Milica Šterić
Milica Šterić | |
|---|---|
 Milica Šterić 1955. g. | |
| Datum rođenja | 1914. |
| Mesto rođenja | Smederevo,, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 1998. (83/84 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SRJ |
| Zanimanje | arhitekta |
| Radovi | zgrada Beobanke; elektrane izgrađene posle Drugog svetskog rata |
Milica Šterić (Smederevo, 1914 — Beograd, 1998) bila je srpska arhitekta. Veći deo radnog veka radila je u Energoprojektu, osnivajući i rukovodivši odeljenjem za arhitekturu. Odgovorna je i bila projektant izgradnje mnogih elektrana u SFRJ, koje su pomogle obnovi privrede države posle Drugog svetskog rata.[1][2]
Poznata po svom modernističkom pristupu, jedna je od prvih žena u Srbiji koja je preduzela velike arhitektonske projekte.[3]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Rođena je 1914. godine u Smederevu, a studirala je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, koji je završila 1937. godine.
Bila je aktivni učesnik Narodnooslobodilačke borbe naroda Jugoslavije posle Drugog svetskog rata i aktivan društveni i politički radni. Kratko je službovala u Ministarstvu građevine, a 1947. godine zaposlila se u Energoistoku. U Energoprojektu, nasledniku Energoistoka od 1951. do 1985. bila je upravnica Arhitektonsko-konstruktivnog odeljenja ove ustanove, direktorka Direkcije za urbanizam i arhitekturu, pomoćnk generalno i direktora i na kraju član upravnog odbora i specijalni savetnik novostvorene „holding korporacije”. Tokom rada u Energoprojektu na početku se fokusirala na izgradnju industrijskih i infrastrukturnih objekata, projektovajući nekoliko elektrana u SFRJ.[1] Značajne uspehe je postigla na električnim centralama u Kostolcu, a naročito na termo-elektro postrojenjima „Kolubara“ za koje je projektovala i kompletno stambeno naselje sa društvenim objektima.
Projektovala je lično i u zajednici sa svojim saradnicima veći broj industrijskih, društvenih i stambenih objekata. Učestvovala je u desetak javnih konkursa u SFRJ i inostranstvu.[4]
Godine 1957. Šterić je provela pola godine u Holandiji radeći u arhitektonskom birou Van den Broek i Bakem, gde je saznala više o bauhaus stilu. Po povratku u Srbiju primenila je svoje nove veštine i izgradila poslovnu zgradu u ulici Carice Milice 2 u Beogradu. Izgrađena 1957. godine, fasada zgrade je kombinacija čelika i stakla, podvučena horizontalnim trakama prozora. Godine 1960. Šterić je projektovala i sedište Energoprojekta, zgradu koja je kasnije postala zgrada Beobanke.[1][5][6] To je bila prva građevine u Beogradu sa slobodno stojećim stubovima i providnom staklenom fasadom.[7]
Tokom godina, svoj angažman u struci obogatila je radnim i studijskim iskustom stečenim u zemljama Evrope, Afrike, Amerike i Bliskog istoka. Bila je člancica Akademije za arhitekturu Srbije od njenog osnivanja.[8] Postigla je velike uspehe u borbi za arhitektonsko oblikovanje industrijskih objekata u SFRJ, gde su u to vreme mnogi investitori i stručnjaci smatrali da je na industrijskoj zgradi arhitekta bespredmetan i nepoželjan.[4]
Šterić je bila jedna od retkih žena arhitekata, čije se autorsko delo vrednuje sa ostvarenjima profesora Univerziteta i drugih ključnih autora moderne arhitekture druge polovine 20. veka u Srbiji.[4]
Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]
- Semdojulska nagrada za arhitekturu, 1961. godine.[9][10][11]
- Orden rada I i III reda.[4]
- Prva nagrada za fabriku duvana u Bejrutu .
- Prva nagrada za hidroelektranu Mavrovo.
- Nagrada za stambene blokove na Novom Beogradu.[4]
- Šterić i drugi jugoslovenski arhitekti predstavljeni su u njujorškom Muzeju moderne umetnosti u projektu pod nazivom „Ka betonskoj utopiji: Arhitektura u Jugoslaviji, 1948-1980” (2018).[12][13][14]
Arhitektonska i urbanistička ostvarenja[uredi | uredi izvor]
- Termoelektrana Mali Kostolac
- Elektrana u Lučanima kraj Guče (1955)
- Elektrana u Crnjanima na Kolubari, sa restoranom i naseljem (1957)
- Toplana na levoj novobeogradskoj obali Save (1965, oštećena u bombardovanju Beograda 1999)
- Poslovna višespratnica “Energoprojekta” (kasnije Beobanka) na uglu ulica Carice Milice i Brankove u Beogradu (1956–60)
- Stambena zgrada u Ulici Alekse Nenadovića u Beogradu (1958–59)
- Trospratnica Socijalnog osiguranja u Smederevu (sa B. Petrovićem, 1958)
- Stambena zgrada u Ulici 17. oktobar u Smederevu (1965)
- Robna kuća u Smederevu (sa A. Kekovićem, 1971)
- Kompleks stambenih zgrada u Smederevu (1975–85)
- Dečja ustanova u Smederevu (1978–80)
- Dom kulture u Smederevu (1978–1990)
- Kompleks ministarskih zgrada u Kanou, u Nigeriji (sa Z. Bojovićem, 1970–72)
- Beduinsko naselje Kuvajtu sa 5.000 kuća (sa D. Bakićem i Z. Jovanovićem, 1971–74)
- Vojno naselje Čimpata u Zambiji (1970)
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Toplana „Novi Beograd” -
Dom kulture u Smederevu -
Zgrada Beobanke (2014).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Alfa i omega arhitekture Energoprojekta – Žene u arhitekturi”. www.zua.rs.
- ^ „Women in Architecture Book Release”. 1. 3. 2015. Arhivirano iz originala 31. 05. 2018. g. Pristupljeno 17. 10. 2022.
- ^ „Prva izložba Ženskog arhitektonskog društva”. 22. 3. 2017.
- ^ a b v g d „Fisa za Milicu Šterić” (PDF). docomomo-serbia.org. Pristupljeno 17. 10. 2022.
- ^ „Predugi čas anatomije - AKADEMIJA ARHITEKTURE SRBIJE”. aas.org.rs.
- ^ Mučibabić, D. Aleksić / D. „Iz šestog pokušaja zgrada Beobanke prodata za 4,25 miliona evra”.
- ^ „ATRAKCIJA! Zgrada Beobanke imaće zelenu fasadu”. Arhivirano iz originala 31. 07. 2019. g. Pristupljeno 17. 10. 2022.
- ^ „Šterić Milica”. aas.org.rs. 17. 10. 2022.
- ^ „Neiskorišćeni javni prostori - SEEcult.org”. www.seecult.org.
- ^ „Spomenici bivšeg uspeha”. www.novosti.rs.
- ^ „Nakaradan i nepopravljiv plan”.
- ^ „Odlazak arhitekte Zorana Bojovića”. www.novosti.rs.
- ^ „Toward a Concrete Utopia: Architecture in Yugoslavia, 1948–1980 - MoMA”. www.moma.org.
- ^ „Jugoslovenska arhitektura u Muzeju moderne umetnosti u NJujorku”. 21. 1. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Milica Šterić na sajtu Akademije arhitekture Srbije
