mihai Eminescu – Veronica Micle, Editura POLIROM, 2000.
  • Mihai Eminescu, Opere, vol. XVI, Corespondența. Documentar, Ed. Academiei, București, 1989.
  • Veronica Micle, Poezii, E.P.L., București, 1969.
  • Augustin Z.N. Pop, Mărturii … Eminescu – Veronica Micle, Agenția Litera, Chișinău, 1989.
  • George Sanda, Veronica Micle, Ed. Cartea Româneasca, București, 1972.
  • C. Vamoș, D. Vamoș, Eminescu – viața unui om singular, Editura Risoprint, Cluj-Napoca, 2008.
  • Ioan Slavici, Amintiri, Cultura națională, București, 1924

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Veronika Mikle na Vikimedijinoj ostavi.
Vikizvornik ima izvorni tekst povezan sa člankom Autor:Veronica Micle.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Вероника_Микле&oldid=26109979”