Polinežanski jezici
| Polinežanski | |
|---|---|
| Geografska rasprostranjenost | Polinezija i delovi Mikronezije i Melanezije |
| Jezička klasifikacija | Austronežanski |
| Podpodela | |
| Glotolog | poly1242[1] |
 Polinežanski i istočnofidžijski jezici
(na mapi nije prikazan: rapanujski) | |
Polinežanski jezici su porodica jezika, koja predstavlja jednu od dve osnovne grane istočnofidžijsko-polinežanskih jezika. U upotrebi su u Polineziji i spoljnim polinežanskim ostrvima, koja se nalaze u delovima Mikronezije i Melanezije.
Postoji oko 40 polinežanskih jezika. Najznačajniji su tahićanski, samoanski, tonganski, maorski i havajski jezik. Zbog činjenice da su ostrva Polinezije naseljena relativno skoro i zbog toga što je unutrašnja jezička diversifikacija započela tek pre 2.000 godina, polinežanski jezici su zadržali veliki broj zajedničkih odlika. Na mnogim ostrvima postoji veliki broj sličnih reči.
Klasifikacija[uredi | uredi izvor]
Polinežanski jezici se svrstavaju u dve grane, tonganske i sržnopolinežanske jezike. Tonganski, nijuafoujski i nijujski čine tongansku granu, dok su svi ostali deo sržnopolinežanske grane.[2]
- Tongijski jezici
- Sržnopolinežanski jezički kompleks
- Futunski jezici:
- Vališki ili istočnouvejski, fakauvejski (ostrvo Valis ili Uvea, država Valis i Futuna)
- Futunski ili istočnofutunski, fakafutunski (ostrvo Futuna, država Valis i Futuna)
- Fagauvejski ili zapadnouvejski (novokaledonijsko ostrvo Uvea)
- Futunsko-anivski ili zapadnofutunski (vanuatska ostrva Futuna i Aniva)
- Pukapučki (severno Kukovo ostrvo Pukapuka)
- Renelskobelonski ili avaički jezik (na Solomonovim ostrvima Belona i Renel)
- Tikopijski (na Solomonovom ostrvu Tikopija)
- Melsko-filanski ili melsko-ifarski (na ostrvcima Mele i Ifira nedaleko od obale većeg vanuatskog ostrva Efate)
- Emaejski (vanuatsko ostrvo Emae)
- Anutski (vanuatsko ostrvo Anuta)
- Eliški jezici
- Samoanski jezici
- Eliško–spoljni jezici
- Tuvaluanski
- Nukuorojski (mikronežanski atol Nukuoro)
- Kapingamarangijski (mikronežanski atol Kapingamarangi)
- Nukurijski (ostrvlje Nukurija na istoku Papue Nove Gvineje),[3]
- Takujski (atol Takuu na istoku Papue Nove Gvineje)
- Nukumanujski (atol Nukumanu na istoku Papue Nove Gvineje)
- Ontonško-džavanski (Solomonski atol Ontong Džava)
- Sikajanski (Solomonski atol Sikajana)
- Pilenski ili vaeakaujsko-taumakojski (Solomonsko ostrvlje Rif i ostrvo Taumako)
- Istočnopolinežanski jezici
- Rapanujski (Uskršnje ostrvo)
- Srednjoistočnopolinežanski jezici
- Markiski jezici
- Markisko-mangarevski jezici
- Markiski (francuskopolinežansko ostrvlje Markiska Ostrva)
- Mangarevski (francuskopolinežanska ostrva Gambje)
- Havajski (američka država Havaji)
- Markisko-mangarevski jezici
- Tahićanski jezici
- Tahićanski (Društvena Ostrva u Francuskoj Polineziji)
- Tubuajski ili australski (Australska Ostrva i Društvena Ostrva u Francuskoj Polineziji)
- Rapski (ostrvo Rapa Iti u Francuskoj Polineziji)
- Tuamotujski (francuskopolinežansko ostrvlje Tuamotu)
- Raratonški ili maorski Kukovih Ostrva (Kukova Ostrva)
- Rakahanško-manihikijski (ostrva Rakahanga i Manihiki na severu Kukovih Ostrva)
- Tongarevski ili penrinski (atol Tongareva na severu Kukovih Ostrva)
- Maorsko-moriorski jezici
- Markiski jezici
- Futunski jezici:
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Polynesian”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Lynch, John; Malcolm Ross; Terry Crowley (2002). The Oceanic languages. Richmond, Surrey: Curzon. ISBN 978-0-7007-1128-4. OCLC 48929366.
- ^ Marck, Jeff (2000), Topics in Polynesian languages and culture history. Canberra: Pacific Linguistics
