Manastir Dobrilovina
| Manastir Dobrilovina | |
|---|---|
.JPG) | |
| Osnovni podaci | |
| Jurisdikcija | SPC |
| Osnivanje | 13. vijek |
| Osnivač | Vukan Nemanjić |
| Mesto | Dobrilovina |
| Država | Crna Gora |
Manastir Dobrilovina je manastir Eparhije budimljansko-nikšićke, Srpske pravoslavne crkve, a nalazi se u okolini Mojkovca u selu Donja Dobrilovina (dolina rijeke Tare - lijeva obala, neposredno pored puta Mojkovac-Žabljak). U gradnji Dobrilovine učestvovala su plemena sa obje obale rijeke, pa se smatrla zajedničkim hramom hrišćana Potarja i Zatarja. Živopis je djelimično sačuvan, a interesantno je da se na nimbama jevanđelista u pandatifima i na nimbu Pantokratora u kaloti kubeta vide plastični ornamenti, lozice i rozete, izvedeni u sasvim plitkom reljefu.[1]
Bogomolja u 16. vijeku[uredi | uredi izvor]
Hram u Dobrilovini se prvi put pominje 1593. godine kada je turska vlast izdala dozvolu za opravku crkve koja je porušena. Iz toga se izvodi zaključak da je crkva i ranije postojala. Dobrilovina se pominje i 1602. godine (kada monah Josif prilaže hramu jedan oktoih). Za vrijieme igumana Joakima, zaslugom vojvode Radiča Miloševića i lokalnih kneževa, 1609. godine, podignuta je crkva Sv. Đorđa (obnovljena, pod istim ili novim imenom). Živopisana je iste godine. Posle 1699. godine ovdje su iz manastira Dovolje prenijete mošti arhiepiskopa Arsenija. Godine 1749, crkva je pokrivena klisom i manastir je obnovljen.[2]
Pustošenja i obnove[uredi | uredi izvor]
Godine 1799. hram je opustošen od strane Turaka, ali su dragocjeni predmeti od strane kaluđera na vrijeme sklonjeni u jednu pećinu (ovi obredni predmeti nikada nijesu vraćeni u Dobrilovinu). Godine 1802, manastir je već bio pust i tako je ostao 28 godina. Godine 1833, dolazi do obnove manastira, od strane jeromonaha Makarija(došao iz manastira Vraćešnice) uz pomoć Jovana Savića i popa Vida, iz Šaranaca. Kako svjedoči rukopis manastirskog Katastiha , iz 1833. godine, ubrzo su kolašinski Turci napali manastir i protjerali bratstvo. Godine 1867, jerođakon Mihailo Dožić, uz pomoć Šaranaca, obnovio je manastirski hram, a posljednja pohara manastira od strane Turaka bila je 1877. godine (zapaljeni su konaci i devastirana crkva).
Nakon konačnog oslobođenja od turske vlasti 1878. godine i priključenja Knjaževini Crnoj Gori, manastir je ušao u sastav novostvorene Zahumsko-raške eparhije. Godine 1905. je obnavljana crkva, ali dragocjenosti Dobrilovine, nažalost, nijesu sačuvane. Manastir je ostao u sastavu Zahumsko-raške eparhije sve do 1931. godine, kada je ova eparhija ukinuta i priključena Mitropoliji crnogorsko-primorskoj u čijem je sastavu ostao sve do 2001. godine kada je stvorena nova Eparhija budimljansko-nikšićka kojoj i danas pripada. Manastir je bio zapustio poslije Drugog svjetskog rata, ali je obnovljen 1989. godine kada je podignut i novi konak.
Rukopisi[uredi | uredi izvor]
Deset rukopisa iz Dobrilovine, koji su čuvani u Narodnoj biblioteci u Beogradu, uništeni su u bombardovanju 1941. godine, dok se u Nikoljcu čuva jedan dio knjiga iz ovog manastira.
Predanje[uredi | uredi izvor]
U narodu, manastir Dobrilovina se zove i mala Morača, jer podseća na manastir Moraču, a po narodnom predanju manastir Dobrilovina je nemanjićka zadužbina, mada je nastala mnogo kasnije. Pretpostavlja se da je u vrijeme Nemanjića tu možda postojala crkva.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Zvanična prezentacija
- ^ „Pravoslavna Mitropolija Crnogorsko-primorska - Svetinje[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 02. 09. 2017. g. Pristupljeno 28. 04. 2017. Sukob URL—vikiveza (pomoć)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Književnost[uredi | uredi izvor]
- Vukić, Predrag (2006). „Pravoslavne eparhije, crkve i manastiri u Crnoj Gori”. Pravoslavlje u Crnoj Gori. Cetinje: Svetigora. str. 87—128.
- Grupa autora:Istorijski leksikon Crne Gore, knjiga 3, - „Daily Press-Vijesti“, 2006.
