Milan St. Kostić

Milan St. Kostić
Brigadni general Milan St. Kostić, 1935.
Lični podaci
Datum rođenja	(1885-10-27)27. oktobar 1885.
Mesto rođenja	Svilajnac, Kraljevina Srbija
Datum smrti	1. decembar 1963.(1963-12-01) (78 god.)
Mesto smrti	Osnabrik, SR Nemačka
Vojna karijera
Služba	1904 — 1941.
Čin	Inžinjerijski brigadni general
Učešće u ratovima	Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat Drugi svetski rat
Odlikovanja	Orden Jugoslovenske krune Orden Belog orla Orden Svetog Save

Milan St. Kostić (Svilajnac, 27. oktobar 1885 — Osnabrik, 1. decembar 1963) bio je inžinjerijski brigadni general Jugoslovenske kraljevske vojske.

Vojno obrazovanje

Završio 35. klasu Niže škole Kraljevske srpske vojne akademije.

Unapređenja

U čin pitomca-podnarednika 1904, pitomca-narednika 1905, inženjerijskog potporučnika 27. avgusta, 1906, poručnika 1910, kapetana II klase 1912, kapetana I klase 1915, majora 1918, potpukovnika 1923, pukovnika 1930. i u čin inžinjerijskog brigadnog generala 6. septembra 1935. godine.

Na vojnim dužnostima

Mlađi, potom stariji vodnik u I inžinjerijskom bataljonu u Nišu 1906 — 1912, komandir I čete Inžinjerijskog polubatanjona Timočke divizije II poziva u sastavu I, a potom III Srpske armije 1912 — 1913, nastavnik u Inžinjerijskoj podoficirskoj školi u Nišu 1913, komandir i komandant u inžinjerijskim ustanovama i jedinicama I, II i III Srpske armije 1914 — 1918, oficir u Štabu Osječke divizijske oblasti u Osijeku 1919-1920, referent inžinjerije u Komandi Moravske divizijske oblasti u Nišu 1920-1923, Komandant Inžinjerijskog bataljona III armijske oblasti u Bitolju 1923 — 1924, oficir u Inžinjerijskom odeljenju Komande III armijske oblasti u Skoplju 1924 — 1926, oficir u Inžinjerijskom odeljenju Komande V armijske oblasti u Nišu 1926 — 1927, komandant inžinjerije V armijske oblasti u Nišu 1927-1930, komandant II pontonirskog puka u Karlovcu 1930 — 1931 (1931. godine premešten u Srbiju na izričit zahtev secesionističkih političara iz Hrvatske, zato što je nameravao da oružjem brani kasarnu Jugoslovenske Kraljevske vojske od napada naoružanih demonstranata u Karlovcu), referent inžinjerije Komande Dunavske divizijske oblasti u Beogradu 1931 — 1935, zastupnik komandanta Pontonirske komande u Šapcu 1935, komandant Pontonirske komande u Šapcu 1935 — 1941, izaslanik Kralja Petra II Karađorđevića za grad i opštinu Šabac 1935 — 1941. (u ime Petra II Karađorđevića otkrio je spomen-ploču povodom stogodišnjice Šabačke gimnazije 1935. godine i svečano otvorio fabriku „Zorka“ u Šapcu 1938. godine), komandant Inžinjerije II grupe armija 1941, u zarobljeništvu u Nemačkoj 1941 — 1945, van aktivne službe 1945 — 1963. godine.

Učešće u ratovima

U Prvom balkanskom ratu, u sastavu I srpske armije, pod komandom princa Aleksandra I Karađorđevića, učestvao je u borbama za oslobođenje Kosova i Metohije i Južne Srbije od Turaka. Učesnik je Kumanovske bitke, 23. - 24. oktobra 1912.

U Drugom balkanskom ratu, u sastavu III srpske armije, pod komandom generala Božidara Jankovića, učestvovao je u borbama za odbranu južne Srbije od Bugara. Učesnik je Bregalničke bitke, 30. juna - 9. jula 1913.

U Prvom svetskom ratu, u sastavu I srpske armije, pod komandom vojvode Petra Bojovića, učestvao je u Cerskoj bici, 12. - 24. avgusta 1914. i borbama za oslobođenje Šapca u avgustu 1914. U sastavu III Srpske armije, pod komandom generala Pavla Jurišića Šturma, učestvuje u Kolubarskoj bici, 16. novembra - 15. decembra 1914. i borbama za oslobođenje Obrenovca. Početkom 1915. godine je u sastavu strateške rezerve Vrhovne komande. U sastavu jedinica III Srpske armije, pod komandom generala Pavla Jurišića Šturma, povlači se dolinom Morave, preko Kosova i Metohije i Albanije u Grčku 1915-1916. U sastavu II Srpske armije, pod komandom vojvode Stepe Stepanovića, učestvuje u borbama na Solunskom frontu 1916 — 1918. Učesnik je bitaka na Kajmakčalanu, Gorničevu i Crnoj reci 1916. U sastavu iste armije učestvuje u proboju Solunskog fronta 15. - 21. septembra 1918. i borbama za oslobođenje Srbije i formiranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, od septembra do decembra 1918. godine. U toku Velikog rata dva puta je ranjavan i dva puta je preležao malariju.

U Aprilskom ratu 1941. godine je komandant Inžinjerijske brigade II grupe armija, pod komandom generala Milutina Nedića. Zarobljen je 17. aprila 1941. godine, u okolini Sarajeva, od strane jedinica nemačke 16. motorizovane divizije iz sastava 46. motorizovanog korpusa II nemačke armije, pod komandom feldmaršala Maksimilijana fon Vajhsa. Ostatak rata (1941–1945) proveo je kao ratni zarobljenik br. 2089, u oflazima u Hamelburgu i Osnabriku.

Van aktivne službe 1945—1963.

Posle Drugog svetskog rata odbio je da se vrati u komunističku Jugoslaviju. Kao emigrant i apatrid živeo je, sa još 40 visokih oficira Jugoslovenske kraljevske vojske, u dvorcu Farlar, nadomak Osnabrika u Saveznoj Republici Nemačkoj, pod gostoprimstvom vlasnika dvorca Kneza Salma Horstmara. Nikada nije bio pod istragom, niti je osuđivan od strane komunističkih vlasti u Jugoslaviji, o čemu postoji i službena beleška iz 1963. godine. Preminuo je 1963. godine i sahranjen je na srpskom vojničkom groblju u Osnabriku. Njegovi posmrtni ostaci premešteni su 1984. godine u specijalnu kriptu u pravoslavnoj crkvi Svetog Đorđa u Osnabriku, u kasetu pod rednim brojem 3, gde i danas počivaju.

Odlikovanja

Za zasluge u miru i ratu odlikovan je Ordenom Jugoslovenske Krune III stepena, Ordenom Belog orla sa mačevima IV stepena (dva puta), Ordenom Svetog Save IV stepena, Srebrnom i Zlatnom medaljom za hrabrost (više puta), Srebrnom i Zlatnom medaljom „Obilić“ (više puta). Nosilac je Spomenice Srpsko-Turskog rata 1912. godine „Osvećeno Kosovo“, Spomenice Srpsko-Bugarskog rata 1913. godine, Spomenice Svetskog rata 1914 — 1918. godine i Albanske spomenice 1915. godine.

Porodične prilike

Sin je Stevana Kostića, trgovca iz Svilajnca, i Marice, rođene Božović, sestričine generala Jovana Atanackovića, ministra vojnog 1899 — 1900. i 1903. i učesnika Majskog prevrata 1903. godine. Od 1911. godine je oženjen Ljubicom, ćerkom Vasilija Županjevca, sreskog načelnika iz Niša i sestrom svoga klasnog druga konjičkog brigadnog generala Milutina Županjevca, komandanta Konjičke brigade Kraljeve garde. Deca: ćerke Branislava, udata Nikolić (1912—1994) i Bosiljka, udata Jurišić (1914 — 2007), i sin Aleksandar (1921-1974, pitomac-narednik, I u rangu 62. klase Jugoslovenske Kraljevske vojne akademije). Poslednja adresa generala Kostića u otadžbini bila je u Masarikovoj ulici br.41 u Šapcu. Srpski teolog i istoričar Nikola Giljen (*1971) praunuk je generala Milana St. Kostića.

Literatura

• Bjelajac, Mile S. (2004). Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918—1941. Institut za noviju istoriju Srbije, Beograd. ISBN 978-86-7005-039-6. 
• Vojna enciklopedija I-X, Beograd,1970/76
• Dokumentacija i fotodokumentacija porodice Jurišić, Beograd