Petar Mandić (akademik)
Petar Mandić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 12. jul 1928. |
| Mesto rođenja | Vlaholje, Kalinovik, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 26. jun 1999. (70 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Savezna Republika Jugoslavija |
Petar Mandić (Vlaholje, 12. jul 1928 — Beograd, 26. jun 1999) bio je srpski pedagog, univerzitetski profesor, redovni član i predsjednik Akademije nauke i umjetnosti Republike Srpske, kao i redovni član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Umro je 1999. godine.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu pohađao je u Kalinoviku, nižu gimnaziju u Foči, a učiteljsku školu u Sarajevu. Studije pedagogije završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu odbranio je doktorat iz pedagoških nauka na temu "Moralni samonadzor kao problem moralnog vaspitanja školske mladeži" (1961).
Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu radio je od 1958. godine kao asistent, docent, vanredni i redovni profesor na predmetima Pedagogija i Metodologija pedagogije. Specijalizaciju iz oblasti vaspitanja završio je u Velikoj Britaniji. Bio je gostujući profesor na univerzitetima u Americi. Držao je predavanja na institutima za pedagogiju u Londonu, Pragu, Kijevu i Roštoku.
Obavljao je funkcije predsjednika Saveza pedagoških društava Jugoslavije i predsjednika Društva pedagoga Bosne i Hercegovine. Bio je šef Odsjeka za pedagogiju i psihologiju i Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Vršio je i dužnost predsjednika Pedagoškog savjeta Bosne i Hercegovine, a bio je i delegat Jugoslavije u Komitetu za obrazovanje OECD-a u Parizu.
Za veliki doprinos razvoju pedagoške nauke biran je 1981. godine za dopisnog, a od 1990. godine za redovnog člana i generalnog sekretara Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine, a 1996. godine za redovnog člana i predsjednika Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske. Na sjednici Osnivačke skupštine Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske 11. oktobra 1996. godine izabran je za prvog predsjednika i tu je funkciju obavljao do kraja života. Kao predsjednik Akademije zalagao se za razvoj nauke i umjetnosti kao univerzalnih vrijednosti, njegovanje i unapređivanje kulture i duhovnosti svoga naroda. Za člana Međunarodne akademije nauka sa sjedištem u Moskvi izabran je 1998. godine. Bio je mentor za izradu 27 magistarskih radova i 20 doktorskih teza. Vršio je dužnost glavnog i odgovornog urednika časopisa "Naša škola" i časopisa "Pedagogija".
Petar Mandić stvarao je u različitim oblastima pedagoške, psihološke i drugih graničnih nauka. Pisao je radove interdisciplinarnim i multidisciplinarnim pristupom. Najveći broj njegovih knjiga i radova su iz oblasti didaktike, školske pedagogije, opšte pedagogije, informatičke pedagogije, metodike vaspitnog rada, pedagoške psihologije i andragogije. Akademik Petar Mandić umro je 26. juna 1999. godine.
Petar Mandić objavio je 31 knjigu, 236 izvornih naučnih (stu-di¬je i rasprave) i stručnih radova, te 24 prikaza, ocena i predgovora. Jedan broj radova (14) preveden je na engleski, češki, slovački, njemački, grčki, albanski, slovenački i ruski jezik. Navodimo samo najznačajnije radove: Moralni samonadzor kao problem moralnog vaspitanja školske mladeži, Beograd, 1951; Seksualno vaspitanje omladine, Sarajevo, 1965; Saradnja porodice i škole (tri izdanja), Sarajevo, 1968; Inovacije u nastavi (če-tiri izdanja), Sarajevo, 1972; Programiranje škole (dva izdanja), Sarajevo, 1976; Vrednovanje rada škole, Sarajevo, 1980; Humanizacija odnosa u školi, Sarajevo, 1980; Savjetodavni vaspitni rad, Sarajevo, 1986; Obrazovanje za XXI stoljeće, Svjetlost, Sarajevo, 1989; Čovjek – svjedočenje o veličini i padu, Beograd, 1995; Individualna kompleksnost i obrazovanje, Beograd, 1995; Obrazovna informaciona tehnologija (dva izdanja), Beograd, 1996; Metodologija naučnog rada, ANURS, Banjaluka, 2004; Emige Probleme der Sexulerzichungin Jugoslawien, Wisenschafliche Zeizehrif der Univerzitet Rostook, X, 8/9, 18/1969; Sex Education, University of Pittsburgh, 1970; Inovacije pri puku, Državna založba, Ljubljana, 1983.[1] Imao je tri sina: Danimira, Branimira i Zorana.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Petar Mandić”. Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. Pristupljeno 22. 4. 2017.
