Nina Berberova
| Nina Berberova | |
|---|---|
 Nina Berberova i njen suprug Vladislav Hodasevič u Sorentu 1925. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. jul 1901. |
| Mesto rođenja | Sankt Peterburg, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 26. septembar 1993. (92 god.) |
| Mesto smrti | Filadelfija, SAD |
Nina Nikolajevna Berberova (rus. Ни́на Никола́евна Бербе́рова; Sankt Peterburg, 26. jul 1901 — Filadelfija, 26. septembar 1993) je bila ruski pisac i profesor ruskog jezika na privatnom univerzitetu u Nju Hejvenu. Svetsku slavnu stekla je van granica Rusije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nina Berberova rođena je u Sankt Peterburg juna 1901. godine. Majka joj je bila Ruskinja, a otac jermenskog porekla.[1] Sa devetnaest godina udaje se za ruskog pesnika Vladislava Hodaseviča, s kojim emigrira u Nemačku. Narednih godina stanovali su kod Hodasevičevih prijatelja u Rimu, Londonu, Pragu, Vaeneciji, Marijenbadu, Belfastu i Sorentu da bi se 1925. preselili u Pariz[2]. Ubrzo počinje da piše kratke priče za ruske emigrantske časopise Poslednje novosti i Ruska misao.
Godine 1936. piše kontroverznu biografiju Čajkovskog. Razvodi se od Hodaseviča i udaje za Nikolaja Makejeva, bivšeg poslanika Ruske dume. Kao i prethodni, i ovaj brak se ubrzo raspada.
Posle 25 godina boravka u Parizu, sa samo 75 dolara napušta Francusku 1950. i odlazi u SAD, i posle devet godina postaje američka državljanka. Udaje se za koncertnog pijanistu Kočevickog.[3] Karijeru nastavlja na privatnom univerzitetu u Jejlu kao profesor ruskog jezika i književnosti.
Godine 1963. prelazi da radi na Prinstonski univerzitet, gde ostaje do svog penzionisanja 1971.[3] Godine 1991. seli se u Filadelfiju, gde umire dve godine kasnije. Pre svoje smrti posetila je postsovjetsku Rusiju.
Dela[uredi | uredi izvor]
Bila je romanopisac, memoarista, pesnik i kritičar. Njena dela postala su poznata tek posle Drugog svetskog rata. Njena autobiografija pisana na ruskom objavljena je prvo na engleskom 1969, da bi tek 1983. bila objavljena i ruska verzija.
Jedno od najpoznatijih Nininih dela je novela ''Klavirska pratnja'' koja je 1992. doživela ekranizaciju, u režiji francuskog režisera Kloda Milera.
Novele[uredi | uredi izvor]
- Klavirska pratnja
- Rokanval
- Lakej i devojčura
- Astašev u Parizu
- Oživljavanje Mocarta
- Bijankurske svetkovine
- Plač
- Trska koja misli
- Crna bolest
- Kraj Turgenjevljeve biblioteke
- U spomen na Šlimana
Romani[uredi | uredi izvor]
- Poslednji i prvi
- Gospodarica
- Knjiga o sreći
- Olujni rt
- Čajkovski
- Borodin
Ostala dela[uredi | uredi izvor]
- Kurziv je moj (autobiografija)
- Ljudi i lože: ruski slobodni zidari HH veka
- Gvozdena žena: biografija baronice Budberg
- Aleksandar Blok i njegovo vreme
- Pesme 1921–1983
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Nina Berberova à Paris et Longchêne”. Terresdecrivains.com (na jeziku: francuski). Pristupljeno 8. 7. 2019.
- ^ Nina Berberova [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. septembar 2008), Pristupljeno 15. 4. 2013.
- ^ a b Cornwell, Neil (2013). Reference Guide to Russian Literature. Hoboken: Taylor and Francis. str. 165. ISBN 1134260709. Pristupljeno 8. 7. 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
