Predrag Dragić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Predrag Dragić
Lični podaci
NadimakKijuk
Datum rođenja(1945-12-08)8. decembar 1945.
Mesto rođenjaKragujevac, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Datum smrti29. januar 2012.(2012-01-29) (66 god.)
Mesto smrtiBeograd, Srbija

Predrag R. Dragić Kijuk (Kragujevac, 8. decembar 1945 — Beograd, 29. januar 2012) bio je srpski humanista, književnik i likovni kritičar, esejista, antologičar, leksikograf, medievalista, istoričar, personalista, dostojevista i pravoslavni mislilac.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Srednju školu pohađao u Beogradu, studije na Filološkom, Pravnom i Filozofskom fakultetu na Univerzitetu u Beogradu[traži se izvor] a istraživao i usavršavao se u Italiji, Grčkoj, Rusiji, Francuskoj i Norveškoj.[traži se izvor]

Povremeno se bavio prevođenjem i pisanjem dramskih tekstova. Njegova radio-drama Neimar svetlosti, koju je i režirao, doživela je brojna izdanja, posle praizvedbe oktobra 1993.

Bio je upravnik najveće biblioteke inostrane periodike na Balkanu. Kao istaknuti kulturni radnik bio je član Udruženja književnika Srbije po pozivu.

Jedan je od osnivača Fonda istine (Beograd), Svetskog sabora Srba (Hajdelberg), Crkveno-narodnog sabora (Prizren), Centra za hrišćanske studije (Beograd), udruženja intelektualaca Srpska nacionalna svest (Niš) i izdavačke kuće Evro Epistel (Ašafenburg). Bio je član Srpskog nacionalnog odbora svesrpskog kongresa (Čikago), Uprave Udruženja književnika Srbije, Upravnog odbora Srpske književne zadruge, operativni urednik časopisa Serbian Literary Magazine (1993 — 2001) i glavni i odgovorni urednik Književnih novina (od 2001).[1] Bio je član Saveta Univerziteta Republike Srpske Krajine i jedan od pokretača nove serije časopisa Hrišćanska misao (1993). Bio je inicijator i jedan od autora deklaracije na pet jezika (Slovo o srpskom jeziku, 1998) kao i pokretač i urednik biblioteka Srpska dijaspora i Srpska porodična biblioteka.

Objavio je petnaest knjiga studija i eseja od kojih pet na stranim jezicima. Posebno se bavio starom srpskom književnošću (samo na engleskom štampao je, 1987, obimnu studiju Mediaeval and Renaissance Serbian Poetry 1200 — 1700 / Srednjovekovno i renesansno srpsko pesništvo), modernom svetskom poezijom, delom Dostojevskog, istorijom evropske civilizacije, protoistorijom Srba i Slovena, fenomenom seoba, aberacijama savremene politike i uticajem rimokatoličke crkve na sudbinu srpskog naroda.

Njegova knjiga Kušač i iskupitelj prva u srpsku esejistiku uvodi teistički metod kao ravnopravan drugima u tumačenju književnog dela, dok knjiga Izlazak u igru (~1990) predstavlja kultni doprinos evropskom personalizmu.

Zbornikom Catena Mundi (1992), u dva voluminozna toma, sačinio prema oceni recenzenata i prikazivača „duhovnu enciklopediju srpskog naroda” - a zbornikom Malo zaveštanje (1999), objavljenom na engleskom jeziku pod naslovom The Little Legacy, izvršio preispitivanje hilandarske baštine u ključu pravoslavne filozofije života. Zbirku eseja Bestiarium humanum, politički dnevnik, objavio je 2002. godine, a Atlantokratija kao ideal Jezuita, 2005. godine.

Dragić pripada onim esejistima koji su, po oceni Jovice Aćina, „investirali u pristup književnom delu čitav niz novih metodoloških ideja, ravnajući se sa nivoom najrazvijenijih evropskih i svetskih kultura”. Dela ovog autohtonog mislioca i „intelektualca izuzetne unutrašnje snage”, koji se izdvaja iz vladajućeg teorijskog diskursa, prevođena su na desetak svetskih jezika.

O delu ovog istaknutog umetnika pohvalno su pisali ugledni srpski i evropski kritičari i univerzitetski profesori: Zoran Gluščević, Zoran Gavrilović, Igor Mandić, Ričards Barns. Dejvid A. Hil, Jon Geri, Slobodan Rakitić, Jovica Aćin, Tiodor Rosić, Luka Prošić, Petar Arbutina…

Zastupljen je u biografskom leksikonu „Ko je ko u svetu” (2010), najstarijeg američkog leksikografskog izdavača (Marquis). U Kembridžovom enciklopedijskom izdanju (Cambridge, England) „2.000 intelektualaca u 21. veku”dobio je odrednicu na urednički poziv. Internacionalni biografski centar (St. Thomas Place, England) proglasio ga je 2010. godine za jednog od 100 slobodnih mislilaca u svetu.

Ser Džon Tavener, značajni britanski kompozitor sa reputacijom „klasičnog umetnika“, autor je 15-minutnog dela Epistle of Love (Poslanica ljubavi) nastalog po stihovima srpske srednjovekovne poezije, preuzetim iz knjige Predraga Dragića Kijuka Mediaeval and Renaissance Serbian Poetry (svetska premijera u Londonu 22. marta 2001, St. John Smith Square).[1] Tavenerova kompozicija Poslanica ljubavi (koju je posvetio srpskim mučenicima) izvedena je u Beogradu u okviru solističkog koncerta Patriše Rozario, „Soprana milenijuma“, 4. novembra 2002. godine. Za monumentalno delo The Veil of the Temple (Zastor Hrama), u izvođenju četiri hora, nekoliko orkestara i solista, u trajanju od sedam časova - Džon Tavener je takođe koristio istu knjigu Dragića Kijuka (jun 2003).

Godine 2011. je nakon dugog traganja otkrio posmrtne ostatke svog oca koga su ubili komunisti.[2]

Predrag R. Dragić Kijuk nikada nije bio član niti jedne političke stranke, a nije pripadao ni jednoj filozofskoj ili književnoj školi.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Dimitrijević, Vladimir (2014). Prećutana kulturna istorija Srba. Beograd: Catena Mundi. str. 118—119. 
  2. ^ Dimitrijević, Vladimir (2014). Prećutana kulturna istorija Srba. Beograd: Catena Mundi. str. 156. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Предраг_Драгић&oldid=27717347”