Dušan Puđa
| dušan puđa | |||
|---|---|---|---|
 Dušan Puđa | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 4. mart 1922. | ||
| Mesto rođenja | Sremska Mitrovica, Kraljevina SHS | ||
| Datum smrti | 3. novembar 1973. (51 god.) | ||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | ||
| Delovanje | |||
| Član KPJ od | pre rata | ||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||
| Odlikovanja |
| ||
Dušan Puđa (Sremska Mitrovica, 4. mart 1922 — Beograd, 3. novembar 1973) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno politički radnik Socijalističke Republike Srbije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 4. marta 1922. godine u Sremskoj Mitrovici. Njegova porodica se kasnije preselila u Zemun, gde je njegov otac držao kafanu.[1]
U zemunskoj fabrici aviona „Ikarus” izučavao je metalostrugarski zanat. Tu se još kao omladinac povezao sa komunistima i postao pristalica revolucionarnog radničkog pokreta. Od 1935. do 1938. radio je u „Ikarusu”, a potom je prešao u Rakovicu, gde je radio u Industriji motora.[1]
Učesnik je Narodnooslobodilačkog rata od 1941. godine. Nalazio se na dužnostima — političkog komesara Odreda i sekretara Okružnog komiteta KPJ za leskovački i vranjski okrug.[2]
Posle oslobođenja Jugoslavije, bio je sekretar Gradskog narodnooslobodilačkog odbora u Beogradu, član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Srbiju, član Okružnog komiteta KPJ za Zaječar, direktor Glavne direkcije drvne industrije. Nalazio se i na dužnostima u privredi, bio je direktor fabrike „Ivo Lola Ribar” u Železniku i predsednik Privredne komore Beograda, od 1965. godine.[2][1]
U više saziva je biran za narodnog poslanika u Veće proizvođača Skupštine SR Srbije, a bio je i sekretar, potpredsednik i predsednik Republičkog veća Saveza sindikata Srbije. Na Četvrtom i Petkom kongresu SK Srbije bio je biran za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije.[2][1]
Bio je u braku sa Lunom Koen Puđa (1919—2003), takođe učesnicom NOR od 1941, sa kojom je imao dvoje dece.[1]
Umro je 1973. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.[1]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima je Orden rada sa crvenom zastavom.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Labović, Đurica (1982). Zemun na obalama Dunava i Save. Beograd: Književne novine. COBISS.SR 34845959
- Pavlović, Dušan (1998). Znamenite ličnosti na ulicama Beograda. Beograd: Narodna knjiga—Alfa. COBISS.SR 69696524
