Dušan Gerzić
| Dušan „Gera“ Gerzić | |
|---|---|
 Dušan Gerzić u ateljeu u Parizu 1995. godine (Naslovna strana knjige Gera: I, Myself and Others) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 4. mart 1961. |
| Mesto rođenja | Beograd, FNR Jugoslavija |
| Datum smrti | januar 1998. (36 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Jugoslavija |
| Zanimanje | slikar, fotograf |
Dušan „Gera“ Gerzić (Beograd, 4. mart 1961 — Beograd, januar 1998) bio je srpski slikar, jedan od glavnih predstavnika novog talasa u jugoslovenskoj umetnosti. Njegova delatnost vezana je za gotovo sve grane umetnosti. Baveći se grafičkim dizajnom, fotografijom, muzikom i filmom, ostavio je trag na alternativnoj umetničkoj sceni 80-ih i 90-ih godina 20. veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Bio je mlađi sin prof. dr Zorana Gerzića, jednog od osnivača moderne hirurgije jednjaka i želuca u Srbiji i dopisnog člana SANU.[1]
U Beogradu je završio osnovnu i srednju školu, nakon čega je upisao Fakultet primenjenih umetnosti. Tokom osamdesetih radio je kao di-džej, grafički dizajner i rok-fotograf i sarađivao sa jugoslovenskim bendovima Haustor, Električni orgazam, Idoli, D'Bojs i Ekatarina Velika. Bio je osnivač novotalasne muzičke grupe iz Beograda VIA Talas. Tokom studija je radio na mnogim projektima vezanim za razne oblasti umetnosti (slikarstvo, dizajn, film) kako samostalno tako i u saradnji sa drugim umetnicima. Svoje radove u tom periodu je izlagao na grupnim i na samostalnim izložbama, u Beogradu i u inostranstvu.
Fakultet primenjenih umetnosti u Beogradu je završio 1986. godine, nakon čega je otišao u Pariz na Školu lepih umetnosti (franc. École des Beaux-Arts), gde je završio dva semestra u klasi profesora Vladimira Veličkovića, da bi nakon toga otišao u Njujork, gde je živeo i radio naredne tri godine. U Toronto je otišao 1990. godine, potom se vratio u Beograd, a zatim 1991. otišao u Pariz, gde je živeo i radio narednih šest godina. Za vreme rada u Parizu je imao nekoliko samostalnih i učestvovao na velikom broju grupnih izložbi.
U tekstu „Selektivna hronologija: nove pojave u slikarstvu i skulpturi u Srbiji 1979—1989.“ iz 1995. godine beogradske likovne kritičarke Lidije Merenik, dve Gerzićeve izložbe koje su održane u SKC-u 1985. godine su uvrštene u važne događaje na beogradskoj likovnoj sceni osamdesetih godina.
Gerzić se 1997. godine vratio u Beograd, gde je nastavio da radi na nekoliko projekata, a u decembru je izlagao crteže u Galeriji SKC.
Preminuo je u januaru 1998. godine u Beogradu.
Tokom 1998. godine organizovane su izložbe njegovih radova u Beogradu i Mariboru. Godine 2004. je u Francuskom kulturnom centru u Beogradu organizovana izložba povodom objavljivanja monografije Gera: I, Myself and Others, a 2005. izložba u beogradskoj galeriji Haos.
Francuski režiser Žan-Mark Bar je 1999. godine prema jednom delu Gerzićevog života u Parizu snimio film „Ljubavnici“.[2] Gerzića u filmu glumi Sergej Trifunović.
Jedan od Gerinih najbližih prijatelja, monah Arsenije,[a] sa kojim je jedno vreme živeo u Njujorku, 2006. godine je objavio knjigu Bog i rokenrol.[3] U knjizi, otac Arsenije govori o svom prijateljstvu sa Gerom i o pogubnom uticaju droge koja je upropastila Gerino zdravlje.
Napomene[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Prof. dr Zoran Gerzić dopisni član SANU[mrtva veza], Pristupljeno 22. aprila 2011.
- ^ Ljubavnici na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- ^ Bog i rokenrol, Manastir Crna Reka, 2006 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. mart 2016), Pristupljeno 22. aprila 2011.
Literatura[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Gerin portret na sajtu knjižare Maćado, Arhivirano 29. septembra 2007. godine
- Zvanična internet prezentacija
- Gerine slike na sajtu knjižare Maćado, Arhivirano 29. septembra 2007. godine
