Korisnik:Bojana2016/pesak
Aleko Konstantinov[uredi | uredi izvor]
Aleko Konstantinov je bugarski pisac, pravnik, publicista i osnivač organizovanog turističkog pokreta u Bugarskoj.[1]
Život i aktivnost[uredi | uredi izvor]
Aleko Konstantinov rođen je u Svištovu (13. januara 1863. godine) u uglednoj porodici trgovkinje Ivanice Hadžikonstantinove, apo majčinoj liniji potiče iz velike vidinske porodice Šišmanov. Školovao se kod privatnih nastavnika Emanuela Vaskidoviča i Janka Mustakova, u školi u Svištovu i u Aprilskoj gimnaziji u Gabrovu. Srednju školu je završio u Nikolaevu, a 1885. diplomirao je pravo na Novoruskom univerzitetu u Odesi.
Po povratku u Bugarsku, Aleko je bio sudija (1885 - 1886) i tužilac (1886) Okružnog suda u Sofiji, kao i pomoćnik tužioca (1886 - 1888) i sudija u Sofijskom apelacionom sudu. Dva puta je bio otpušten zbog političkih razloga. Do kraja svog života bio je advokat u Sofiji.
Aleko Konstantinov ubijen prilikom neuspešnog atentata na svog partnera Mihaila Takeva. 23. maja 1897. godine obojica su bili u pećini u kojoj je rođen Takev i u kojoj je izabran za poslanika. Učestvovali su u proslavi praznika Svetih Ćirila i Metodija. Uveče istog dana, njih dvojica su se uputili ka Pazardžiku, ali su se zaustavili u selu Radilovo. Takev i Aleko napustili su selo oko 22 časa. Miloš Topalov i Petar Salepov pucaju na vagon i ubijaju Aleka Konstantinova. Salepov i Topalov osuđeni su na smrt, ali je Salepov dobio petnaest godina zatvora, zato što je bio maloletan.
Radovi[uredi | uredi izvor]
Rani radovi[uredi | uredi izvor]
Prva štampana dela Aleka Konstantinova su pesme Ogledalo (1880) i Zašto? (1881), koje su objavljene u novinama „Čitava Bugarska“ i „Slobodna Bugarska“. U njima on ne krije svoj stav o političkoj situaciji u Bugarskoj.
Feljtoni[uredi | uredi izvor]
Kao student u gradu Nikolaevu, Aleko piše feljtone kao znak rane šaljive reakcije na stvarnost. Do kraja života stvorio je preko 40 feljtona. Glavne teme u njegovom radu su ukidanje izbornih prava bugarskog naroda, ponašanje ministra, poslanika, monaha i hitni socijalni problemi. Stvara ravnotežu između ljutnje i smeha, mržnje i bola, istovremeno kršeći umetničke i etničke mere. Smeh je majstorski, on prigovara, ali i zabavlja. Uvodi čitaoca u ironičnu „igru“ kroz asocijacije, pitanja, reference i komentare i stvara atmosferu poverenja i opuštenog ćaskanja. Upravo ta šaljiva atmosfera prožima ceo feljton - od naslova do natpisa i potpisa. Često se pretvara u oštar sarkazam koji se zasniva na moralnoj anksioznosti. Noviteti u ovom žanru su „Strast“ i „Srećna Nova godina“, gde je predmet ironije autor, koji se distancirao, dokazao svoju duhovnu nezavisnost i formirao se kao ličnost.
Prevodi[uredi | uredi izvor]
Aleko prevodi dela A.S.Puškin, N.A.Nekrasov, Molier i dr. Njegova dela su prevedena na oko 30 jezika. Prvi prevodi datiraju sa kraja XIX veka (estonski, ruski, srpski) i početka XX veka (nemački, poljski, francuski, češki i drugi).
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Po Aleku je nazvan vrh planine Rile, vrh Aleko,turistički centar Aleko na Vitoši, a 2017. godine u njegovu čast je raskrsnica u Čikagu dobila ime Aleko Konstantinov.[2]
Kuća muzeja Aleko Konstantinov u Svištovu deo je 100 Nacionalnih turističkih lokacija.
Zanimljiva je činjenica vezana za ruskog cara Aleksandra II. Naime, on je tokom svoje treće posete Bugarskoj odseo u kući Aleka Konstantinova. Po samom dolasku primetio je da ulaz u kuću krasi veliki venac od prirodnog cveća koji su četiri devojke držale odevene u narodnim nošnjama. Sa balkona kuće svog oca, Aleko je posmatrao prelazak ruskih trupa preko mosta. Mali Aleko je prisutan u ovoj sceni i to na njega ostavlja snažan utisak, usadivši u njemu ljubav prema svemu ruskom.
Uredba u Alekovoj kući sačuvana je kao i kada je Aleksandar II živeo tamo, a od 1979. godine kuća je postala muzej.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Aleko Konstantinov (na jeziku: bugarski), 2019-12-01, Pristupljeno 2019-12-22
- ^ „Otkriha ulica "Aleko Konstantinov" v Čikago | webcafe.bg”. www.webcafe.bg. Pristupljeno 2019-12-22.
- ^ „Kъщa – muzeй Aleko Konstantinov”. http://istoricheskimuzei-svishtov.com. Pristupljeno 2019-12-22. Spoljašnja veza u
|website=(pomoć)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Radovi i prevodi Aleka Konstantinova