Milada Rajter
| milada rajter | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Milada Rajter | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 28. novembar 1910. | |||||
| Mesto rođenja | Vinkovci,  Austrougarska | |||||
| Datum smrti | 1. septembar 2008. (97 god.) | |||||
| Mesto smrti | Beograd,  Srbija | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1939. | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Milada Rajter (Vinkovci, 28. novembar 1910 — Beograd, 1. septembar 2008), učesnica Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politička radnica SFR Jugoslavije i SR Srbije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je 28. novembra 1910. godine u Vinkovcima.[1]
Pre Drugog svetskog rata je u Beogradu radila kao zubotehničar. Uključila se u revolucionarni radnički pokret i bila veoma aktivna u Savezu privatnih nameštenika, gde je bila organizator ženske sekcije ovog Saveza. Godine 1939. je primljena u članstvo tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Početkom 1941. godine je bila sekretar partijske ćelije u Savezu privatnih nameštenika.[1][2]
Na početku okupacije Jugoslavije, 1941. godine bila je član Trećeg rejonskog komiteta KPJ u Beogradu, a nakon napada Trećeg rajha na Sovjetski Savez, juna 1941. godine bila je prebačena na dužnost kurira i tehničara Centralnog komiteta KPJ. Pošto je imala lažna dokumenta na ime Magdalena Meterai, pripadnice nemačke narodnosti, mogla je lako da se kreće po okupiranom gradu. Organizovala je prenošenje partijskih materijala iz ilegalne štamparije CK KPJ na Banjičkom vencu i pronalazila stanove koji su koristili za smeštaj i sklonište članova Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju i Centralnog komiteta KPJ.[1] [2]
U okupiranom Beogradu, delovala je sve do leta 1943. godine, kada je sa grupom istaknutih aktivista Narodnooslobodilačkog pokreta, u kojoj su bili Vladislav i Jara Ribnikar, Đorđe Andrejević Kun, Brana Perović, Slavka Morić i dr, napustila Beograd i preko Srema se prebacila u Bosnu. Potom su stigli u Vrhovni štab NOV i POJ, koji se tada nalazio u Jajcu. Nakon toga je bila na dužnostima u Politodjelu 26. dalmatinske divizije.[1][2]
Krajem oktobra 1944. godine je došla u oslobođeni Beograd, gde je postala član Jedinstvnog narodnooslobodilačkog fronta Beograda.[1] Nakon oslobođenja Jugoslavije, odavljala je razne odgovorne duštveno-političke dužnosti. Bila je član Centralnog veća Saveza sindikata Jugoslavije, sekretar u Komisije za društvene organizacije Saveznog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije, član Predsedništva Gradskog odbora SSRN Beograda i dr.[3]
Umrla je 1. septembra 2008. godine u Beogradu i sahranjena je na Novom groblju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden zasluga za narod drugog reda i Orden za hrabrost.[3]
Učesnik revolucionarnog pokreta i Narodnooslobodilačkog rata bio je i njen rođen brat Jaša Rajter.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Žene Srbije u NOB 1975, str. 154.
- ^ a b v Vujošević 1977, str. 154.
- ^ a b Ko je ko u Jugoslaviji 1970, str. 880.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1970.
- Vujošević, Ubavka (1977). Tito u Beogradu 1926—1944. Beograd: Muzej grada Beograda.
- Mladenović, Miroslav (2006). Tito od ustanka do pobede 1941—1945. Beograd.
