Kirilo VI Carigradski
| Kirilo VI Carigradski | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1769. |
| Mesto rođenja | Adrianopolj, Osmansko carstvo, |
| Datum smrti | 10 (22) april 1821. |
| Mesto smrti | Adrianopolj, Osmansko carstvo, |
| Patrijarh Carigradski | |
| Godine | 4 (16) mart 1813. — 13 (25) decembar 1818. |
| Prethodnik | Jeremija IV |
| Naslednik | Grigorije V |
Kirilo VI Carigradski[1] — je bio carigradski patrijarh u periodu od 1813. do 1818. godine[2].
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1769. godine u Jedrenu, gde se i školovao. Bio je inteligentan i dobar učenik. Bio je pod zaštitom lokalnog episkopa (kasnijeg patrijarha) Kalinika V, koji mu je 1791. dodelio titulu đakona i proglasio ga za sekretara. 1801. godine, kada je njegov pokrovitelj postao vaseljenski patrijarh, postavljen je za patrijaršijskog arhiđakona. Sa ovog položaja bio je posebno zainteresovan za reorganizaciju patrijaršijske škole.
Septembra 1803. izabran je za episkopa u Koniji, gde je bio episkop narednih 7 godina. Tamo se bavio osnivanjem škola, pronalaženjem udžbenika i opismenjavanjem stanovništva. Godine 1810. premeštena je u sabornu crkvu u Jedrenu. 4. marta 1813. godine, po napuštanju položaja Jeremije IV, izabran je za vaseljenskog patrijarha.
Kao vaseljenski patrijarh, pored posebnog interesovanja za prosvetu, finansirao je stvaranje muzičke škole, reorganizovao patrijaršijsku bolnicu i objavio mnoge knjige, od kojih je većina bila verska. Stabilizovao je finansiranje patrijaršije i ponovo otvorio patrijaršijsku štampariju kao i Veliku školu. Sultan Mahmud II ga je primorao da podnese ostavku 13. decembra 1818. godine.
Posle ostavke, povukao se u Jedrene. Kada je počeo rat 1821. godine, njegovo ime je bilo u sultanovom fermanu za hapšenje 30 sveštenika i slavnih velmoža u Odrinskom. Pogubili su ga Turci koji su ga obesili na kapiju crkve i ostavili telo da visi tri dana (prvi put je pukao konopac i Turci su ga iz straha od sujeverja) bacili u reku Maricu. Kasnije su njegovi posmrtni ostaci sahranjeni, a njegov grob se može posetiti u dvorištu kuće u selu Kuleli, Burgas, u blizini reke Marice[3].
Sveti sinod Ruske pravoslavne crkve ga je 1993. godine proglasio za sveca, a pomionje se 18. aprila, odnosno nedelju dana posle Vaskrsa.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „List of Patriarchs”. Patriarchate of Constantinople. Pristupljeno 2024-03-20.
- ^ „Οικ. Πατρ. Κύριλλος”. www.megarevma.net. Pristupljeno 2024-03-20.
- ^ Kiminas, Demetrius (2009-03-01). The Ecumenical Patriarchate (na jeziku: engleski). Wildside Press LLC. ISBN 978-1-4344-5876-6.