Primorska Indija
Primorska Indija je geo-kulturna regija na Indijskom potkontinentu koja se prostire na čitavoj obali Indije (7516,6 km; kopno: 5422,6 km, ostrvske teritorije: 2094 km). [1]
Region[uredi | uredi izvor]
U drevnoj Indiji, priobalna Indija se proteže od jugozapadne indijske obale duž arapskog mora od obale Kačkog zaliva u njegovom najzapadnijem uglu i proteže se preko zaliva Kambhat, i kroz ostrvo Salseta duž Konkana i prema jugu preko regiona Rajgad i kroz Kanaru i dalje niz Mangalor i niz Malabar kroz rt Komorin u najjužnijem regionu Južne Indije sa obalom duž Indijskog okeana i kroz obalu Koromandal. Obala na jugoistočnom delu indijskog potkontinenta duž Bengalskog zaliva kroz region Utkala Kalinga proteže se do najistočnijeg ugla obale u blizini Sanderbana u priobalnoj Istočnoj Indiji. Ovde ima mnogo plaža i izvora, kao i prelepo more i okeani poput Arapskog mora.
Narod[uredi | uredi izvor]
Ljudi duž priobalne Indije pokazuju ogromnu raznolikost duž zajedničkog zajedništva kao rezultat njene obalne topografije i trgovine mora između zapadnoazijskih mediteranskih trgovaca duž njene zapadne obale. Regija uključuje Gudžaratise u najzapadnijem regionu, Kanadiga, Tulu, Goans i Maharaštri narode duž obale Konkana ili zapadne obale, takođe su tu Malaijalis narodi u najjužnijem regionu Južne Indije, Tamilijci duž južne obale Kolamandalama, Teluge i Oriju duž jugoistočne obale obale kroz region Utkala Kalinga duž obale Koromandal, a Bengalci duž najistočnije obale duž Bengalskog zaliva.
Postojala je uspešna trgovina između mediteranskog sveta i priobalnih indijskih regiona.[2][3] To je dovelo do značajnog mešanja između naroda priobalne Indije i zapadnoazijskog sveta, posebno duž jugozapadne obale Indije duž Arapskog mora. Nekoliko zapadnoazijskih zajednica takođe se naselilo i postalo deo raznolikosti priobalne jugozapadne Indije. Tu spadaju Parsi, Bohrasi, Bagdadi Jevreji u najzapadnijem regionu, Sinovi Izraela duž jugozapadnog regiona, potomci mediteranskih trgovaca duž Korga i Mangalora, Jonakan Mapilas duž Malabara regiona, a Kohini Jevreji i sirijski Nasranisi duž najjužnije regije Južne Indije.[4] [5][6][7] Čola carstvo uspostavilo je ogroman uticaj širom regiona jugoistočne Azije širom Indonezije, Jave, Balija i Sumatre. Ovo je baštinu Južne Indije dovelo u Kambodžu, Indoneziju i Bali, gde balijska hinduistička tradicija i dalje uspeva. To takođe dovodi do mešanja između priobalne Indije i jugoistočne Azije, posebno na jugoistočnoj obali Kolamandalama duž Bengalskog zaliva.
Nasleđe[uredi | uredi izvor]
Jezička raznolikost priobalne Indije uključuje jezike dravidske porodice jezika, uključujući malajalamski, tamilski, telugu, tulu i kanadu; jezici koji pripadaju zapadnoj zoni indoiranskih porodica jezika uključujući gudžarati, marathi, konkani, jezici koji pripadaju centralnoj zoni indoiranskih porodica jezika, uključujući urdu i persijski i jezici koji pripadaju istočnoj zoni indoiranske porodice jezika, uključujući odiju i Bengalski. Regija takođe ima govornike semitskih jezika poput arapskog, hebrejskog i aramejskog. Uobičajeni elementi naroda priobalne Indije uključuju kuhinju koja se sastoji od agrarnih i priobalnih proizvoda i odeće koja uključuje dugačke haljin sa golim srednjim delom za muškarce i žene pogodne za vlažnu i toplu klimu.[8] Širom primorske Indije žene nose haljine zvane saree u različitim stilovima. Žene imaju relativno veću ulogu u socijalnom sistemu u poređenju sa neobalnim poluostrvom Indije i uživaju znatno veću važnost u društvu od neobalnog ne poluostrva Indije.[9] Prema najjužnijem vrhu priobalne jugozapadne Indije socijalni sistem je bio matrijarhat.[10][9][11][12] To se takođe manifestuje na festivalima i ritualima orijentisanim ka ženskim božanstvima, poput festivala Navratri među narodom Gudžarati, festivala Tiruvatira među narodima Malajali i Durga Puja iz naroda Bengali.[13]
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Plaža u Kerali -
Plaža u Mumbaju -
Visakaptnam -
Ketuvelam jezero -
Kanjakumari
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Coastal States of India”. iomenvis.nic.in. Pristupljeno 24. 9. 2020.
- ^ The Periplus of the Erythraean sea : travel and trade in the Indian Ocean. New Delhi: Munshiram Monoharlal Publishers. 1974. ISBN 81-215-0699-9.
- ^ Bjorn Landstrom (1964) "The Quest for India", Double day English Edition, Stockholm.
- ^ Leslie Brown, (1956) The Indian Christians of St. Thomas. An Account of the Ancient Syrian Church of Malabar, Cambridge: Cambridge University Press 1956, 1982 (repr.)
- ^ Koder S. "History of the Jews of Kerala". The St. Thomas Christian Encyclopaedia of India, Ed. G. Menachery,1973.
- ^ Bindu Malieckal (2005) Muslims, Matriliny, and A Midsummer Night's Dream: European Encounters with the Mappilas of Malabar, India; The Muslim World Volume 95 Issue 2
- ^ Thomas Puthiakunnel, (1973) "Jewish colonies of India paved the way for St. Thomas", The Saint Thomas Christian Encyclopedia of India, ed. George Menachery, Vol. II., Trichur.
- ^ Boulanger, Chantal. Saris : an illustrated guide to the Indian art of draping. New York: Shakti Press International. ISBN 0-9661496-1-0.
- ^ a b Wadley, Susan, ed. 1980. The Powers of Tamil Women. Syracuse: Syracuse U. Press.
- ^ Smith R.T. (2002) Matrifocality, in International encyclopedia of the social and behavioral sciences (eds) Smelser & Baltes, vol 14, pp 9416.
- ^ Trawick, Margaret. 1990a. Notes on Love in a Tamil Family. Berkeley: U. of California Press.
- ^ Craddock, Norma. 1994. Anthills, Split Mothers, and Sacrifice: Conceptions of Female Power in the Mariyamman Tradition. Dissertation, U. of California, Berkeley.
- ^ Dikshitar, V. R. Ramachandra, The Lalita Cult, Motilal Banarsidass Publishers Pvt. Ltd. (Delhi, 1942, 2d ed. 1991, 3d ed. 1999).