Vojin Andrić
| Vojin Andrić | |
|---|---|
 dr Vojin Andrić drži govor tokom rata | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 3. mart 1917. |
| Mesto rođenja | Niš, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1964. (46/47 god.) |
| Mesto smrti | , SFRJ |
| Obrazovanje | Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1941—1945. |
| Vojska |  Jugoslovenska vojska u otadžbini |
| Jedinica | Vrhovna komanda JVuO |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat |
Vojin Andrić (Niš, 3. mart 1917 – ?, jesen 1964) bio je srpski i jugoslovenski pravnik i advokat, doktor pravnih nauka, predsednik Omladinske sekcije Srpskog kulturnog kluba, a tokom Drugog svetskog rata je bio šef Propagandnog odeljenja (Ratnog presbiroa) Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u Otadžbini, predsednik Jugoslovenske ravnogorske omladine i član Centralnog nacionalnog komiteta.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Obrazovanje i međuratna karijera[uredi | uredi izvor]
Rođen je 3. marta 1917. godine u Nišu, kao sin knjižara Milana Andrića (1865—1948) i Danice Uzelac. Završio je studije na Pravnog fakultetu Univerziteta u Beogradu, a kasnije stekao i titulu doktora pravnih nauka.
Obavljao je dužnost predsednika Omladinske sekcije Srpskog kulturnog kluba, čiji je predsednik bio prof. dr Slobodan Jovanović, potpredsednik akademik Dragiša Vasić, sekretari Vasa Čubrilović i Dragoslav Stranjaković, a među članovima Justin Popović, Živko Pavlović, Vladimir Ćorović, Nikola Vulić, Radoslav Grujić, Gojko Grđić, Aleksandar Belić, Stevan Jakovljević, Stevan Moljević, Mladen Žujović, Sreten Stojanović.[1]
U vreme demonstracija i puča 27. marta 1941. godine protiv pristupanja Trojnom paktu, Andrić je držao govore u Beogradu.
Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]
Andrić se javio kao dobrovoljac u Jugoslovensku vojsku pred Aprilski rat 1941. godine i raspoređen je u 61. automobilski bataljon kod Podgorice. Nakon okupacije je uspeo da izbegne zarobljeništvo i vraća se u Beograd, gde uskoro dobija poziv akademika Dragiše Vasića da u ilegali obnovi rad omladinske sekcije Srpskog kulturnog kluba. Hapšen je u dva navrata krajem 1941. godine i isleđivan u podrumu Ratničkog doma, ali nije bilo dovoljno dokaza protiv njega, pa je oba puta pušten.[2]
S jeseni 1942. godine, Andrić odlazi u Omladinski štab 501 Jugoslovenske ravnogorske omladine u selu Loboder. Andrić je na prvom kongresu Jugoslovenske ravnogorske omladine, koji je održan 13. i 14. januara 1944. godine u Pranjanima, izabran za člana odbora JURAO pri Vrhovnoj komandi. Ubrzo je delegiran u Deligradski korpus, gde boravi do leta 1944. godine. Tamo je bio urednik glasila korpusa. Potom, vraća se na službu pri Vrhovnoj komandi i dolazi na dužnost šefa Propagandnog odseka.
Robija i smrt[uredi | uredi izvor]
Učestvovao je u Bosanskoj golgoti, a bio je jedan od organizatora Ravnogorske olimpijade u Dugom Polju. Dobija zadatak da ponovo pređe Drinu sa jednom manjom grupom. Ranjen je 1. jula 1945. godine u okolini Šapca, a potom i zarobljen. Vojni sud u Beogradu ga je 2. oktobra 1945. godine osudio na smrt, ali je pomilovan i kazna mu je preinačena na 20 godina robije, koju je proveo u Sremskoj Mitrovici.[3] Istovremeno, u ovoj tamnici su se našli dr Stevan Moljević, Kosta Kumanudi, dr Đura Đurović...
Andrić je pušten iz zatvora u amnestiji 1963. godine. Ctanovao je iznad Slavije, da bi potom našao i posao u jednoj firmi na Terazijama. Oženio se i pokušao da emigrira već 1964. godine, pa je navodno uhapšen od UDBE i ubijen na nepoznatoj lokaciji.
Sudbina porodice i nasleđe[uredi | uredi izvor]
Vojinova rođena sestra Olga je bila udata za pukovnika Branka Naumovića, koji je uhapšen od Gestapoa 1942. godine zbog kontakata sa Jugoslovenskom vojskom u Otadžbini. Preživeo je i nakon rata izbegao sa Olgom i dvoje dece u Sjedinjene Američke Države, gde umire 1972. godine.
Ratni dnevnik Vojina Andrića pisan od septembra do novembra 1944. godine, objavljen je 2015. godine u izdanju Pogleda.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Rehabilitacija Slobodana Jovanovića (Vreme, 1. novembar 2007)”. Arhivirano iz originala 09. 06. 2016. g. Pristupljeno 19. 09. 2021.
- ^ Samardžić, Miloslav. „Dosije dr Vojina Andrića”. Srpska narodna odbrana.
- ^ Samardžić, Miloslav (13. 09. 2015). „Novi Dačićev potpredsednik ili mesto "Ćosića" i "Andrića" u istoriji”. Novi standard.
- ^ Andrić, Vojin (2015). Ratni dnevnik : septembar-novembar 1944. Kragujevac: Pogledi. ISBN 978-86-82235-88-0.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Stanišić, Mihailo (1999). Ekspanzionizam Hrvata i rastrojstvo Srba. Službeni list SRJ. str. 369. ISBN 86-355-0429-1.