Petar Bingulac
Petar Bingulac | |
|---|---|
 Petar Bingulac | |
| Datum rođenja | 5. jul 1897. |
| Mesto rođenja | Vukovar, Austrougarska |
| Datum smrti | 5. januar 1990. (92 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija |
| Nagrade |  Orden rada sa crvenom zastavom (1977) |
Petar Bingulac (Vukovar, 5. jul 1897 — Beograd, 5. januar 1990) bio je srpski diplomata, muzikolog, muzički pisac, pedagog, profesor i kritičar. Jedan je od najškolovanijih ljudi svoga doba.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Njegov otac Nikola bio je političar u Pašićevoj Narodnoj radiklanoj stranci.[2]
U Sremskim Karlovcima završio je bogosloviju 1914. godine, a potom odlazi na studije u Pariz gde se do 1924. školuje na Pravnom fakultetu i Visokoj školi političkih nauka. Paralelno sa tim, pohađao je i čuvenu muzičku akademiju Schola Cantorum de Paris, gde mu je profesor kompozicije bio Vensan D'Endi (franc. Vincent d'Indy).[1]
Po završenim studijama, od 1925. godine, pa sve do 1941. i početka Drugog svetskog rata, Bingulac je bio na diplomatskoj službi prvo u Beogradu, a potom Milanu, Pragu i Sofiji. Tokom rata, predavao je u Muzičkoj školi „Stanković” predmet Muzički oblici, a Istoriju muzičkih stilova i Horsko pevanje predavao je na Muzičkoj akademiji. Od 1945. godine isključivo se posvetio muzici i bio vanredan, a zatim i redovan profesor Muzičke akademije sve do penzionisanja 1966. godine. Predavao je više predmeta: Kompoziciju, Analitičku harmoniju, Muzičke oblike, Poznavanje horske literature.[1] U svom rodnom gradu Vukovaru, vodio je pevačko društvo „Javor”. Bavio se i spisateljskom delatnošću, koju je započeo još 1927. i obavljao više od pola veka.
Petar Bingulac bio je i muzički kritičar, a sarađivao je u časopisima Zvuk, Glasnik Muzičkog društva Stanković, Misao, Savremeni akordi, Muzika, Godišnjak Muzeja Grada Beograda, Rad saveza folklorista Jugoslavije. Naučne studije objavljivao je u raznim zbornicima i periodičnim publikacijama, a jedan je od prvih ljudi u zemlji koji je radio kao komentator Radio Beograda i drugih radio stanica.[1] Kao komentator govorio je o najrazličitijim muzičkim problemima, a istakao se serijom emisija „Muzika XX veka”, u kojima je analizirao dela savremenih kompozitora starije i mlađe generacije. Posebno mu je bio blizak Josip Slavenski,[1] sa kojim je bio u kumstvu.[3] Kao poznavalac horske muzike bavio se i muzikom Stevana Stojanovića Mokranjca i Josifa Marinkovića.
Petar Bingulac komponovao je za mešovite horove „Aman devojko”, „Šaljivka ”i „Psalam”. Istakao se kao originalan muzički pisac širokog obrazovanja već u svojim prvim napisima i kritikama iz beogradskog muzičkog života, potom dopisima iz Italije, ali i studijama o jugoslovenskom muzičkom folkloru i člancima o srpskoj crkvenoj muzici. Pisao je znalački, kritički uglavnom odmereno i objektivno, sa neskrivenom naklonošću prema određenoj temi. Tekstovi su mu često bili koncipirani u polemičkom tonu. Odlikovao se bujnom rečitošću i temperamentnom naracijom.[1] Bio je veliki erudita, „duhovit, ali i nepredvidljiv u svojim zaključcima”[1], a muzičkoj kritici podvrgavao je i priznate muzičke autoritete. Svojom iskrenošću i oštrinom u tekstovima oslikavao je vreme u kome je živeo, u neuobičajenom spoju izvornog balkanstva sa francuskom kulturom. Važio je za čoveka neumornog istraživačkog duha koji je često išao daleko od stereotipskog akademskog pisanja istoričara i teoretičara.
Godine 1977. odlikovan je Ordenom rada sa crvenom zastavom, za naročite zasluge i postignute uspehe u radu od značaja za napredak zemlje.
Bio je u braku sa Anđom Bunuševac Bingulac, novinarkom Politike i pravnicom koja se zalagala za ideju ženske emancipacije i važila za jedinu ženu tadašnje redakcije Politike koja je postigla potpunu ravnopravnost s muškarcima.[4]
Petar Bingulac preminuo je 5. januara 1990. godine.
Legat Petra Bingulca[uredi | uredi izvor]
Legat Petra Bingulca nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu, a formirali su ga Stanoje i Svetlana Bingulac, Petrovi sin i snaha, članovi osnivači Udruženja. Sadrži preko hiljadu publikacija iz njegove lične biblioteke, među kojima se ističu prvi broj Književnih novina, prvo izdanje Ajnštajnove Teorije relativiteta na srpskom jeziku, ali i izdanja štampana pre 1800. godine. U legatu su i lične beleške Petra Bingulca, njegove fotografije, ali i publikacije Svetlane Bingulac, i originalna dokumentacija sa skupštine Svetske zdravstvene organizacije na kojoj je Svetlana bila predstavnik SFRJ četiri godine. Celokupna kolekcija muzikologije u Udruženju nosi ime „Prof. dr Petar Bingulac”.
-
Deo biblioteke u njegovom legatu -
Stara izdanja knjiga i novina iz Petrove biblioteke -
Knjiga sa posvetom Miloša Crnjanskog Petru Bingulcu. -
Uverenje o dodeljenom Ordenu rada Petru Bingulcu -
Povelja o odlikovanju Ordenom rada sa crvenom zastavom -
Stara izdanja knjiga (pre 1800) iz biblioteke Petra Bingulca
_awarded_to_Petar_Bingulac_-_document_of_confirmation.jpg)
_awarded_to_Petar_Bingulac.jpg)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e Leskovac, Mladen,, Forišković, Aleksandar,, Popov, Čedomir,, Bešlin, Branko, 1960-, Leskovac, Mladen,, Forišković, Aleksandar,. Srpski biografski rečnik. Novi Sad. str. 544—545. ISBN 86-83651-49-5. OCLC 61286184.
- ^ „Legat Petra Bingulca - srećan dan rada!”. Srbija među knjigama. Godišnjak: 107. 2017. ISSN 2620-1801 — preko Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.
- ^ „Nepoznata fotografija Josipa Slavenskog i Petra Bingulca”. Srbija među knjigama. 3—19: 73. 2019. ISSN 2620-1801 — preko Udruženje za kulturu, umetnosti i međunarodnu saradnju „Adligat”.
- ^ Bogunović, Slobodan-Giša, author. Ljudi Politike : leksikon saradnika (1904-1941). str. 60—61. ISBN 978-86-7607-148-7. OCLC 1159703986.